Η επικίνδυνη παγίδα του λαϊκισμού

O λαϊκισμός είναι μία επικίνδυνη παγίδα που πρέπει να την προσέξει η κυβέρνηση διότι μπορεί να την παρασύρει και να αποδομήσει όλα όσα η κοινή γνώμη έχει αποδεχθεί, καλώς ή κακως ως μικρές ή μεγάλες κυβερνητικές επιτυχίες.

Το λέμε αυτό διότι είναι βέβαιο πλέον ότι η κυβέρνηση παίζει σταθερά με τις εντυπώσεις, αφού η ειλικρινής διαπραγματευτική της διάθεση, λόγω της γενικότερης εθνικής οικονομικής αδυναμίας, πέτυχε λιγότερα απ’ όσα η ίδια και ο πρωθυπουργός προσδοκούσαν. Επομένως αυτό που εμφανίζεται ως επιτακτική ανάγκη, για να μην χάσει η κοινή γνώμη την καλή εικόνα που έχει για την κυβέρνηση,

είναι να μεταμφιέζεται επιδέξια όσο πιο καλά γίνεται η πραγματικότητα, έτσι ώστε και τα προσχήματα να διασώζονται και να παρατείνεται η καλή εικόνα που έχουν σχηματίσει οι πολίτες για τα μέχρι σήμερα κυβερνητικά πεπραγμένα.

Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορεί επ’ άπειρον να συγκαλύπτεται η πραγματικότητα αυτή. Το θέμα των αυτοκινήτων των βουλευτών λ.χ. και η άρνηση κάποιων να μη τα χρησιμοποιήσουν, μπορεί να φαντάζει ως μία κίνηση ευαισθησίας απέναντι στους αναξιοπαθούντες Έλληνες, αλλά αυτό, πέραν ενός συμβολισμού με αρκετά λαϊκιστικά στοιχεία, δεν διαφέρει από ανάλογες πράξεις που υποτίθεται έκαναν στο παρελθόν και άλλα κόμματα που κυβέρνησαν και που στο τέλος φτωχοποίησαν τον κοσμάκη.

Το ίδιο ισχύει και για τις απρογραμάτιστες αλλά ενθουσιώδεις ενέργειες καταπολέμησης της διαπλοκής και της διαφθοράς που στο τέλος καταλήγουν σε ένα κυνήγι μαγισσών, ενώ οι διεφθαρμένοι συνεχίζουν να πίνουν στην υγεία των κορόϊδων. Ή για εσπευσμένες εξαγγελίες κοινωνικής ευαισθησίας που είναι βέβαιο ότι οι πολίτες θα μείνουν με την όρεξη και η κυβέρνηση με την διάθεση...

Την εμπιστοσύνη του κόσμου την οικοδομείς. Δεν την επιβάλεις με ενέργειες φρου φρου και αρωμάτων. Η στήλη αυτή και ο γράφων είναι μεταξύ αυτών που πιστεύουν ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν πρόκειται να είναι μία αριστερή παρένθεση, έτσι όπως θέλει να βαυκαλίζεται η Συγγρού. Απλώς στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ οφείλουν να γνωρίζουν ότι τις περισσότερες φορές οι κυβερνήσεις απαξιώνονται από δικά τους λάθη και από υποκριτικές ενέργειές τους που ερεθίζουν κάποια στιγμή τους πολίτες και όχι από την δυναμική των άλλων κομμάτων και, ιδίως, της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η κολακεία της κοινής γνώμης μέσω ενός κενού λαϊκισμού –άλλωστε ο λαϊκισμός κενός είναι πάντοτε- έχει πάντοτε ημερομηνίας λήξης και μάλιστα μικρής χρονικής διάστασης. Γιατί στο τέλος, αυτό που μένει είναι η επίφαση, δεδομένου ότι η ουσία ποτέ δεν βρίσκεται μέσα σε πράξεις απλού εντυπωσιασμού..