Αλαφούζος: Κακός ηθοποιός στο ρόλο του "Δον Κιχώτη"

Του Μανώλη Γαβαθιώτη

Η μετά το ντέρμπι ποδοσφαιρική πραγματικότητα γιά τον Παναθηναϊκό, διαμορφώθηκε ως εξής : Βρίσκεται στην 8η θέση της βαθμολογίας του πρωταθλήματος με 10 βαθμούς, ισόβαθμος της Κέρκυρας και μόλις ένα βαθμό πάνω από τέσσερις ομάδες πού ακολουθούν. Ακόμη, λίγο πριν την ένατη αγωνιστική του πρωταθλήματος, όπου θα αντιμετωπίσει τον πάντοτε αξιόμαχο Ατρόμητο, βρίσκεται σε απόσταση εννέα βαθμών από την πρώτη θέση και έξι βαθμών από τον πρωταθλητή Ολυμπιακό.

Η πραγματικότητα

αυτή, βεβαίως, δεν προοιωνίζει για αίσιο αγωνιστικό μέλλον της ιστορικής ομάδας. Εάν δε συνυπολογισθούν οι μετριότατες έως κακές εμφανίσεις της τόσο στις εγχώριες, όσο και τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, η εικόνα γίνεται ανησυχητικά ζοφερή, ίσως η πιο απαισιόδοξη από την ημέρα ( Σεπτέμβριος του 2010 ) πού ανέλαβε την διοίκηση της ομάδας ο κ. Γιάννης Αλαφούζος.

Οι αντιδράσεις του τελευταίου μετά τη λήξη του ντέρμπι και την ήττα από τον Ολυμπιακό, απέδειξαν ότι ο απώτερος σκοπός του είναι να καλύψει την ολοκληρωτική του αποτυχία, δημιουργώντας ακόμα περισσότερα προβλήματα απ’ όσα έχει δημιουργήσει εξ αρχής στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Αυτή τη φορά, ο κ. Αλαφούζος προχώρησε ένα βήμα παραπέρα : Κάλεσε ( ή μάλλον, απαίτησε) την ελληνική κυβέρνηση «να παρέμβει», χωρίς να διευκρινίζει όμως τον τρόπο παρέμβασής της :

«Η κυβέρνηση είναι απαράδεκτη, είναι ντροπή να ανέχονται τέτοιες καταστάσεις», είπε. Και αργότερα, μιλώντας σε άλλο Μέσον πρόσθεσε : «Θεωρώ υπεύθυνη την Κυβέρνηση πού ανέχεται τη βαθύτατη διαφθορά στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Αυτή η κατάσταση ανομίας, δεν μπορεί να συνεχιστεί. Θα συνεχίσουμε να αντιδρούμε και τις αντιδράσεις μας θα τις εκφράσουμε ποικιλοτρόπως» !

ΟΙ παραπάνω δηλώσεις του κ. Αλαφούζου, πέρα από την τραγικότητα της στιγμής πού πιθανότατα να τις επέβαλε, είναι εξόχως προσβλητικές για την κυβέρνηση και προκαλούν πολυποίκιλα, πλην εύλογα ερωτήματα.

Ο κ. Αλαφούζος εν ψυχρώ και απροσχημάτιστα απαίτησε κυβερνητική παρέμβαση. Ναι, αλλά παρέμβαση ΠΟΥ ακριβώς ; Μήπως στη Δικαιοσύνη, η οποία κρατάει σε εκκρεμότητα κάποιες υποθέσεις πού βρίσκονται σε στάδιο διερεύνησης ; Αν ναι, τότε ο κ. Αλαφούζος, άθελά του, αναδεικνύει ένα καθόλου τιμητικό για την κυβέρνηση ζήτημα : Εχει δικαίωμα και δυνατότητα η κυβέρνηση να ΠΑΡΕΜΒΕΙ στο … έργο της Δικαιοσύνης ; Μα, αν είναι έτσι και αν ο κ. Αλαφούζος έχει στοιχεία περί αυτού, γιατί δεν βγαίνει να τα ΚΑΤΑΓΓΕΙΛΕΙ στα ΜΜΕ ιδιοκτησίας του ;

Αμεση και επικίνδυνη παρέμβαση στο αυτοδιοίκητο

Πιστεύω ότι ο επίκληση του κ. Αλαφούζου προς την κυβέρνηση αφορά άλλον τομέα. Είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι εκείνο το οποίο επιθυμεί, πού είναι ο βασικός του στόχος, όχι σήμερα, αλλά από την αρχή της ανάμιξής του στο ελληνικό ποδόσφαιρο, είναι η ΑΛΩΣΗ της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας. Και αυτό είναι ο διακαής του πόθος, επειδή ακριβώς πιστεύει ότι με άλλη διοίκηση στην ΕΠΟ, φυσικά δικής του εμπιστοσύνης, ο Ολυμπιακός του Μαρινάκη δεν θα ήταν σε θέση να πρωταγωνιστεί σε βάρος της δικής του ομάδας. Πιστεύει εν ολίγοις, ότι η ΕΠΟ και όχι η επενδυτική προσπάθεια, η σωστή διοικητική οργάνωση, η προσεγμένη επιλογή ποδοσφαιριστών και συνεργατών, δηλαδή τα βασικά στοιχεία της διοίκησης Μαρινάκη δεν θα μπορούν πλέον να επιβάλλονται της δικής του ανικανότητας και νοσηρής διοικητικής νοοτροπίας.

Για το φτωχό σε ποδοσφαιρικές γνώσεις μυαλό του κ. Αλαφούζου, ο Ολυμπιακός παίρνει τα πρωταθλήματα και μονοπωλεί τις διακρίσεις, εντός και εκτός Ελλάδας, μόνον επειδή έχει την αρρωγή και την βοήθεια της ΕΠΟ. Βοήθεια, πάντως, πού όποτε τη ζήτησε και ο ίδιος από την ΕΠΟ, αυτή του την παρέσχε αφειδώς, μέχρι βαθμού παρεξηγήσεως, πού λένε !

Τι ζητάει λοιπόν ο κ. Αλαφούζος με τόσο χυδαία απροκάλυπτο τρόπο από την κυβέρνηση ; Πολύ απλά, την ΩΜΗ, αλλά και ΣΤΟΧΕΥΜΕΝΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ της στο ελληνικό ποδόσφαιρο, στους δύο νευραλγικούς τομείς :

Στη διαιτησία και στην αθλητική Δικαιοσύνη. Κάτι πού σε προέκταση σημαίνει παρέμβαση στο ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΟ του ποδοσφαίρου.

Πού αποβλέπει με τις κραυγές του για κυβερνητική παρέμβαση στο ποδόσφαιρο...

«Γαία πυρί μειχθήτω» ή «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων» ;

Είναι απολύτως γνωστό βεβαίως και στον ίδιο, ότι κάθε προσπάθεια παρέμβασης στο αυτοδιοίκητο είναι απαγορευμένη δια ροπάλου από τα διεθνή θεσμικά ποδοσφαιρικά όργανα. Όπως γνωστό είναι και το τι θα επακολουθούσε, εάν η κυβέρνηση ( η ΟΠΟΙΑ κυβέρνηση ) θα επιχειρούσε να προχωρήσει σε μία τέτοια παρέμβαση. Αυτά όμως, δεν είναι προβλήματα για τον κ. Αλαφούζο. Αμφιβάλλω αν τον απασχολούν. Εκείνο πού επιθυμεί, είναι η κατάρρευση της διοίκησης της ΕΠΟ και η ενθρόνιση, στη θέση της, άλλης, πιο ευάλωτης στους επηρεασμούς.

Φυσικά, μία τέτοια εξέλιξη θα προκαλούσε άμεσο κίνδυνο ακόμη και αποβολής των ελληνικών ομάδων από κάθε διεθνή διοργάνωση, πράγμα πού θα είχε άμεσο αντίκτυπο ΚΥΡΙΩΣ στον Ολυμπιακό, την μοναδική ελληνική ομάδα πού μετέχει στους Ομίλους της κορυφαίας ευρωπαϊκής διοργάνωσης, του Τσάμπιονς Λινγκ. Και τι θα μπορούσε να σημαίνει όμως αυτό στον πρόεδρο μιάς ομάδας πού περιφέρεται μεταξύ των τελευταίων, μιάς ομάδας με ελάχιστες πλέον ελπίδες πρόκρισης - και ακόμη λιγότερες διάκρισης – στον δεύτερο τη τάξει θεσμό του Γιουρόπα Λινγκ ;

Εδώ μπορεί να ισχύει ακόμη και το βιβλικό, «γαία πυρί μειχθήτω», ή το άλλο : Το … «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων». Η κάτι … ανάμεσα, τέλος πάντων.

Νομίζω ότι ο κ. Αλαφούζος έχει ένα δίκιο. Πράγματι, η ελληνική κυβέρνηση έχει να αντιμετωπίσει έντονο ποδοσφαιρικό πρόβλημα. Με τη διαφορά, ότι το πρόβλημά της είναι ο ίδιος ο κ. Αλαφούζος. Αν ο καναλάρχης έχει πάρει τόσο θάρρος ( ή θράσος ) ώστε να την ΕΓΚΑΛΕΙ και μάλιστα δημοσίως, μη παραλείποντας και τις εκφράσεις ΑΠΕΙΛΗΣ ( « θα αντιδράσουμε ποικιλοτρόπως» ), δεν φταίει ο ίδιος ο καναλάρχης. Η κυβέρνηση φταίει, πού του έχει δώσει τόσο θάρρος. Και θαφταίει ακόμη περισσότερο, αν συνεχίσει να του επιτρέπει, στο όνομα μιάς δήθεν «στήριξης» της πολιτικής της από το κανάλι του, να προκαλεί, να αυθαδιάζει και να απειλεί.

Αφόρητα υποτιμητικό για μιά κυβέρνηση ένας αυτόκλητος δήθεν υπερασπιστής της υγείας και τιμωρός της διαφθοράς, να την εκβιάζει και να την απειλεί δημόσια

Ένα κακό σπυρί πού πάει να κακοφορμίσει

Ο κ. Αλαφούζος, από ποδοσφαιρικής – διοικητικής πλευράς, είναι ένα κακό σπυρί στα μαλακά μόρια του ποδοσφαίρου, πού πάει να κακοφορμίσει. Η κυβέρνηση σίγουρα έχει το γιατρικό. Εκείνο πού είναι αμφίβολο αν έχει, είναι η ΔΙΑΘΕΣΗ να μαλακώσει το σπυρί, να το κάνει σιγά – σιγά να επουλωθεί.

Ο ρόλος του «Δον Κιχώτη», πού αυτόβουλα υποδύεται ο κ. Αλαφούζος, δεν του ταιριάζει. Είναι κακός ακόμη και σαν ηθοποιός. Τόσο κακός, ώστε ακόμα και στις πιο δραματικές στιγμές του ρόλου του, προκαλεί τον γέλωτα. Και σ’ αυτές τις περιπτώσεις, ο επικεφαλής του θιάσου απλά ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΙ τον κακό ηθοποιό, πού εξευτελίζει και την παράσταση, αλλά και ολόκληρο το θεατρικό έργο.

Είναι βέβαιο, ότι στην συνέχεια των εξελίξεων, εν όψει και της αναπόφευκτης τιμωρίας τόσο του ίδιου, της ομάδας του, αλλά και του γραφικότατου προπονητή του, ο κ. Αλαφούζος θα εντείνει τις πιέσεις προς την κατεύθυνση της κυβερνητικής παρέμβασης στο ποδόσφαιρο. Μπορούμε να πούμε ότι ήδη έχει ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο. Το ερώτημα πού τίθεται από τον κάθε Ελληνα φίλο του ποδοσφαίρου, τον κάθε Ελληνα πολίτη πού παρακολουθεί προσεκτικά τα δρώμενα, είναι ένα : Μα, πράγματι είναι ΤΟΣΟ ΙΣΧΥΡΟΣ ο κ. Αλαφούζος, όσο δείχνουν οι συμπεριφορές του ;

Σ’ αυτό το ερώτημα απάντηση μπορεί να δοθεί όχι από την κυβερνητική παθητική ανεκτικότητα, αλλά από την κυβερνητική ΑΝΟΧΗ προς τον καναλάρχη, λόγω εξάρτησης ή φοβίας, ή και των δύο μαζί.