ΣΥΡΙΖΑ εναντίον δημοσιογράφων

Δεν πρωτοτυπεί η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ με τον πόλεμο κατά της διαπλοκής που ανεβάζουν σε νέα επεισόδια κάθε φορά που οι δανειστές τους ζητούν νέα πιο σκληρά μέτρα.

Από το 1993 που ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης εφηύρε τον όρο "διαπλοκή" -ο διεθνής όρος είναι διαφθορά-, όλες οι κυβερνήσεις έχουν στραφεί

άλλοτε κατά των μεγάλων συγκροτημάτων του Τύπου, άλλοτε κατά της διαπλοκής, των "νταβατζήδων" κλπ.

Είναι αλήθεια ότι τα μεγάλα Μέσα Ενημέρωσης είναι περισσότερο εχθρικά προς την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ από ότι για τις προηγούμενες κυβέρνησεις. Ωστόσο η κριτική ακόμη και πολεμική προς μία κυβέρνηση είναι μέσα στο πλαίσιο του θεσμικού ρόλου του Τύπου. Σε μία δυτική δημοκρατία και όχι σοβιετική, όπου η "Πράβδα" μεταφέρει την αλήθεια του λαοπρόβλητου ηγέτη κάθε αυγή και αυτό είναι αρκετό.

Αν σε κάτι πρωτοτυπούν ο ΣΥΡΙΖΑ και αρκετοί βουλευτές του στα τηλεοπτικά παράθυρα είναι ότι βάζουν απέναντί τους όχι μόνο τα Μέσα Ενημέρωσης και την διαπλοκή, αλλά το σύνολο των δημοσιογράφων που δεν συμφωνούν μαζί τους. Ήταν μια παράδοση μέχρι τώρα, που αν μη τι άλλο έδειχνε καλούς τρόπους, τα πολιτικά στελέχη που καταφέρονταν κατά καιρούς εναντίον των Μέσων Ενημέρωσης, να διακρίνουν τους δημοσιογράφους και να μην τους ταυτίζουν με τους ιδιοκτήτες. Αυτά με τον ΣΥΡΙΖΑ τελείωσαν. Είναι δείγμα βαθιά αντιδημοκρατικής νοοτροπίας που ξεκικά από την ηγεσία της κυβέρνησης και διαχέεται προς τα κάτω, ότι επιτίθενται σε κάθε δημοσιογράφο που τους ασκεί κριτική.

Είναι χαρακτηριστικά τα παραδείγματα του υπουργού με εικόνα γιδοβοσκού που απειλεί, όπως και του στρατηγού που του είναι δύσκολο να αντιληφθεί ότι ο πολιτικός στίβος της δημοκρατίας δεν είναι στρατώνας- εκεί που ως γνωστόν σταματά η λογική. Αλλά και της υπουργού που δηλώνει υπερήφανη για τα γεμιστά της και τον υπερασπίζεται, "γιατί είπε μία κρητική φράση αποκατάστασης της αξιοπρέπειας". Στην Κρήτη το έχουν συνήθειο και με τις κουμπουριές για να αποκαθιστούν την αξιοπρέπειά τους.

Το ερώτημα είναι: δηλαδή οι απλοί δημοσιογράφοι είναι υπεράνω κριτικής; Όχι βέβαια, αλλά δεν μιλάμε γι αυτό. Το επιχείρημα των γιδοβοσκών που δεν αντιλαμβάνονται τους όρους και τα όρια έχει ως εξής: μας ασκεί κριτική η διαπλοκή. Γιατί είναι διαπλοκή; Γιατί ασκεί κριτική στην κυβέρνηση της αριστεράς. Και γιατί ένας δημοσιογράφος που ασκεί κριτική είναι διαπλεκόμενος; Γιατί δουλεύει σε αυτό ή το άλλο Μέσο Ενημέρωσης που είναι διαπλεκόμενο. Το ενδεχόμενο να έχει άλλη πολιτική άποψη ο δημοσιογράφος ή και να κάνει λάθος δεν εξετάζεται, αφού κάνει κριτική στην κυβέρνηση της αριστεράς γιατί πούλησε τις αρχές της και τον κόσμο της και κατάπιε αμάσητο το τρίτο μνημόνιο, ε δεν γίνεται είναι διαπλεκόμενος.

Μέχρι πρότινος η διαπλοκή είχε ένα περιεχόμενο, περιελάμβανε τους ιδιοκτήτες Μέσων Ενημέρωσης που παράλληλα έπαιρναν εργολαβίες ή προμήθειες από το κράτος. Ο πρωθυπουργός διεύρυνε τον ορισμό περιλαμβάνοντας τις τράπεζες που δανειοδοτούσαν τα Μέσα Ενημέρωσης. Το επιχείρημα είναι παντελώς αστήρικτο, αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για την "κυβέρνηση της αριστεράς". Με τον ίδιο τρόπο που οι τράπεζες χρηματοδοτούσαν ΜΜΕ που δεν είχαν τις απαραίτητες εγγυήσεις, χρηματοδοτούσαν και πλείστες άλλες επιχειρήσεις, και γι αυτό πτώχευσαν. Γιατί είναι διαφορετικά με τις επιχειρήσεις των ΜΜΕ;

Φτάνει να κυττάξει κανείς ορισμένα από τα ΜΜΕ με τα οποία έχει αγαθές σχέσεις η "κυβέρνηση της αριστεράς" για να πεισθεί ότι αυτό που τους ενδιαφέρει δεν είναι η διαπλοκή και οι διπλεκόμενοι δημοσιογράφοι, αλλά η διαπλοκή που δεν είναι μαζί τους. Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι αυτό ήταν και το πρόβλημα του Μητσοτάκη που εφηύρε τον όρο, η διαπλοκή που αφού την εξέθρεψε του ξέφυγε.