Ο Κώστας Καραμανλής πρότεινε τον Σταύρο Δήμα

Του Νίκου Σίμου-Εφημερίδα Παραπολιτικά

Πρόταση του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, την οποία αποδέχτηκε ο Αντώνης Σαμαράς, είναι ο Σταύρος Δήμας για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Κατά τη συνάντηση που είχαν στο «Χίλτον», μετά από πρόσκληση του πρωθυπουργού στον Κώστα Καραμανλή, ο Αντώνης Σαμαράς συζήτησε μαζί του τρία

προβλήματα που τον απασχολούσαν. Το πρώτο ήταν η εξεύρεση 180 βουλευτών για να ψηφίσουν τον νέο Πρόεδρο και να αποφευχθούν οι πρόωρες εκλογές. Και όπως είχαν γράψει τα «Π» ο Κώστας Καραμανλής αρνήθηκε να δεσμευτεί στον ρόλο του... ψηφοσυλλέκτη, με το επιχείρημα ότι, οι βουλευτές, εξαιτίας της πολιτικής που έχει ακολουθηθεί, συντάσσονται με τις τοπικές τους κοινωνίες και γι’ αυτό βρίσκονται σε αναβρασμό, γεγονός που τους ενισχύει το αίσθημα της ανεξαρτησίας στις επιλογές τους.
Το δεύτερο πρόβλημα, συνυφασμένο με το πρώτο, ήταν η εξακρίβωση της δυνατότητας επηρεασμού του Βύρωνα Πολύδωρα, ο οποίος, κατά τον Αντώνη Σαμαρά, ήταν το κατάλληλο πρόσωπο για να επηρεάσει ανεξάρτητους βουλευτές, της ίδιας αντιμνημονιακής αντίληψης με τη δική του. Οπως ήταν φυσικό, ο πρώην πρωθυπουργός συνέστησε στον Σαμαρά να προσεγγίσει ο ίδιος τον Πολύδωρα, καθώς αυτή είναι η αποτελεσματικότερη και ειλικρινέστερη μέθοδος για να μεταπεισθεί και να ψηφίσει Πρόεδρο.

Η ΑΡΝΗΣΗ

Το τρίτο πρόβλημα που είχε θέσει ο Αντώνης Σαμαράς στον Κώστα Καραμανλή, ζητώντας τη γνώμη του, ήταν το πρόσωπο που θα μπορούσε να είναι υποψήφιος για την Προεδρία. Είχε προηγηθεί η βολιδοσκόπηση, στην ίδια συνάντηση, του Καραμανλή, αν θα δεχόταν, δηλαδή, ο ίδιος να είναι υποψήφιος Πρόεδρος. Εκείνος το απέκλεισε με το σκεπτικό ότι μόνο με αυξημένες Προεδρικές αρμοδιότητες θα επιθυμούσε να είναι υποψήφιος, αν και εγνώριζε ότι θα ψηφιζόταν από τη συντριπτική πλειοψηφία των βουλευτών, πλην της Χρυσής Αυγής και του ΚΚΕ. Και, βεβαίως, μέσα στις αρμοδιότητες αυτές που θα του εξασφάλιζαν έναν παρεμβατικό ρόλο, στα πρότυπα μιας οιονεί Προεδρικής Δημοκρατίας, θα προβλεπόταν και η δυνατότητα να έχει λόγο στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, όπως πρώτα είχαν γράψει τα «Π».

ΚΑΙ ΜΟΛΥΒΙΑΤΗΣ

Κατόπιν της άρνησης αυτής, ο Αντώνης Σαμαράς ζήτησε τη γνώμη του Καραμανλή για το ποιους ο ίδιος νόμιζε ότι θα έπρεπε να προτείνει ως υποψηφίους. Και τότε ο πρώην πρωθυπουργός του πρότεινε δύο επιλογές. Η μία ήταν ο Πέτρος Μολυβιάτης, που είχε διατελέσει επί χρόνια στενός συνεργάτης του Κωνσταντίνου Καραμανλή και θα μπορούσε -και για λόγους σεβασμού- να αποτελέσει μία εμβληματική συνέχεια της παράταξης. Βεβαίως, υπήρξε ένα μικρό πρόβλημα όσον αφορά στην ηλικία και τις αντοχές του. Ομως, και αυτό, μπροστά στον συμβολισμό της υποψηφιότητας για την παράταξη και κυρίως στη δυνατότητα να προσελκύσει Νεοδημοκράτες βουλευτές που είχαν ανεξαρτητοποιηθεί, δεν θεωρήθηκε σημαντικό.
Βεβαίως, ενώ ο Σαμαράς συμφωνούσε με την επιχειρηματολογία Καραμανλή, είχε κάποιους ενδοιασμούς ως προς την αποδοχή της συγκεκριμένης υποψηφιότητας από το ευρύτερο πολιτικό φάσμα. Κάτι που απασχολούσε πρώτιστα τον πρωθυπουργό, γιατί ήθελε να αποφύγει τις εκλογές, με δεδομένα τα αρνητικά δημοσκοπικά αποτελέσματα.
Η δεύτερη επιλογή που πρότεινε ο Κώστας Καραμανλής ήταν ο Σταύρος Δήμας, με τη λογική ότι (α) έχει πολιτική εμπειρία, (β) έχει διατελέσει επίτροπος επί μία πενταετία και, επομένως, οι σχέσεις του με τους Ευρωπαίους είναι πολύ χρήσιμες, στην παρούσα φάση και (γ) επιπλέον, έχει ευρύτερες συμπάθειες σε όλους τους πολιτικούς χώρους.
Τη δεύτερη αυτή επιλογή ασπάστηκε και ο πρωθυπουργός, συνεννοηθείς σχετικά και με τον Ευάγγελο Βενιζέλο, διότι, πέραν των άλλων, πιστεύει ότι το προφίλ του Στ. Δήμα θα του εξασφαλίσει και τον απαραίτητο αριθμό βουλευτών για να εκλεγεί.

Οριακή είναι η κατάσταση με τους «180»

Στο Μαξίμου θεωρούν ως πολύ καλή λύση τον Σταύρο Δήμα, κυρίως διότι πιστεύουν ότι είναι ο υποψήφιος που μπορεί να συμβάλει στην αποφυγή των πρόωρων εκλογών. Παρ’ όλα αυτά, έμπειρα πολιτικά στελέχη της Ν.Δ. εκφράζουν τον σκεπτικισμό τους αν, και με τον Σταύρο Δήμα υποψήφιο, θα καταφέρει να βρει τους 180 βουλευτές ο πρωθυπουργός για να τον ψηφίσουν. Η αρνητική αυτή εκτίμηση έχει τη σημασία της. Κι αυτό διότι, εφ’ όσον δεν εκλεγεί Πρόεδρος, δρομολογούνται άλλου είδους εξελίξεις, που προφανώς θα καθορίσουν και τη στάση των δανειστών και των αγορών απέναντι στην Ελλάδα -έστω και σε βραχυπρόθεσμο ορίζοντα-, μόνο που ο χρόνος για τη χώρα είναι υπερπολύτιμος. Εκτός από την εικόνα που έχουν για το τι συμβαίνει μέσα στη Βουλή, τα στελέχη αυτά λαμβάνουν υπ’ όψιν και ορισμένες ενδεικτικές στάσεις προσώπων που θεωρούνται, διαχρονικά, βαρόμετρα των κοινοβουλευτικών εξελίξεων. Ενα από αυτά είναι και ο Μίμης Ανδρουλάκης, ο οποίος είναι απόλυτος γνώστης των τάσεων στη Βουλή και όταν ρωτήθηκε αν θα ψηφίσει Πρόεδρο είπε, ρητώς, «όχι»... Την ημέρα, πάντως, που γράφονταν οι γραμμές αυτές, δηλαδή λίγες μέρες πριν από την πρώτη ψηφοφορία, ο αριθμός των βουλευτών που είχε καταφέρει να πείσει το Μαξίμου για να ψηφίσουν Πρόεδρο ανερχόταν σε 175!
Στην περίπτωση πάντως που εκλεγεί ο Σταύρος Δήμας από την παρούσα Βουλή, επιμηκύνεται ο χρόνος που απαιτείται για την αναθεώρηση του Συντάγματος, με αλλαγές στις μηδαμινές πολιτικές προνομίες του Προέδρου της Δημοκρατίας. Συνομιλητές του Κώστα Καραμανλή που γνωρίζουν τις απόψεις του δεν απέκλειαν να έδωσε και ο ίδιος, με την πρόταση που έκανε, χρόνο στον εαυτό του. Κι αυτό διότι τον έλκει μεν η ιδέα της Προεδρίας, αλλά συγχρόνως θέλει να είναι και ενεργός στην πολιτική, κάτι που δεν του εξασφαλίζει το είδος της απομαχίας στην οποία οδηγείται ουσιαστικά ένας Πρόεδρος χωρίς αρμοδιότητες. Πολύ περισσότερο, η έλξη της Προεδρίας για τον Κώστα Καραμανλή θα είναι μεγάλη στην περίπτωση που το νέο Σύνταγμα θα προβλέπει την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας απευθείας από τον λαό.