Ο Γιώργος Χρανιώτης και η Γεωργία Αβασκαντήρα στην πρώτη κοινή τους συνέντευξη: «Μετά το δεύτερο ραντεβού μείναμε μαζί τρεις ολόκληρες μέρες»

Δεν ακολουθούν τους κανόνες της συζυγικής ζωής. Και πώς θα μπορούσαν, αφού δεν είναι άλλο ένα συνηθισμένο ζευγάρι από αυτά που συναντάς στον δρόμο ή σε κοινές παρέες. Κάνουν τα πράγματα με έναν δικό τους, αρκετά ροκ τρόπο. Γιατί στις μέρες μας, το να βγαίνεις ραντεβού σε συνοικιακά ζαχαροπλαστεία, να βλέπεις Kaurismäki (σ.σ. Φινλανδός σκηνοθέτης) αγκαλιά στον καναπέ και να οργανώνεις πικνίκ στο παρκάκι της γειτονιάς σου κατατάσσονται από μόνα τους στις ωραίες hardcore καταστάσεις.

– Πώς θέλετε να αρχίσουμε την κουβέντα;

Γιώργος Χρανιώτης: Μόνο μη ρωτήσεις το κλισέ «πώς είναι ο έγγαμος βίος;». Ή τουλάχιστον κάν’ το με μια διαφορετική διατύπωση. Αυτή η ερώτηση είναι μία από τις πιο σιχαμένες ερωτήσεις που μπορούν να γίνουν σε ένα παντρεμένο ζευγάρι. Γιατί είναι αφόρητα κλισέ και γιατί είναι αυτονόητο μάλλον ότι δεν αλλάζουν και ιδιαίτερα τα πράγματα μετά τον γάμο αν δεν είσαι ο 60άρης βιομήχανος που ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε κρυφά στην Ιορδανία το 13χρονο κορίτσι. Φαντάζομαι, οι ισορροπίες αλλάζουν με τον ερχομό ενός παιδιού.

Γεωργία Αβασκαντήρα: Aυτό που ίσως συνέβη μετά τον γάμο μας είναι πως ηρεμήσαμε λίγο περισσότερο. Στην πραγματικότητα όμως, δεν έχει αλλάξει θεαματικά κάτι. Άλλωστε, μέναμε μαζί και πριν παντρευτούμε.

Γιώργος: Ίσως με τον γάμο αισθάνεσαι ότι έχεις μια ιερή υποχρέωση: να εξαντλήσεις τα περιθώρια προτού χωρίσεις.

Γεωργία: Τι ωραία που τα λες, Γιώργο! (γέλια)

Γιώργος: Εννοώ πως όταν γίνεται ένας καβγάς και είσαι παντρεμένος, δεν παίρνεις αμέσως τη βαλίτσα σου και φεύγεις. Στο παρελθόν, μου άρεσαν πάρα πολύ όλοι αυτοί οι ηρωισμοί τύπου «ανεβαίνω στη μηχανή και εξαφανίστηκα». Κι έκλεινα και το τηλέφωνο δυο μέρες. Τώρα θα το αφήσω επίτηδες ανοιχτό για να μαλώσουμε, να βριστούμε και να τα ξαναβρούμε.

Γεωργία: Εν τω μεταξύ, εγώ δεν βρίζω! Στις αρχές της σχέσης μας είχε γίνει το εξής χαριτωμένο: έχουμε τσακωθεί, έχει κλείσει το τηλέφωνό του πολλές ώρες και έχει πάει να μείνει σε έναν φίλο του. Εγώ έχω απίστευτα νεύρα. Παίρνω τον φίλο του και του λέω «δώσ’ μου τώρα τον Γιώργο».

Γιώργος: Λογομαχούμε έντονα και στο τέλος μου πετάει η Γεωργία και ένα «άντε γ@μ@θου». Ακριβώς επειδή δεν βρίζει, της βγήκε πιο… ισπανικό! Μας έπιασαν τα γέλια!

– Νιώθω ότι εσείς οι δύο είστε αρκετά διαφορετικοί χαρακτήρες.

Γιώργος: Δεν είμαστε πολύ ταιριαστοί, είναι η αλήθεια. Μάλλον εγώ έχω μια πολυπλοκότητα ως χαρακτήρας. Υπάρχει αυτή η εσωστρεφής πλευρά μου που θέλω να πάρω τη σανίδα (σ.σ. λατρεύει το surf) και να φύγω ένα διήμερο μόνος μου. Να κλείσω το κινητό, να μην μπω καθόλου στα social media και να υπάρχει μόνο ένα τηλέφωνο ασφαλείας για τον πατέρα μου, που είναι άρρωστος. Αυτή η μοναχικότητα –και όχι μοναξιά– αισθάνομαι ότι με ισορροπεί. Το έκανα το Πάσχα. Έφυγα για 15 μέρες στη Σενεγάλη.

Γεωργία: Δυστυχώς, δεν μπορούσα να τον ακολουθήσω λόγω δουλειάς.

Γιώργος: Το μετάνιωσα βέβαια, γιατί θα μπορούσα να έχω γυρίσει νωρίτερα και να κάνω Πάσχα με τη γυναίκα μου. Αν και απεχθάνομαι το ελληνικό Πάσχα με όλα αυτά τα εθιμοτυπικά, αρνιά και σούβλες. Το έβρισκα βάρβαρο ακόμη και την εποχή που έτρωγα κρέας.

Γεωργία: Θα το κάναμε όπως τα περσινά Χριστούγεννα, που πήγαμε για μεξικάνικο!

– Η γνωριμία σας πώς προέκυψε;

Γιώργος: Το 2015 έπαιζα στον «Βουβό Σερβιτόρο» στο Faust. Και ήρθε η Γεωργία με μια κοινή μας φίλη να δουν την παράσταση. Με είχε ενημερώσει, βέβαια, η φίλη μου: «Θα έρθω με μια κοπέλα που μάλλον θα σου αρέσει πολύ».

Γεωργία: O Γιώργος ήταν πάντα ο αγαπημένος μου ηθοποιός. Ήμουν θαυμάστριά του από 13 ετών, την εποχή που έπαιζε στη σειρά «Για Μια Γυναίκα Και Ένα Αυτοκίνητο». Θυμάμαι στο σχολείο οι συμμαθήτριές μου έλεγαν «εμένα ο αγαπημένος μου είναι ο Brad Pitt, εμένα ο Johnny Depp». «Εμένα ο Γιώργος Χρανιώτης», απαντούσα. 

Γιώργος: Τους «έφαγα» όλους! (γέλια)

Γεωργία: Όταν μου πρότεινε η φίλη μου να πάμε στην παράσταση που έπαιζε ο Γιώργος, αρνήθηκα. Της είπα «δεν υπάρχει περίπτωση να συναντήσω από κοντά τον Χρανιώτη, θα κοκκινίσω ολόκληρη». Είχα, επίσης, τον φόβο μήπως τον γνώριζα από κοντά και τον απομυθοποιούσα.

Γιώργος: Eγώ κατάλαβα από την αρχή ότι η Γεωργία είναι πολύ ντροπαλή. Έτσι, όταν μας γνώρισαν μετά την παράσταση η πρώτη κουβέντα που της είπα ήταν «Είναι ωραίο να ντρέπεσαι. Η ντροπή είναι το συναίσθημα που θα σώσει στο μέλλον την ανθρωπότητα». Το δανείστηκα από μια ταινία του Ταρκόφσκι. Την επομένη, ζήτησα από την κοινή μας φίλη το τηλέφωνό της.

Γεωργία: Μου τηλεφώνησε την ώρα που δίδασκα στη σχολή χορού. Και μου πρότεινε να βγούμε. Μέσα μου, έτρεμα.

– Πού δόθηκε το πρώτο ραντεβού;

Γιώργος: Στο σινεμά Νιρβάνα, στη λεωφόρο Αλεξάνδρας. Είδαμε την ταινία Birdman.

Γεωργία: Εκεί τον έκανα εγώ να κοκκινίσει! Στο διάλειμμα με ρώτησε πώς μου φαίνεται η ταινία και του απάντησα αυθόρμητα πως «μου αρέσει τόσο πολύ που σχεδόν ξέχασα ότι είμαι σινεμά μαζί σου»!

Γιώργος: Και μετά την ταινία, πήγαμε για κρέπα. Όλο το βράδυ δεν τη φίλησα και αυτό της στοίχισε πολύ! Το έκανα με σκοπό, όμως.

Γεωργία: Ήταν πολύ γλυκός. Με άφησε κάτω από το σπίτι, με χαιρέτησε και όλα καλά!

Γιώργος: Μετά, στο δεύτερο ραντεβού, της την έπεσα κανονικά. Την απήγαγα και την πήγα στο σπίτι μου.

Γεωργία: Μετά το δεύτερο ραντεβού μείναμε μαζί τρεις ολόκληρες μέρες. Προέκυψαν όλα όμορφα και απλά.

– Γιώργο, ποια ήταν η πρώτη σκέψη που έκανες γνωρίζοντας τη Γεωργία;

Λίγο στενοχωρήθηκα γιατί κατάλαβα τι με περίμενε! Τότε δεν ήμουν σε φάση να δεσμευτώ. Έψαχνα να μου δώσει μια αφορμή για να εξαφανιστώ. Αλλά δεν μου την έδωσε… Αυτό που αρχικά με τράβηξε στη Γεωργία ήταν η ομορφιά της. Είχε μια 80s ομορφιά, μου θύμιζε την Kim Basinger στα νιάτα της. Επίσης, έδειχνε το πιο γλυκό κορίτσι του κόσμου.

Ξέρεις τι γίνεται; Η Γεωργία ζει σε μια άλλη εποχή, πιο αθώα, και εμένα με γοητεύουν αυτοί οι άνθρωποι. Για παράδειγμα, δεν μπορώ όσους ασχολούνται όλη την ώρα με τα κινητά τους. Στα ραντεβού μας κουβεντιάζουμε. Δεν κάθεται μαζί μου και παράλληλα τσεκάρει το Instagram!

–  Γεωργία, τι έχεις μάθει από την κοινή σου ζωή με τον Γιώργο μέχρι σήμερα;

Να μπορώ να συγχωρώ τον εαυτό μου όταν κάνει λάθη. Από μικρή, είχα έντονο το «σύνδρομο της μπαλαρίνας», έπρεπε όλα να τα κάνω σωστά, να είμαι με όλους διακριτική, να μη φέρνω κανέναν σε δύσκολη θέση. Ο Γιώργος με βοήθησε να απελευθερωθώ. Μου έλεγε συνέχεια «Δεν πειράζει να κάνουμε λάθη. Αρκεί να κάνουμε σπουδαία λάθη!». Ακόμα και στον πρώτο μας τσακωμό, εγώ μιλούσα χαμηλόφωνα για να μην ενοχλήσω τους γείτονες. Κάποια στιγμή μου λέει νευριασμένος «Να σου πω και κάτι; Δεν καταλαβαίνω γιατί μιλάς έτσι». Του απαντώ πως «δεν χρειάζεται να ενοχλούμε τη γειτονιά επειδή εμείς έχουμε τις διαφωνίες μας». Ακούγοντάς το αυτό, άνοιξε διάπλατα τα παράθυρα και άρχισε να φωνάζει για να ακούν καλύτερα οι γείτονες! (γέλια)

– Τι σας αρέσει να κάνετε μαζί;

Γιώργος: Τη λέω χαϊδευτικά «γριά» ορισμένες φορές και αυτό γιατί μας αρέσουν πιο παραδοσιακά πράγματα, όπως το να κλείσουμε τα κινητά και να πάμε μια εκδρομή. Ή να βγω χέρι χέρι με το κορίτσι μου και να καθίσουμε σε ένα ζαχαροπλαστείο να φάμε μια πάστα.

Γεωργία: Πάστα και λουκουμάδες! Μας αρέσει επίσης, όποτε υπάρχει χρόνος, να κάνουμε πικνίκ σε ένα ωραίο πάρκο που βρίσκεται κοντά στο σπίτι μας. Και να βλέπουμε ταινίες αγκαλιά!

– Αν είχατε γνωριστεί δέκα χρόνια πίσω, θα ήσασταν πάλι μαζί;

Γεωργία: Προσωπικά, πιστεύω ότι παίζει ρόλο το σωστό timing.

Γιώργος: Εγώ αν είχα γνωρίσει τη Γεωργία πέντε ή δέκα χρόνια πίσω, ίσως να είχα καλύτερη ζωή! Aπό την άλλη, μετά τα 40 άρχισα να σκέφτομαι ότι ενδεχομένως θα έχει ενδιαφέρον να προσπαθήσω να μείνω με έναν άνθρωπο. Κουράστηκα με τις ροκ καταστροφικές αγάπες. Βέβαια, πάντα ζήλευα τον Woody Allen, που ήταν παντρεμένος με τη Mia Farrow και ζούσαν σε διαφορετικά σπίτια.

Ιδανικά, αν είχα τα χρήματα, θα ήθελα να το δοκιμάσω κι εγώ! Δεν συμφωνώ ότι πρέπει να μοιράζεσαι τα πάντα με τον άλλο, ακόμη και αν πρόκειται για τη γυναίκα σου. Αλλιώς γίνεται λίγο σαν τις κυριακάτικες επισκέψεις στην πεθερά. Ωραίες είναι, αλλά όταν δεν είναι επιβεβλημένες.

Γεωργία: Τα λες τώρα αυτά και θα διαβάσουν τη συνέντευξη οι μαμάδες μας και θα στενοχωρηθούν!

– Γεωργία, οι γονείς σου τι είπαν όταν έμαθαν πως βγαίνεις με τον Γιώργο; Δεν άκουσες την κλασική ατάκα «μην μπλέξεις με ηθοποιό;»

Γεωργία: Φυσικά! Αυτή ήταν η πρώτη ατάκα της μαμάς μου.

Γιώργος: Δεν είναι μόνο το «ηθοποιός». Είμαι και 15 χρόνια μεγαλύτερος.         

Γεωργία: Η διαφορά ηλικίας δεν την απασχόλησε γιατί έχουν και εκείνοι 13 χρόνια διαφορά μεταξύ τους. Αλλά ναι, μου είπε «Ηθοποιός; Όχι παιδί μου, μην πιστεύεις αυτά που σου λέει. Να σε παραμυθιάσει θέλει!». Και μένα, όμως, νομίζω ότι μου πήρε κάνα τρίμηνο να αποδεχθώ ότι έχω σχέση με ηθοποιό. Μ’ έπιασε μια μέρα ο Γιώργος και μου είπε «Άκου να δεις! Αυτή είναι η δουλειά μου. Ή θα την αποδεχτείς ή όχι. Δεν μπορώ να με αμφισβητείς συνέχεια». Αυτό ήταν ένα κομβικό σημείο στη σχέση μας.

– Στο «για πάντα μαζί» πιστεύετε;

Γιώργος: Εγώ όχι! Δεν το αποκλείω, αλλά το «για πάντα» μου φαίνεται δεσμευτικό. Εκεί εξαιρώ τον εαυτό μου από τη θρησκευτική διαδικασία του γάμου, γιατί εμείς θα ορίσουμε πόσο θα κρατήσει αυτό το «για πάντα». Εύχομαι να είναι μέχρι το τέλος της ζωής μας! Έχω ορκιστεί, όμως, να την αγαπάω για πάντα! Κι αυτό θα το κάνω! Έχω πει πολλές φορές στη Γεωργία «Μην μπερδευτούμε από σπίτια, σόγια και χρήματα. Αν δούμε ότι η σχέση μας έχει ολοκληρώσει τον κύκλο της –έστω για τον έναν–, να χωρίσουμε όμορφα και να μη μείνουμε σε έναν διαλυμένο γάμο επειδή υπάρχουν παιδιά ή σκυλιά. Υπάρχει μια συναλλαγή στον γάμο. Στον δικό μας, ας είναι συναισθηματική.

Γεωργία: Κι εγώ την ίδια γνώμη έχω. Το «για πάντα» μπορώ να το ευχηθώ, αλλά όχι να το υποσχεθώ, ούτε στον ίδιο μου τον εαυτό. Δεν ξέρεις τι θα γίνει στο μέλλον.

– Γιατί δεν είχατε δώσει μέχρι σήμερα μια κοινή συνέντευξη;

Γιώργος: Γενικά, δεν μου αρέσει να απασχολώ με τα προσωπικά μου. Είχα πει πως θα βγω να μιλήσω δημόσια μόνο για τη γυναίκα της ζωής μου. Αντιλαμβάνομαι ότι η ανθρώπινη φύση είναι κλειδαροσκοπική με έναν τρόπο, έχουμε μια φυσική περιέργεια να μάθουμε τα πάντα για τον άλλο.

– Δεν είναι μόνο η κλειδαρότρυπα. Καμιά φορά είναι και το παραμύθι. Και το δικό σας story έχει στοιχεία παραμυθιού.

Γιώργος: Συμφωνώ, έχεις δίκιο. Ο μύθος γενικότερα.

Γεωργία: Βέβαια, δεν γίνεται να είναι καθημερινά όλα παραμυθένια. Προσωπικά, με αγχώνει όλο αυτό το κομμάτι της έκθεσης. Δεν μου είναι κάτι συνηθισμένο. Θέλω να ικανοποιώ τον εαυτό μου πρώτα και μετά τη σχέση μου. Και όχι την εικόνα ενός παραμυθιού που μπορεί να έχουν οι άλλοι για μας κι εμείς να πρέπει συνεχώς να τους το ενισχύουμε. Αν είχαμε προβάλει τη σχέση μας από την αρχή, νομίζω κάπου θα το είχαμε χάσει.

Γιώργος: Κι εγώ θα είχα ενοχληθεί, γιατί εκτιμώ τη στάση της Γεωργίας τόσα χρόνια να βλέπει κάμερες και να κρύβεται διακριτικά. Το να μη θέλεις να επωφεληθείς από όλο αυτό με γοητεύει πάρα πολύ. Γιατί βλέπω πολλά ζευγάρια σε αυτό που ονομάζουμε «show business» να φτιάχνουν μια μίνι επιχείρηση από τη σχέση τους. Δεν το θέλουμε αυτό για εμάς!

– Πιστεύεις ότι αυτοί οι άνθρωποι αγαπιούνται στ’ αλήθεια;

Γιώργος: Κάποτε ίσως αγαπήθηκαν. Αλλά αποφάσισαν κάποια στιγμή να φτιάξουν και μια επιχείρηση. Αν με ρωτήσεις στο πλαίσιο μιας συνέντευξης τι φαγητό μού αρέσει, μπορώ να σου απαντήσω. Αλλά δεν ξέρω αν στο μέλλον οι δημοσιογράφοι ρωτούν «Ποια είναι η αγαπημένη στάση με τη γυναίκα σου στο κρεβάτι;» τι θα σου απαντήσω. Γιατί μπορεί να υπάρξει τέτοια ερώτηση! Και πίστεψέ με, είμαι σίγουρος ότι θα υπάρξουν και άνθρωποι που θα την απαντήσουν. Εγώ δεν θέλω να έχω τη δύναμη να απαντήσω σε κάτι τέτοιο.

– Γενικά, οι άνθρωποι ερωτεύονται σήμερα; Δημιουργούν ωραίες σχέσεις;

Γεωργία: Πιστεύω ναι! Γιατί να μη δημιουργούν;

Γιώργος: Κι εγώ το πιστεύω. Βλέπω ορισμένα ζευγάρια και σκέφτομαι «το έχουν βρει!». Χθες γυρνώντας από το θέατρο, αντίκρισα μια υπέροχη εικόνα: δυο αγόρια –γύρω στα 22– φιλιόντουσαν παθιασμένα στον δρόμο. Είναι σημαντικό να βλέπεις μια τέτοια εικόνα στη σημερινή κοινωνία, που οι άνθρωποι σχεδόν δεν ακουμπιούνται. 

– Πριν από λίγο καιρό γράφτηκε ότι περιμένετε το πρώτο σας παιδί…

Γεωργία: Σε αυτό θα απαντήσω εγώ. Από τη στιγμή που γράφτηκε, πολλοί συνάδελφοι και φίλοι με έπιαναν και μου εύχονταν «με το καλό». Καταλαβαίνω την καλή τους πρόθεση, αλλά το θεωρώ αδιάκριτο να ρωτάς μια γυναίκα αν περιμένει παιδί, εκτός αν φαίνεται. Όλες αυτές οι ερωτήσεις μόνο άγχος σού δημιουργούν. Μακάρι κάποια στιγμή να γίνω μητέρα, το εύχομαι και το θέλω πολύ!

Γιώργος: Όλο αυτό ξεκίνησε από μια φωτογραφία που έβγαλε η Γεωργία με τον γυναικολόγο της, ο οποίος τυχαίνει να είναι φίλος μου.

Γεωργία: Ακόμη και τη μέρα του γάμου μας, βρέθηκε άτομο να με ρωτήσει «Περιμένετε παιδί και παντρεύεστε;». Όχι παντρευόμαστε γιατί το θέλουμε! Πρέπει να είμαι έγκυος για να παντρευτώ;

– Τελευταία ερώτηση: πώς έχει ο ένας τον άλλο γραμμένο στο κινητό;

Γιώργος: «Αβασκαντήρι μ’».

Γεωργία: «Χρανιώλης μου».

INFO: Ο Γιώργος Χρανιώτης πρωταγωνιστεί στο έργο Reigen – Δέκα Διάλογοι για το Σεξ του Arthur Schnitzler, σε σκηνοθεσία Αλίκης Δανέζη-Knutsen, κάθε Τετάρτη έως Κυριακή στο θέατρο Θησείον. Παράλληλα, διδάσκει υποκριτική στο Θέατρο των Αλλαγών.

Η Γεωργία Αβασκαντήρα διδάσκει σύγχρονο και κλασικό χορό, ενώ εικονογραφεί τα παιδικά βιβλία των εκδόσεων Παρισιάνου. Προσεχώς, θα εκδώσουν μαζί μια ιστορία αγάπης με πρωταγωνιστές δύο γλυκά, μια τουλούμπα και ένα παστέλι.

Φωτογραφίες: Νίκος Μαλιάκος

Πηγή: People