Λίμνη Μουριάς: Θα αποτελέσει τον νέο υδροβιότοπο στην Ηλεία;…VIDEO

Η Λίμνη Μουριά που απείχε μόλις 6 χιλιόμετρα από την πόλη του Πύργου, αποξηράνθηκε κατά την δεκαετία του 1960, χωρίς ωστόσο να δώσει τις πολυπόθητες – εκείνη την εποχή – καλλιεργήσιμες εκτάσεις.
Τα εδάφη που προέκυψαν από την αποξήρανση ήταν στην συντριπτική τους πλειονότητα, άγονα. Έτσι, είναι προφανές ότι οι αρνητικές επιπτώσεις της αποξήρανσης υπήρξαν πολύ μεγαλύτερες από τις θετικές, που και αυτές όμως στην πράξη ήταν ανύπαρκτες.



Η αποξήρανση όπως έλεγαν οι τότε αρμόδιοι είχε κάποιους στόχους α. Η καταπολέμηση των κουνουπιών και της ελονοσίας. Υπήρξε τότε μια περίοδος που

δεν μπορούσαν να καταπολεμήσουν τα κουνούπια. Ο κίνδυνος από τα σμήνη των αντιπαθητικών και ιδιαιτέρως ενοχλητικών εντόμων έπρεπε δραστικά να περιοριστεί και οι ειδικοί βρήκαν τότε τη μοναδική λύση.

Οι μεγάλες λίμνες της Μουριάς και της Αγουλινίτσας που «ευθύνονταν» σε συντριπτικό βαθμό για το πρόβλημα, έμπαιναν πλέον στη διαδικασία της αποξήρανσης… . Η παραγωγική εκμετάλλευση των αποξηραμένων εκτάσεων Η αποξήρανση των λιμνών έγινε με την υπόσχεση ότι οι εκτάσεις που θα άφηναν πίσω τους, θα λειτουργούσαν με θετικό τρόπο στην αγροτική οικονομία του τόπου, σε πλάνο επενδύσεων και στην πραγματοποίηση πρόσθετων δραστηριοτήτων που θα αντιστάθμιζαν, όλα εκείνα που χάνονταν από τους σπάνιους και ξεχωριστούς οικότοπους.

Από τότε μέχρι και σήμερα, τα πράγματα έχουν αλλάξει. Η επιστήμη έχει προοδεύσει και τα κουνούπια αντιμετωπίζονται ακόμη και αν αναπαράγονται στις λίμνες. Άλλωστε, ποτέ δεν έλειψαν από την περιοχή. Και σήμερα «διαβιούν» άνετα στους αναρίθμητους αρδευτικούς αύλακες και σε όλα εκείνα που χαρακτηρίζονται ως «εστίες μόλυνσης» και ταλαιπωρούν (π.χ. σκουπίδια) τη ζωή των κατοίκων. Όμως τίποτα δεν άλλαξε προς το καλύτερο.

Οι παρεμβάσεις που επρόκειτο να γίνουν, δεν υπήρξαν ποτέ. Οι… επενδυτές φαίνεται ότι το ξανασκέφτηκαν και τα χρόνια πέρασαν χωρίς την παραμικρή παραγωγική εκμετάλλευση. Έτσι ήλθε ο καιρός να γυρίσει ο τόπος σελίδα. Άλλωστε η ιστορία της πόλης του Πύργου υπήρξε ανέκαθεν συνυφασμένη με την ύπαρξη της λίμνης Μουριάς καθώς αυτή και ο Πύργος αποτελούσαν μια ενότητα για αιώνες. Αυτή η συνύπαρξη τερματίστηκε όμως όταν Πύργος και λίμνη Μουριά χωρίστηκαν με την αποξήρανση της.

Το πόσο παλιός ήταν αυτός ο σύνδεσμος φαίνεται από τα γραφόμενα του Παυσανία που στα Ηλειακά Β’ αναφέρεται στη λίμνη της Μουριάς καθώς περιγράφει ότι σε απόσταση έξι σταδίων από την αρχαία πόλη των Λετρίνων υπήρχε μια λίμνη που δεν ξηραινόταν ποτέ και είχε διάμετρο περίπου τριών σταδίων: «Λετρίνων δὲ ὅσον τε ἓξἀπωτέρω σταδίοις ἐστὶν ἀέναος λίμνη τριῶν που τὴν διάμετρον σταδίων μάλιστα ». Η λίμνη δημιουργήθηκε όπως και η γειτονική Λίμνη της Αγουλινίτσας σαν αποτέλεσμα της επίδρασης των θαλάσσιων ρευμάτων και του Δέλτα του Αλφειού όπου οι θίνες εγκλώβισαν νερό.

Με την λίμνη της Αγουλινίτσας τις χώριζε το δέλτα του Αλφειού. Μέσω καναλιού μήκους 400 μέτρων εμπλουτιζόταν και με θαλασσινό νερό. Η Λίμνη αναφέρεται και από τον Παυσανία όπου την εποχή του είχε διάμετρο τρία στάδια. Είχε πολλά χέλια, κέφαλους, μπαρμπούνια, αθερίνες και γαρίδες ενώ υπήρχε και ιχθυοτροφείο. Επίσης ήταν σημαντικός υγροβιότοπος για μεταναστευτικά πουλιά. Τα τελευταία χρόνια γίνεται προσπάθει για επαναδημιουργία της.

Κατά το παρελθόν, η λίμνη της Μουριάς, αποτέλεσε βασικό στοιχείο της τοπικής, αλλά και εθνικής οικονομίας, όχι μόνον δημιουργώντας εισοδήματα, αλλά και χρηματοδοτώντας κοινωφελείς δραστηριότητες, όπως για παράδειγμα τη λειτουργία του Μανωλοπούλειου Νοσοκομείου. Η Λίμνη Μουριά καταλάμβανε συνολική έκταση 6.500 στρεμμάτων, εκ των οποίων τα 6.000 στρέμματα αποτελούσαν την κυρίως λίμνη που εκτεινόταν ΒΔ του δρόμου Πύργου-Σπιάντζας, (στοιχεία Υ.Ε.Β. Ν. Ηλείας), ενώ τα υπόλοιπα ήταν παρόχθιες περιοχές. Η λίμνη είχε σχηματιστεί πίσω από αμμώδεις φραγμούς, με ταυτόχρονη εισροή γλυκού νερού από τον Αλφειό Ποταμό, όπως επίσης και αλμυρού νερού που ερχόταν από τη θάλασσα.

Τα χέλια και οι κέφαλοι αποτελούσαν την κύρια αλιευτική παραγωγή της λίμνης . Επίσης αλιεύονταν και μικρότερες ποσότητες μπαρμπουνιών, αθερίνας και γαρίδας. Η τοπική οικονομία στηριζόταν στην αλιευτική παραγωγή της λίμνης, ενώ από το 1946 μέχρι την αποξήρανσή της λειτουργούσε το Ιχθυοτροφείο Μουριάς με εξωστρεφή παραγωγικό προσανατολισμό. (Χαρακτηριστικό είναι ότι ο συνεταιρισμός διενεργούσε και εξαγωγές χελιών στην Ιταλία).

Πέραν αυτού η περιοχή της πρώην Λίμνης Μουριάς βρίσκεται εντός του λεγόμενου «νοητού δυτικού αεροδιαδρόμου» μεταναστευτικών πουλιών και κάθε άνοιξη και φθινόπωρο ο διάδρομος αυτός χρησιμοποιείτο από τα μεταναστευτικά πουλιά, καθώς αποτελύσε τμήμα του ταξιδιού τους από την Ευρώπη έως την Αφρική και αντίστροφα (Hoffmann 1992).

Σήμερα μετά τις αποξηράνσεις των λιμνοθαλασσών της Αγουλινίτσας και της Μουριάς αυτός ο κρίκος έχει σπάσει!

Πηγή: https://boraeinai.blogspot.com

The post Λίμνη Μουριάς: Θα αποτελέσει τον νέο υδροβιότοπο στην Ηλεία;…VIDEO appeared first on iHunt.