Η "Εθνική του μέλλοντος" με το αβέβαιο παρόν και οι "τρέλες" του Ρανιέρι

Η Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου, είναι από γεννησιμιού της τυχερή. Από γεννησιμιού, εννοώ από της κληρώσεως των Ομίλων των προκριματικών αγώνων για το Ευρωπαϊκό 2016.

Η Ελλάδα κληρώθηκε με τρόπο πού ομοίαζε περισσότερο με ορισμό. Και με το χέρι δηλαδή να έπαιρνε κάποιος τις ομάδες και να τις τοποθετούσε κατά βούληση, πάλι δεν θα έφτανε σε τέτοια επιτυχία ! Οι πέντε αντίπαλες της Ελλάδας στον Ομιλό της, είναι οι αντικειμενικά ασθενέστερες

Οι Ρουμανία, Φινλανδία, Βόρειος Ιρλανδία και Νήσοι Φερόες, είναι ομάδες χωρίς διακρίσεις στον διεθνή χώρο, χωρίς επιτυχημένη ιστορία, χωρίς παρόν και με αβέβαιο μέλλον. Η Ουγγαρία ίσως να ξεχωρίζει από τις άλλες, αλλά μόνον για το ένδοξο παρελθόν της. Είναι δύο φορές φιναλίστ σε Παγκόσμια Κύπελλα, κάτοχος δύο χρυσών μεταλλίων και μία φορά φιναλίστ σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Όμως, όλα αυτά τελείωσαν κάπου στις αρχές της δεκαετίας του ’70 ( Ολυμπιακοί Αγώνες του Μονάχου ). Εκτοτε, το ουγγρικό ποδόσφαιρο παρασιτοζωεί, χωρίς διακρίσεις, χωρίς επιτυχίες, βυθισμένο σε αγωνιστική παρακμή.

Αυτές είναι οι αντίπαλοι της Εθνικής μας ομάδας. Οι κατά το δυνατόν ασθενέστερες, πού λογικά, δεν θα μπορούσαν ποτέ να θεωρηθούν επικίνδυνοι αντίπαλοι για την πρωταθλήτρια Ευρώπης 2004 Εθνική μας. Μην ξεχνάμε μάλιστα, ότι από τον Ομιλό μας – όπως και όλους τους άλλους – θα προκριθούν οι ΔΥΟ πρώτες στην τελική βαθμολογική κατάταξη, ενώ ακόμα και η Τρίτη στην ίδια κατάταξη, θα έχει πολλές ελπίδες να προκριθεί, βάση των συντελεστών της !

Ε, με αυτές τις ΙΔΑΝΙΚΕΣ συνθήκες, ποιος θα μπορούσε να υποστηρίξει ότι η Ελλάδα είναι δυνατόν να κινδυνέψει ακόμα και με αποκλεισμό, βάση των αποτελεσμάτων των δύο πρώτων αγώνων της ;

ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΕΚΠΛΗΞΕΙ, ΑΛΛΑ … ΠΟΙΟΝ ;

Κι’ όμως, στα δύο πρώτα της παιχνίδια έχει καταφέρει να συλλέξει μόνον ένα βαθμό, όταν η πρωτοπόρος Βόρειος Ιρλανδία έχει ήδη έξι με τις Φινλανδία και Ρουμανία να ακολουθούν με τέσσερις.

Η διοργάνωση αυτή, ξεκίνησε για την Εθνική μας με προπονητή τον διάσημο Ιταλό Κλαούντιο Ρανιέρι. Στο πρώτο παιχνίδι, ο Ρανιέρι πραγματοποίησε αρκετές αλλαγές και χρησιμοποίησε ορισμένους καινούργιους παίκτες, χωρίς όμως να επιτύχει θετικό αποτέλεσμα. Ετσι, η Εθνική έχασε από τη Ρουμανία μέσα στο Γεώργιος Καραϊσκάκης.
Στο δεύτερο παιχνίδι, εναντίον της ανίσχυρης και αδύναμης Φινλανδίας, ο Ρανιέρι προσπάθησε πάλι να αιφνιδιάσει ( ποιόν ακριβώς ; ) προχωρώντας σε αλλαγές ποδοσφαιριστών, πού κανένας δεν υπολόγιζε για βασικούς. Εμφανές ότι ο Ιταλός ήθελε πάλι να εκπλήξει. Ναι, αλλά να εκπλήξει … ποιόν ; Τους Φινλανδούς, πάντως, αποκλείεται. Προφανώς, ήθελε να εκπλήξει τους Ελληνες φιλάθλους, άγνωστον για ποιόν ακριβώς λόγο. Μήπως για να συζητηθεί ευρύτατα, ή για να δώσει την εντύπωση ενός ρηξικέλευθου, αντισυμβατικού, ίσως και ολίγον «αιρετικού» προπονητή ;

Μπορεί να είναι κι’ έτσι. Σε κάθε περίπτωση όμως, και αυτή τη φορά το αποτέλεσμα «δεν του έκατσε». Οι αλλαγές πού παρουσίασε, δεν αποδείχθηκαν επιτυχημένες και αντί να πείσει, κατάφερε να προβληματίσει.

Οι αλλαγές του Ρανιέρι, παρουσιάστηκαν από μερίδα του τύπου ως «αλλαγή του τρόπου παιχνιδιού της Εθνικής». Δεν είναι όμως έτσι. Το στυλ «τρέχουμε σαν κατσίκια και μαρκάρουμε σε όλα τα μήκη και πλάτη», ολίγη σχέση έχει με το ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ. Το ποδόσφαιρο, θέλει και ολίγη ΠΟΙΟΤΗΤΑ, θέλει και ένα μερίδιο τεχνικής, σωστής στρατηγικής και οργάνωσης. Στοιχεία πού ΔΕΝ ΕΙΔΑΜΕ στη Φινλανδία, όπου πρυτάνευσαν οι ατομικές ενέργειες και οι τακτική των αντεπιθέσεων, «εάν και όποτε δοθεί ευκαιρία» πού δεν απέφεραν παρά μία ή δύο φάσεις προερχόμενες από ομαδικές, συνδυασμένες ενέργειες στην αντίπαλη περιοχή.

ΒΥΝΤΡΑ – ΤΟΡΟ «Α ΛΑ ΟΤΤΟ» ΠΡΟ … ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ !

Αλλά και οι νέοι παίκτες πού χρησιμοποίησε ο Ρανιέρι ήταν τόσο εκτός κλίματος και ποιότητας Εθνικής ομάδας, πού να αναρωτιέται κανείς αν τελικά χρησιμοποιήθηκαν για να βοηθήσουν την Εθνική, ή για να κάνει ο Ρανιέρι τον «ανήσυχο» και «προβληματιζόμενο» λάτρη του καινούργιου, προπονητή.
Ας δούμε αναλυτικότερα τις περιπτώσεις των νέων της Εθνικής.

Πρώτη καινοτομία, η χρησιμοποίηση του Βύντρα ως δεξιού οπισθοφύλακα, σε συνδυασμό με την μετάθεση του Τοροσίδη στο αριστερό άκρο της άμυνας, γιά να καλυφθεί το κενό του Χολέμπας. Ο Βύντρα είχε χρησιμοποιηθεί στην ίδια θέση, ακριβές με το ίδιο σκηνικό ( Τοροσίδης αριστερά ) και επι … Ρεχάγκελ ! Ο Οττο ήταν εκείνος πού έβαλε αυτό το σχήμα για πρώτη φορά πριν από … δέκα χρόνια και βάλε ! Τότε όμως, τόσο ο Βύντρα, όσο και ο Τοροσίδης, ήταν και δέκα χρόνια νεώτεροι. Ο Βύντρα, διακρίνεται ιδιαίτερα στο ισπανικό πρωτάθλημα, αλλά πάντα ως στόπερ, όχι ως δεξιός οπισθοφύλακας, θέση πού σίγουρα δεν ταιριάζει στα προσόντα του. Αυτή την αδυναμία την διαπιστώσαμε και χθες στη Φινλανδία. Σίγουρα νέο και εξελίξιμο ταλέντο, δεν έχει παίξει φέτος ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΦΟΡΑ με την ομάδα του τη Σάντερλαντ, στους ΕΠΤΑ αγώνες πρωταθλήματος και τον ένα Λίγκ Καπ πού έχει δώσει η ομάδα του. Με ποια αγωνιστικά επιχειρήματα του έδωσε τη φανέλα του βασικού, αφήνοντας έξω τον έμπειρο Σαλπιγγίδη, αλλά και μερικούς ακόμα, σίγουρα καλύτερούς του και πιο έτοιμους απ’ αυτόν ;

Ο Κλάους Αθανασιάδης, έπαιξε βασικός στη θέση του Μήτρογλου ( ο οποίος θεωρήθηκε και … χοντρός - «έχει πάρει κιλά» - από τον Ρανιέρι ) επειδή ο Ιταλός ΠΙΕΣΤΗΚΕ από τον Βορρά να τον χρησιμοποιήσει ( όπως ακριβώς πιέστηκε από τον Μελισσανίδη για τον Μάνταλο, ή από τον Παναθηναϊκό για τον Καρέλη ) ! Τον έβαλε λοιπόν να παίξει, και έπαιξε. Και … λοιπόν ; Πέρα από μία αναμενόμενη και φυσιολογική φιλοτιμία, ο πολυδιαφημισμένος Κλάους δεν έδειξε απολύτως τίποτα ! Ακόμα και με … δέκα κιλά παραπάνω ο Μήτρογλου, είναι καλύτερός του σε όλους τους τομείς !

ΕΒΑΛΕ ΕΝΑ ΓΚΟΛ, ΑΛΛΑ … ΜΕΧΡΙΣ ΕΚΕΙ !

Ο Καρέλης έβαλε ένα θεαματικό, αλλά και ΠΟΛΥ ΤΥΧΕΡΟ γκολ! Αποφάσισε να σουτάρει και η μπάλα του έκανε το χατίρι. Πέρασε ανάμεσα από καμιά δεκαριά σώματα και τα διπλάσια πόδια, πριν καρφωθεί στη γωνία του Φινλανδού γκολκίπερ. Σίγουρα, ωραίο το γκολ. Αλλά …μέχρις εκεί ! Αυτή ήταν η πολύτιμη, αλλά και σύντομη προσφορά του Καρέλη στην Εθνική ομάδα. Ένα γκολ και πέραν αυτού, ουδέν ! Χώρια πού ευθύνεται αποκλειστικά και για το γκολ του προσωπικού του αντιπάλου, πού τον είχε εξουδετερώσει εντελώς, σε όλη τη διάρκεια του αγώνα.

Το ερώτημα πού τίθεται, μετά απ’ αυτά, είναι αν ο Ρανιέρι θα ξαναεκπλήξει τους Ελληνες με τις καινοτομίες του και στον αγώνα της Τρίτης, εναντίον της Βόρειας Ιρλανδίας. Η βρετανική ομάδα, δεν έχει στις τάξεις της μεγάλα αστέρια της Πρέμιερ Λίγκ, αλλά διαθέτει πολλούς έμπειρους και μπαρουτοκαπνισμένους παίκτες, όπως για παράδειγμα τον 38χρονο γκολκίπερ Ρόϊ Κάρολ, ιδιαίτερα αγαπητό στους Ελληνες φιλάθλους. Δεν είναι κανένας φοβερός αντίπαλος, αλλά είναι ένα αξιόμαχο σύνολο. Με μία ΛΟΓΙΚΗ τακτική και ΚΑΝΟΝΙΚΕΣ επιλογές ποδοσφαιριστών, η Ελλάδα μπορεί όχι μόνο νίκη, αλλά ακόμα και συντριβή των Ιρλανδών. Αν όμως συνεχιστεί η εκφραζόμενη ως «ανανεωτική προσπάθεια», αλλά στην ουσία ΥΠΟΧΩΡΗΤΙΟΤΗΤΑ του Ρανιέρι στις απαιτήσεις των ΠΡΟΕΔΡΩΝ ( μέχρι τώρα Μελισσανίδη, Σαββίδη, Αλαφούζου ) τότε δεν θα είναι απίθανο η Ιρλανδία να αποδειχτεί ο νεκροθάφτης του Εθνικού μας ποδοσφαίρου.

Και τι λέει ο ίδιος ο Ρανιέρι για όλα αυτά ;

«Αυτή πού είδατε, είναι η Εθνική ομάδα του … μέλλοντος» δήλωσε με στόμφο, μετά τη λήξη του χθεσινού αγώνα.
Μπορεί και να έχει δίκιο. Ισως στο μέλλον αυτή η ομάδα που παρουσίασε, να έχει επιτυχίες. Μέχρι τότε όμως, ο Ρανιέρι θα …πληρώνεται κανονικά, από … τώρα !
Μήπως θα ήταν πιο σωστό, η πληρωμή του να αρχίσει όταν θα ετοιμάσει την ομάδα του μέλλοντος ; Δηλαδή … στο μέλλον ;

Μανώλης Γαβαθιώτης