Χρήστος Μαρκογιαννάκης: Ο κίνδυνος των άκρων πάντοτε ελλοχεύει

Ο ανιψιός του αντιπροέδρου της Βουλής και συγγραφέας υποστηρίζει ότι «όταν ένας πολιτικός υπόσχεται τα πάντα στους πάντες, τότε συνήθως η πραγματικότητα τον διαψεύδει»

Ηρθε για λίγες μέρες από το Παρίσι, όπου κατοικεί μονίμως, για να παρουσιάσει το πρώτο του βιβλίο, ένα αστυνομικό μυθιστόρημα με τίτλο «Στον 5ο όροφο της Νομικής». Τόπος της παρουσιάσεως ήταν η περιώνυμη ιδιωτική λέσχη των Αθηνών

«Salon de Bricolage» των αδερφών Σπύρου και Χρύσανθου Πανά, όπου και αποφασίσαμε από κοινού να γευματίσουμε μετά την εκδήλωση. Ο συνωστισμός ήταν πρωτοφανής, ιδίως για έναν νέο συγγραφέα. Μια ντουζίνα νυν και πρώην βουλευτών και ευρωβουλευτών έδωσαν ηχηρό «παρών», υπενθυμίζοντας το ισχυρό έρεισμα της οικογένειας Μαρκογιαννάκη στον πολιτικό κόσμο. Παρών, φυσικά, ήταν και ο βουλευτής Χανίων, πρώην υπουργός και αντιπρόεδρος της Βουλής, Χρήστος Μαρκογιαννάκης, θείος του συνομιλητή μου, ο οποίος εδήλωσε υπερήφανος που σε μία οικογένεια όπου όλοι είναι δικηγόροι και δικαστικοί «επιτέλους έχουμε και έναν άνθρωπο των γραμμάτων».

Την ώρα που ο μετρ μάς παρουσιάζει τα πιάτα ασιατικής κουζίνας fusion του «Premier Etage» (ενταμάμε, σαλάτα με soba noodles και λεπτές φέτες μοσχάρι για πρώτα πιάτα, rib eye με teriyaki sauce και confit πάπιας με ριζότο από γάλα καρύδας για κυρίως), ο Χρήστος Μαρκογιαννάκης ο νεότερος, λίγο σαστισμένος από την επιτυχία, αλλά και λίγο ανήσυχος για τους πολυπληθείς φίλους του που δεν κατάφεραν να μπουν στο «Salon», εξομολογείται ότι έγινε συγγραφέας ύστερα από μια σειρά συμπτώσεων. «Σπούδασα στη Νομική Αθηνών, έκανα δύο μεταπτυχιακά, ένα στην Ελλάδα κι ένα στη Γαλλία, με θέμα την Εγκληματολογία, και υπήρξα μάχιμος δικηγόρος -είμαι ακόμη- εδώ και μία δεκαετία. Το 2011 αποφάσισα να κυνηγήσω χίμαιρες, δηλαδή την αγάπη μου για την Τέχνη, όπως τη συνδυάζω με την Εγκληματολογία, οπότε πήγα στο Παρίσι. Για να γίνω αντιληπτός, πού αλλού θα μπορούσα να ολοκληρώσω την έρευνα για τη διατριβή μου “Η αναπαράσταση της ανθρωποκτονίας στη γαλλική ζωγραφική του 19ου αιώνα;”».

Τον ρωτώ εάν η κρίση επηρέασε την απόφασή του να εγκατασταθεί μονίμως στο εξωτερικό. «Κάθε άλλο. Είχα ανάγκη να κρατήσω μια ισορροπία στη πρακτική δικηγορία και το έγκλημα ως αισθητική εμπειρία». Η συνέχεια, όπως τη διηγείται, είναι μυθιστορηματική: «Στη Γαλλία κατάφερα να εκφράσω μια σκοτεινή πλευρά του εαυτού μου, γράφοντας το ανά χείρας νουάρ μυθιστόρημα. Το έβαλα σε ένα συρτάρι και το ξέχασα, ώσπου είχα την τύχη να γνωρίσω έναν διάσημο συγγραφέα, τον Michel de Grèce (σ.σ. πρίγκιψ Μιχαήλ της Ελλάδος), ο οποίος ενθουσιάστηκε όταν το διάβασε και το έστειλε στον εκδότη του στην Αθήνα». Αλλάζοντας θέμα, ζητώ τη γνώμη του για την πολιτική κατάσταση στη χώρα μας. «Βλέποντας τον τρόπο που παρουσιάζεται από τα γαλλικά Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας, διαπιστώνω μια τεράστια αλλαγή τα τελευταία δύο χρόνια. Τα αρνητικά δημοσιεύματα έχουν αντικατασταθεί από εγκωμιαστικά, τουλάχιστον για την προσπάθεια που καταβάλλουμε, ενώ η εικόνα της Ελλάδας έχει αλλάξει άρδην, προς το θετικό».
Η επόμενη ερώτηση αναφέρεται στις ενδεχόμενες αναλογίες ανάμεσα στη Γαλλία και την Ελλάδα στο πολιτικό στερέωμα. «Εχει ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε ότι ο πρόεδρος Ολάντ εξελέγη υποσχόμενος τα πάντα στους πάντες. Η πραγματικότητα πολύ γρήγορα ήλθε να τον διαψεύσει, με αποτέλεσμα η άκρα Δεξιά στις τελευταίες εκλογές και στις δημοσκοπήσεις να έρχεται πρώτη με διαφορά. Απεύχομαι τις αναλογίες, αν και ο κίνδυνος των άκρων πάντοτε ελλοχεύει».

Η άποψή του για την κυβέρνηση Σαμαρά, από τα σχόλια που εισπράττει στο εξωτερικό, είναι ότι αποδείχθηκε πολύ καλύτερη από τα αναμενόμενα. Aν και επιμένω να τοποθετηθεί για τα υπόλοιπα κόμματα, αρνείται ευγενικά, τονίζοντας ότι δεν είναι ειδήμων. Αντιθέτως, έχει άποψη για την κατάσταση στην Παιδεία, εκφράζοντας την πεποίθησή του ότι, «έχοντας παρακολουθήσει δύο μεταπτυχιακά, ένα εδώ κι ένα στη Γαλλία, θεωρώ ότι το επίπεδο τόσο των διδασκόντων όσο και των σπουδαστών είναι υψηλότερο εδώ». Με ή χωρίς καταλήψεις; «Καθίσταται σαφές ότι τέτοιου είδους παθογένειες δεν έχουν θέση στα πανεπιστήμια», αποκρίνεται κατηγορηματικά. Την ώρα του επιδορπίου, μιας πουτίγκας καραμέλα με παγωτό βανίλια, που μοιραζόμαστε δημοκρατικά, μου υπόσχεται ότι θα επανέλθει με το «Στον 5ο όροφο της Νομικής Νο 2».