Ελένη Κοκκίδου: «Δεν μου χρωστά τίποτα η ζωή. Θέλω να προχωρώ καθημερινά και να εξελίσσομαι»

Από τη Γεωργία Χαλκιά

Όταν η ζωή σκηνοθετεί, τολμά και επιτυγχάνει τους πιο ρεαλιστικούς και ανθρώπινους συνδυασμούς. Η πόρνη Πανωραία κατοικεί στο ίδιο σώμα με την παιχνιδιάρα Βούλα. Δύο συναρπαστικοί χαρακτήρες, τόσο διαφορετικοί όσο και ίδιοι, ερμηνευμένοι μέσα από την έντονη προσωπικότητα μιας σεμνής πρωταγωνίστριας. Πέρασαν δέκα χρόνια από τότε που η Ελένη Κοκκίδου ενσάρκωσε την ιερόδουλη Πανωραία στον μονόλογο Η Γυναίκα της Πάτρας.

Φέτος στις 25 Δεκεμβρίου, η ηθοποιός ανεβάζει το ίδιο έργο στο θέατρο

Πόλη στην Πλατεία Βικτωρίας, μια περιοχή κυριολεκτικά περικυκλωμένη από οίκους ανοχής. «Η συγκεκριμένη περιοχή πάντα είχε πορνεία. Είναι η κατάλληλη περιοχή για να ανέβει αυτό το έργο. Μου αρέσει που βρίσκομαι εδώ, δίπλα στις γυναίκες για τις οποίες μιλώ και εκπροσωπώ μέσα σε αυτό. Η Γυναίκα της Πάτρας είναι ένα αληθινό πρόσωπο, που έζησε περίπου μέχρι το 2000. Ήταν πολύ όμορφη, γι’ αυτό και την έλεγαν Πανωραία. Μια πόρνη που γνώριζε όλη η Πάτρα. Η ζωή της ήταν πολυτάραχη και δύσκολη, δεν είχε άλλη διέξοδο. Είχε πολλά παιδιά, τα μεγάλωσε μόνη, αλλά και έχασε παιδιά και αγαπημένους της ανθρώπους. Θεωρούσε πως με την πορνεία προσέφερε στους άντρες και δεν εκμεταλλεύτηκε ποτέ άλλες γυναίκες. Ήταν πολύ καλή με τους ανθρώπους και το σημαντικό είναι ότι την αγαπούσαν και εκείνοι. Κατέληξε μόνη και πάμφτωχη, να τη ζει η Εκκλησία. Η Πανωραία ήταν μια θρησκευόμενη πόρνη» εξομολογείται στο People.

-Πόσο σθένος χρειάζεται για να ενσαρκώσεις μια τόσο ιδιαίτερη προσωπικότητα;

Αυτή η γυναίκα δεν είναι ρόλος. Υπήρξε στην πραγματικότητα, πρέπει λοιπόν να την αναστήσω. Δεν εννοώ ότι τη μιμήθηκα, όμως μέσα μου έψαξα τα κοινά στοιχεία μας. Τη δύναμη, τον τσαμπουκά, τον πόνο, έναν βαθύ πόνο, αλλά και τη χαρά. Ήμουν η ενσάρκωσή της. Είναι πολύ γοητευτικό να γίνεσαι ένας άνθρωπος που υπήρξε σε αυτή τη ζωή. Επισκέφτηκα την Πάτρα και είδα από κοντά τα μέρη όπου έμενε και τους ανθρώπους που τη γνώριζαν. Με συναντούσαν γυναίκες και μου έλεγαν ότι έπιναν παρέα τον καφέ τους. Είναι σημαντικό το ότι είχε κοινωνικές επαφές, γιατί ήταν καλός άνθρωπος, παρόλο που έκανε μια δουλειά άκρως κατακριτέα.

-Τι εισπράττει ο θεατής από τον χαρακτήρα της πρωταγωνίστριας και πώς το βιώνετε εσείς η ίδια;

Ήταν μια γυναίκα που πέρασε διά πυρός και σιδήρου και τα έβγαλε πέρα παλικαρίσια. Σίγουρα είναι ένα φοβερό παράδειγμα πίστης και δύναμης για το πώς να ξεπερνάς τα χειρότερα που μπορεί να σου τύχουν, να ελπίζεις και να χαμογελάς στη ζωή. Είναι όλες αυτές οι γυναίκες που δεν έχουν δυνατότητα σωτηρίας και αναγκάζονται να εκπορνευτούν. Αυτές οι γυναίκες είναι δίπλα μας. Παντού συναντάμε τέτοια κορίτσια. Το human trafficking είναι μεγάλο πλήγμα στην κοινωνία. Κορίτσια που τα κλέβουν, που τους αφαιρούν τα διαβατήρια. Είναι γύρω μας. Η δύναμη της ψυχής της Πανωραίας είναι το μεγαλείο της. Προσωπικά με βοήθησε να ξεπερνώ πράγματα και καταστάσεις. Ήταν μια γροθιά στο στομάχι και μια συγκίνηση για τους θεατές, που έρχονταν μετά την παράσταση στο καμαρίνι μου να με δουν και να με αγκαλιάσουν κλαίγοντας. Είναι εμβληματικός ρόλος για την καριέρα μου.

-Όπως εμβληματικός είναι και ο τηλεοπτικός ρόλος της Βούλας στη σειρά Μην Αρχίζεις τη Μουρμούρα στον Alpha. Τι απαντάτε στα δημοσιεύματα που υποστηρίζουν πως οι σχέσεις σας με τον Αντώνη Αντωνίου έχουν διαταραχθεί;

Είναι αστεία αυτά τα πράγματα, δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Η συνύπαρξή μας είναι πολύ ωραία. Έχω τη μισή μου ζωή αλλού και την άλλη μισή με τον Αντώνη. Είμαστε σαν οικογένεια τώρα πια και βγαίνει αβίαστα ο ρόλος μας ύστερα από τόσα χρόνια. Η Βούλα είναι πολύ δυνατή και συμβατή με τη ζωή, τσαούσα, θέλει να ζει έντονα. Έχει και έναν πολύ καλό «συμβίο», τον Μηνά, με τον οποίο έχουν μια ιδανική σχέση. Έχουν βρει έναν τρόπο να ζουν ώστε να κρατούν συνεχώς «υψηλές θερμοκρασίες» στη σχέση τους και αυτό είναι τέχνη ζωής. Παντού υπάρχει ένας Μηνάς και μια Βούλα και πολύς κόσμος που με συναντά μου λέει «Είμαστε σαν και εσάς». Και τους απαντώ «Είστε πολύ τυχεροί». Η μουρμούρα τους είναι ένα παιχνίδι, έχει ερωτική χροιά και υπάρχει μαζί με τη στήριξη και τον θαυμασμό του ενός προς τον άλλο. Η σεναριογράφος μας, Έλενα Σολωμού, έχει δυνατό ένστικτο, μια καταπληκτική ματιά και μια πολύ καλή πένα. Δεν γράφει πια για ένα ζευγάρι το οποίο φαντάστηκε, αλλά γράφει για εμάς.

-Στην πραγματική ζωή ο ιδανικός σας σύντροφος θα έμοιαζε στον Μηνά;

Θα μου ήταν δύσκολο. Θα ήθελα έναν άνθρωπο με τον οποίο θα πηγαίναμε μαζί στο θέατρο, στο σινεμά, σε εκθέσεις. Έχω ανάγκη την τέχνη. Με εξελίσσει. Θα ήθελα λοιπόν έναν σύντροφο συνοδοιπόρο σε αυτό και όχι να βγαίνω μόνη μου και αυτός να κάθεται στο σπίτι.

-Οδεύοντας προς το 2020, τι είναι αυτό που παρατηρείτε στη συμπεριφορά των ανθρώπων;

Δημιουργείται σιγά σιγά ένας άλλος τύπος ανθρώπου. Η τεχνολογία είναι μια τεράστια επανάσταση για την ανθρωπότητα και θα καθορίσει τις σχέσεις και τις ζωές μας σε βαθμό που δεν μπορούμε να προβλέψουμε. Οι νέοι έχουν μια πολύ στενή σχέση με την τεχνολογία, που εξελίσσεται με καλπάζοντα ρυθμό, και αυτό τους κάνει να μη βιώνουν τις ανθρώπινες σχέσεις όπως η δική μου γενιά, που τις βιώναμε με όλο μας το είναι. Θεωρώ πως λείπει η ζωντανή συνύπαρξη, κάνουν σχέσεις μέσω Διαδικτύου και αυτό έχει επίπτωση στην προσωπικότητά τους. Παρ’ όλα αυτά έχω καταπληκτική επαφή με τους νέους. Λατρεύω τα παιδιά, γιατί έχουν την ορμή της νιότης, την καθαρότητα και τη λαχτάρα της ζωής. Έχω ανάγκη αυτή τη λαχτάρα για ζωή και καταφεύγω πάντα εκεί. Οι περισσότεροι φίλοι μου είναι μικρότεροι από εμένα. Η σχέση μας είναι ένα αλισβερίσι, μαθαίνω από εκείνους, όπως και εκείνοι από εμένα. Χρειάζεσαι στη ζωή να κοιτάς ποιος έρχεται πίσω σου από μια ηλικία και μετά. Από την άλλη, τα βιώματα ενός έμπειρου ανθρώπου θα διδάξουν στους νέους πώς να αποφεύγουν παγίδες. Παρατηρώ πως στις μέρες μας δύσκολα θα ζητήσει τη συμβουλή μου ένας νέος.

-Μου δίνετε την εντύπωση πως έχετε εντοπίσει τον πλέον επικίνδυνο εχθρό των νέων…

Είναι μορφωμένοι, όχι με την ουσία της μόρφωσης, αναγκαστικά, αλλά με την έννοια του ότι είναι πιο πληροφορημένοι, πιο υποψιασμένοι και στηρίζονται πολύ στον εαυτό τους. Η γενιά μου και παλαιότερες γενιές από μένα περιμέναμε με κάποιον τρόπο να έρθει η σειρά μας και επίσης είχαμε πρότυπα που θαυμάζαμε και θέλαμε να τους μοιάσουμε. Σήμερα, σκέψου πως ένα κοριτσάκι στο προνήπιο αποφασίζει τι ρούχο θα φορέσει, και μάλιστα με πείσμα. Του δημιουργείται λοιπόν η εντύπωση ότι όπως αποφασίζει μόνο του για το ρούχο του έτσι θα αποφασίζει μόνο του και για τη ζωή του. Χρειάζονται όμως αυτά τα πρότυπα στους νέους, ώστε να τους δείξουν δρόμους που έχουν ήδη πάρει οι ίδιοι και να τους πουν «Πρόσεξε εκεί, έχει βράχια. Να πάρεις το άλλο μονοπάτι». Αυτό είναι κέρδος για τη ζωή τους και πρέπει να το καταλάβουν. Είναι ένα είδος προστασίας γι’ αυτούς, αλλιώς θα προχωρήσουν στη ζωή πολύ εκτεθειμένοι.

-Άρα, ποια είναι η δική σας συμβουλή για εκείνους;

Να «ζηλεύουν» ό,τι μπορούν από τους μεγαλύτερους που ασκούν πάνω τους κάποια γοητεία. Αυτό θα τους κάνει συνοδοιπόρους και αργότερα πρωτοπόρους.

-Πώς είναι καθημερινότητά σας;

Η δουλειά μου είναι η καθημερινότητά μου. Ήμουν πλασμένη για να γίνω ηθοποιός. Όταν μπορώ, «δραπετεύω» στη φύση, αγαπώ πολύ το χωριό της γιαγιάς μου. Εκεί βλέπω τους ανθρώπους με τους οποίους περνούσα τα καλοκαίρια μου. Είναι το καταφύγιό μου, οι αξέχαστες αναμνήσεις μου. Εκεί φορτίζω τις μπαταρίες μου και παίρνω δύναμη.

-Έχετε εκκρεμότητες με αυτή τη ζωή; Κάποιο «ραντεβού» που να εκκρεμεί;

Δεν μου χρωστά τίποτα η ζωή. Θέλω να προχωρώ καθημερινά και να εξελίσσομαι. Να ζήσω όσο περισσότερα μπορώ αλλά και όσο περισσότερους ρόλους μπορώ. Μέσα από τους ρόλους ζεις διαφορετικές ζωές, συλλέγεις εικόνες και αποκτάς τεράστια εμπειρία.

-Ποιες είναι οι πρώτες σκέψεις που κάνετε για το νέο έτος;

Να είναι καλά οι άνθρωποι που αγαπώ. Δεν καταγράφεται μέσα μου το «καινούρια χρονιά» με την κλασική έννοια. Η νέα χρόνια συμπίπτει με τα γενέθλιά μου, αλλάζει ο χρόνος ουσιαστικά για μένα. Γενικώς δεν κάνω μακροπρόθεσμα σχέδια, το σίγουρο είναι πως ανυπομονώ για την πρεμιέρα μου ανήμερα τα Χριστούγεννα. Εύχομαι καλές γιορτές με υγεία!

Φωτογραφίες: Καμαρινή Μωραγιάννη

Πηγή: PEOPLE

Instafeed