Ο Μπομπ Τράα μας θέλει... Βενεζουέλα!

Του Νίκου Σίμου, εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

Με κυνισµό και αναλγησία αντιµετωπίζεται από την τρόικα η ελληνική κοινωνία, γεγονός που µεγαλώνει τις ευθύνες του πολιτικού συστήµατος και ιδιαιτέρως της κυβέρνησης να αποτρέψει την κατάρρευση της χώρας και του λαού της. Πώς; Είτε να προχωρήσει στις διαρθρωτικές µεταρρυθµίσεις, στις οποίες η τρόικα επιµένει, αλλά από τότε που µπήκαµε στα Μνηµόνια ελάχιστα έχουν γίνει. Είτε να αντισταθεί στον παραλογισµό των

δανειστών, που, σε σχέση µε όλο τον νότο της Ευρώπης, θεωρούν κατάλληλο πειραµατόζωο για την πολιτική της δηµοσιονοµικής πειθαρχίας στην Ευρώπη τις χώρες της Βαλκανικής που έχουν ενταχθεί στην Ε.Ε. και, κυρίως, την Ελλάδα, που προσφέρεται ως µοντέλο για την εφαρµογή της πολιτικής αυτής.

Ο κυνισµός των δανειστών δεν προκύπτει απλώς από εκτιµήσεις της στάσης τους, αλλά από την ανενδοίαστη προσπάθεια επιβολής των απόψεών τους στις συναντήσεις τους µε υπουργούς. Είναι ενδεικτικός ο εξωφρενικός διάλογος τον οποίον είχε πριν από δύο περίπου µήνες ο µέχρι πρότινος επικεφαλής της αντιπροσωπίας του ∆ΝΤ στη χώρα µας, Ολλανδός Μποµπ Τράα, µε υπουργό αρµόδιο για ευαίσθητα κοινωνικά θέµατα.

Κυριολεκτικώς οι παρατηρήσεις του υπουργού ήσαν σε ώτα µη ακούοντος. Και δυστυχώς, όπως εκµυστηρεύτηκε ο υπουργός, ο οποίος για ευνόητους λόγους θέλει να διατηρήσει την ανωνυµία του, αυτή η γραµµή των τρελών απαιτήσεων τηρείται απαρέγκλιτα.

Η συζήτηση, που έγινε λίγες ηµέρες πριν από την αποχώρηση του κ. Τράα, ξεκίνησε µε την επισήµανση από τον υπουργό ότι άλλα µέτρα, µε περικοπές µισθών και συντάξεων, καθώς και µεγάλο αριθµό απολύσεων, αποτελούν συνθήκες για τις οποίες η κοινωνία δεν έχει άλλες αντοχές.

Η απάντηση Τράα: «Και βέβαια έχει αντοχές η κοινωνία σας. Τι µου λέτε; Πήρα το αµάξι µου το Σάββατο και κατέβηκα στα νότια προάστια, σε ένα µέρος που το λέτε Γλυφάδα. Γεµάτο µαγαζιά, κόσµος πολύς και στα καφέ και στις ταβέρνες δεν έβρισκες τραπέζι».

Ο υπουργός: «Μα ο κόσµος βγαίνει έξω επειδή αυτό είναι το κλίµα στην Ελλάδα. Είµαστε ηλιόλουστη χώρα. Τι να κάνει ο κόσµος; Περνάει που περνάει την κρίση, να κλειστεί και µέσα; Είναι και στην ιδιοσυγκρασία µας ως λαού...».

Τράα: «Και πού βρίσκει τα λεφτά και ξοδεύει;».

Υπουργός: «Ο κόσµος έχει περιοριστεί πολύ. Εσείς είδατε µια συγκεκριµένη περιοχή. Αν υπάρχουν σε όλη την Αθήνα και κάποιες δύο-τρεις χιλιάδες πλουσίων που “ανακυκλώνονται” στα ίδια και τα ίδια µαγαζιά και τις ίδιες περιοχές, δεν συµβαίνει το ίδιο και µε τα υπόλοιπα 4.000.000 του λεκανοπεδίου. Και όσοι βγαίνουν προσπαθούν να ξοδεύουν όσο το δυνατόν λιγότερα...».

Τράα: «Μα τι µου λέτε; Πώς ξοδεύουν λιγότερα όταν οι τιµές σας παραµένουν στα ύψη; Πράγµα που σηµαίνει ότι κάποιοι εξακολουθούν να αγοράζουν προϊόντα και υπηρεσίες στις τιµές αυτές. Πήγα στον Ωρωπό και πλήρωσα 6,5 ευρώ έναν καφέ και σε µία λαϊκή ταβέρνα το ψάρι είχε 42 ευρώ το κιλό!».

Υπουργός: «∆εν είναι παντού έτσι τα πράγµατα και εσείς βγάζετε συµπεράσµατα και γενικεύετε, από συγκεκριµένες περιοχές».

Τράα: «Εκείνο που ξέρω είναι ότι καλοπερνάτε! Επισκέφτηκα τη Βενεζουέλα και την Ουρουγουάη και εκεί ο περισσότερος κόσµος δεν είναι σε καφετέριες και ταβέρνες, αλλά µε το χέρι απλωµένο για ελεηµοσύνη»!

Μετά το επιχείρηµα αυτό, ο υπουργός δεν ήξερε τι να απαντήσει. Πρώτον, διότι τον άφησε ο συνοµιλητής του να καταλάβει ότι στόχος της τρόικας πλέον είναι να µεταβληθεί η Ελλάδα σε χώρα της Λατινικής Αµερικής, όπως η Ουρουγουάη και η Βενεζουέλα, και, δεύτερον, διότι απάντηση σε τέτοιου είδους εξευτελισµούς είθισται να δίνει µόνον ένας πρωθυπουργός.

PERSONA NON GRATA. Το γεγονός ότι έχει ως πρότυπο ο Ολλανδός αξιωµατούχος χώρες της Λατινικής Αµερικής µόνο τυχαίο δεν είναι. Εχει µακρά θητεία και «έργο» εκεί. Στον Ισηµερινό θεωρείται persona non grata και µάλιστα πολλές οργανώσεις της χώρας αυτής το 2003 είχαν ζητήσει, επισήµως, από τις Αρχές τη σύλληψη και απέλαση του Τράα µε το εξής σκεπτικό: «Για ανάρµοστη χρήση της ιδιότητας του επισκέπτη της χώρας, καθώς και για ηθική αυτουργία στην απόφαση των εθνικών Αρχών να λάβουν µέτρα που θίγουν το δηµόσιο συµφέρον και την εθνική ασφάλεια».

Εκτός από τον κυνισµό και τα αισθήµατα αναλγησίας απέναντι σε µία κοινωνία που εκδηλώνει πλέον απροκάλυπτα η τρόικα, δεν πρέπει να παραγνωρισθεί και το γεγονός ότι το πολιτικό σύστηµα δίνει αφορµές:

-Οταν βλέπουν ότι αποδεδειγµένα επίορκοι υπάλληλοι του ∆ηµοσίου µε πολύ µεγάλη δυσκολία και µετά από εξωφρενικές γραφειοκρατικές διαδικασίες µπορούν να αποµακρυνθούν.

-Οταν πληροφορούνται, λ.χ., ότι ο καταδικασθείς για συµµετοχή στη «17η Νοέµβρη» καθηγητής επί 11 ολόκληρα χρόνια και καθ’ όλο το διάστηµα που ήταν φυλακή έπαιρνε τον µισθό του!

-Οταν διαβάζουν ότι δηµόσιοι υπάλληλοι, ενόψει της επαναξιολόγησής τους, εξαγοράζουν µεταπτυχιακά από «εκπαιδευτικές βιοµηχανίες», είναι φυσικό να µην εµπιστεύονται το ελληνικό κράτος και τους εκπροσώπους του.

Είναι πλέον ή βέβαιο ότι η χώρα βρίσκεται επί ξυρού ακµής. Και η αντίδραση από κυβερνητικής πλευράς πρέπει να είναι διττή. Και προς το εσωτερικό, µε την προώθηση των διαρθρωτικών αλλαγών που πρέπει να γίνουν και δεν έχουν σχέση µόνο µε φοροεισπρακτικές πρακτικές. Αλλά και προς το εξωτερικό. Οχι προς τους τεχνοκράτες της τρόικας, που αξιολογούν µόνο αριθµούς σε βάρος των ανθρώπων. Αλλά σε πολιτικό επίπεδο, διότι είναι αµφίβολο αν η Ευρωπαϊκή Ενωση µπορεί να αντέξει χώρες λατινοαµερικανικού τύπου στους κόλπους της.

ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΕ ∆ΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ.

Θα πρέπει να υπενθυµίσουµε ότι ο Μποµπ Τράα τον περασµένο Ιούλιο είχε επιχειρήσει αήθη παρέµβαση σε συντάκτη εφηµερίδος («Βήµα», Ζώης Τσώλης) για ρεπορτάζ που αφορούσε στο Μνηµόνιο και δεν ήταν της αρεσκείας του. Είναι ενδιαφέρων ο διάλογος που είχε δηµοσιευθεί τότε:

-Πού βρήκες αυτό το έγγραφο; ρώτησε ο Τράα.

-Λάθος ερώτηση σε έναν δηµοσιογράφο, ήταν η απάντηση του συναδέλφου.

-Αυτή η έκθεση είναι δική µου. Ποιος σας την έδωσε; επέµενε ο Τράα και συνέχισε:

-Πώς κάνατε την έρευνα; Πού βρήκατε την έκθεση; Πού βρήκατε τα στοιχεία για τις προσλήψεις που έγιναν το 2010;

Ο δηµοσιογράφος του απάντησε:

-Μα δέκα χρόνια ερχόσαστε στην Ελλάδα και δεν καταλάβατε τι έγινε. Ούτε τότε που ήσασταν ελεγκτής ούτε τώρα δύο χρόνια, που αυξήσατε τους φόρους, µειώσατε µισθούς και συντάξεις, το κονδύλι για τη µισθοδοσία δεν πέφτει.