Η "γερουσία" της ΝΔ ποντάρει στον Αβραμόπουλο

Του Νίκου Σίμου - Εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

Αναπάντεχη παρέμβαση κορυφαίων εκπροσώπων του καραμανλισμού και πρώην συνεργατών του ιδρυτή της Ν.Δ., Κωνσταντίνου Καραμανλή, έχει προκαλέσει η αποτελμάτωση του κόμματος. Ειδικότερα, οι Αχιλλέας Καραμανλής, Πέτρος Μολυβιάτης και Γιάννης Βαρβιτσιώτης, με «αιχμή» της κίνησής τους τον πρώην πρόεδρο της Βουλής και ιστορικό πλέον στέλεχος της παράταξης, Βαγγέλη Μεϊμαράκη, έχουν αναλάβει πρωτοβουλία, η οποία αποβλέπει:

στην ανάσχεση της μειούμενης απήχησης της Νέας Δημοκρατίας στην κοινωνία, έτσι όπως καταδεικνύεται στις δημοσκοπήσεις, από τις οποίες έχουν εντόνως προβληματιστεί.στην εξώθηση σε διαδικασίες μεταβολής στην κορυφή του κόμματος, καθώς διαπιστώνουν ότι μέρος του σημερινού προβλήματος της Ν.Δ. είναι η ηγεσία της και η σύνδεσή της από την κοινή γνώμη με τις πολιτικές που εφαρμόστηκαν, λόγω των οποίων μάλιστα ανήλθε στην εξουσία ένα κόμμα της Αριστεράς. Δεν είναι, άλλωστε, καθόλου τυχαίο ότι και τα τρία μέλη της εν λόγω ομάδας έχουν συγκεκριμένη άποψη για τις θέσεις της Αριστεράς και τον ρόλο που έπαιξε στη μεταπολεμική ιστορία της χώρας. Υπό την έννοια αυτή, δε, είναι φυσικό να επιρρίπτουν όλες τις ευθύνες για τις πρωτοφανείς, για αυτούς, πολιτικές εξελίξεις προσωπικώς στον Αντώνη Σαμαρά.στη δημιουργία συνθηκών για την ανασυγκρότηση της Κεντροδεξιάς κατ’ αρχάς και για τη δημιουργία, ενδεχομένως, στη συνέχεια ενός ευρύτερου πολιτικού φορέα, από τη δημοκρατική Δεξιά μέχρι και τη σοσιαλδημοκρατική παράταξη, αλλά και κάθε φιλοευρωπαϊκή πολιτική δύναμη που κινείται στον ευρύτερο αυτό χώρο.

ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ

Το ενδιαφέρον στην κίνηση αυτή, σε μια στιγμή που η κ. Ντόρα Μπακογιάννη κινείται σε αρχηγικούς ρυθμούς, είναι ότι, μέσω του Βαγγέλη Μεϊμαράκη, οι πρώην συνεργάτες του Κωνσταντίνου Καραμανλή έχουν προσεγγίσει τον σημερινό Ελληνα επίτροπο, Δημήτρη Αβραμόπουλο, με προφανή στόχο να αποτελέσει τον άξονα πέριξ του οποίου θα κινηθούν οι νεοδημοκρατικές εξελίξεις για την ανασυγκρότηση της Κεντροδεξιάς. Μάλιστα, οι πληροφορίες αναφέρουν ότι έχει μεγαλώσει και ο αριθμός των «γαλάζιων» βουλευτών που τάσσονται υπέρ μιας τέτοιας λύσης.

Βεβαίως, ο σημερινός Ελληνας επίτροπος, μολονότι δεν έχει απορρίψει αυτή την προοπτική κατ’ αρχάς, δεν έχει αποδεχθεί και την άμεση ανάμιξή του σε ένα τέτοιο σχέδιο. Οπως, δε, έχουν σήμερα τα πράγματα, η πρόκληση διαδικασιών για την αλλαγή ηγεσίας στη «γαλάζια» παράταξη, υπό την προϋπόθεση ότι ο Δημήτρης Αβραμόπουλος θα ήθελε να συμμετάσχει, θα σήμαινε ότι θα είχαμε μια εσωκομματική μάχη μεταξύ αυτού και της κ. Ντόρας Μπακογιάννη, που επίσης παίρνει μηνύματα από όλη την Ελλάδα υπέρ μιας δικής της πρωτοβουλίας για την αλλαγή ηγεσίας στη Ν.Δ. και την ανάληψη από αυτήν των ηνίων του κόμματος.

Το βέβαιο είναι ότι η ομάδα των Αχιλλέα Καραμανλή, Πέτρου Μολυβιάτη και Γιάννη Βαρβιτσιώτη, που ενδιαφέρεται για το μέλλον της παράταξης, θα ήθελε να αποφύγει τις εσωκομματικές συγκρούσεις και τις αντισυσπειρώσεις που ενδεχομένως θα δημιουργούσε ο αρχηγικός ανταγωνισμός δύο κορυφαίων στελεχών, οποίος θα μπορούσε να οδηγήσει το κόμμα σε μια άλλου είδους εσωστρέφεια.

Η εκτίμηση, πάντως, όσων επικροτούν την πρωτοβουλία των τριών είναι ότι με τον κ. Αβραμόπουλο θα καθίστατο ευκολότερη η διεύρυνση του κόμματος προς τον κατακερματισμένο χώρο του ΠΑΣΟΚ, με ένταξη προσώπων όπως η κ. Αννα Διαμαντοπούλου ή ο κ. Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, στην περίπτωση που αποφασιζόταν η επέκταση της Ν.Δ. προς άλλους χώρους, όπως προαναφέρθηκε.

Στις Βρυξέλλες περιμένουν ακόμα και κυβέρνηση «εθνικής ανάγκης»

Κατεπείγοντα χαρακτήρα μοιάζει να έχει η μετεξέλιξη της Ν.Δ., καθώς οι απόψεις πολλών μέσα στο κόμμα είναι ότι, έτσι όπως είναι σήμερα, θα ακολουθήσει την τύχη του ΠΑΣΟΚ. Περαιτέρω, η στάση του Δ. Αβραμόπουλου καθορίζεται από κάποιες εκτιμήσεις του, τις οποίες, ως φαίνεται, ασπάζεται και το ευρωπαϊκό περιβάλλον στο οποίο κινείται. Πράγματι, οι μέχρι σήμερα εξελίξεις στο θέμα των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές σε συνδυασμό με τις εσωκομματικές αντιδράσεις στον ΣΥΡΙΖΑ για τη συμφωνία που θα επιτευχθεί έχουν προκαλέσει την αίσθηση στις Βρυξέλλες ότι διαφαίνονται δύο προοπτικές:

Ο κ. Τσίπρας να αναγκαστεί να πάει σε εκλογές μετά την ψήφιση της συμφωνίας από τη Βουλή, καθώς αυτή θα έχει πάρει μεν την απαιτούμενη πλειοψηφία με τη συνδρομή βουλευτών από άλλα κόμματα, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει καταγράψει απώλειες στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του. Με μια συμφωνία, όμως, που θα αποδέσμευε τη χρηματοδότηση της χώρας και, επομένως, θα είχε καθησυχάσει την κοινή γνώμη για τον κίνδυνο ενός πιστωτικού γεγονότος, ο πρωθυπουργός θα είχε ακόμα ένα αβαντάζ για να πάει σε πρόωρη προσφυγή στις κάλπες και να καθορίσει όπως αυτός θέλει και την Κ.Ο. του.Ο πρωθυπουργός να αναγκαστεί, επειδή τα προβλήματα δεν θα σταματήσουν για την ελληνική οικονομία με την υπογραφή της συμφωνίας, να συγκατανεύσει στη συγκρότηση μιας νέας κυβέρνησης, που δεν θα ήταν απλώς εθνικής ενότητας, αλλά «εθνικής ανάγκης». Πολύ περισσότερο διότι θα πρέπει να εφαρμόσει τη συμφωνία είτε με νέα Κοινοβουλευτική Ομάδα είτε με μέλη που την έχουν καταψηφίσει – αν δεν πάει σε εκλογές.

«Ευήκοον ους» στις προβλέψεις αυτές των Βρυξελλών φαίνεται να τείνει ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, ο οποίος έχει γίνει αποδέκτης πιέσεων και από τους Ευρωπαίους προκειμένου να είναι έτοιμος να δραστηριοποιηθεί στην περίπτωση που θα ήταν επιβεβλημένος ο σχηματισμός μιας ευρύτερου χαρακτήρα κυβέρνησης. Από την άλλη πλευρά, και το περιβάλλον του επιτρόπου θεωρεί ότι είναι διαφορετική και περισσότερο ευνοϊκή για την ανάμιξή του και πάλι στα ελληνικά πράγματα η προηγούμενη θητεία του ως επικεφαλής μιας κυβέρνησης «εθνικής ανάγκης». Ανάμιξη που, επειδή θα συνδυαζόταν με μια ομαλοποίηση της πορείας της χώρας, θα αποτελούσε ένα πρόσθετο πολιτικό πλεονέκτημα γι’ αυτόν, που θα καθιστούσε και ευκολότερη την προσπάθειά του για ανασυγκρότηση της Κεντροδεξιάς, εφ’ όσον βεβαίως θα ανελάμβανε ένα τέτοιο εγχείρημα.