Στον δρόμο για τη Βουλγαρία και η αγροτική παραγωγή

Του Κωστή Πλάντζου

Μετά τις ελληνικές επιχειρήσεις που μεταναστεύουν μαζικά σε άλλες χώρες για να γλιτώσουν από τη λαίλαπα της υπερφορολόγησης και των ασφαλιστικών εισφορών, τον δρόμο για τη Βουλγαρία παίρνει πλέον και η ελληνική αγροτική παραγωγή.

Φορτηγά φορτώνουν τα προϊόντα στα διαλογητήρια ή κατευθείαν από το χωράφι, έμποροι και αγρότες πληρώνονται με μαύρα λεφτά και μόλις το εμπόρευμα περάσει τα σύνορα τα τιμολόγια πετιούνται. Ετσι, εκτός από το Δημόσιο που χάνει έσοδα, δημιουργούνται και συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού στην αγορά εις βάρος των επιχειρήσεων

Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση φέρνει προς ψήφιση στη Βουλή νόμο που ορίζει πως ακόμα και αν κατά τη διακίνηση των προϊόντων τύχει να εντοπιστούν οι εμπλεκόμενοι και δεν διαθέτουν τα προβλεπόμενα παραστατικά, τα πρόστιμα δεν θα ξεπερνάνε τα 500 ή τα 1.000 ευρώ το πολύ.

Σύμφωνα με όσα μας αναφέρουν υπηρεσιακοί παράγοντες , το κόλπο είναι παλιό και δεν πρόκειται για νέα μόδα στη φοροδιαφυγή των αγροτών, αλλά μετά την επιβολή των νόμων Τσακαλώτου - Κατρούγκαλου παρατηρείται έξαρση του φαινομένου.

Οπως λένε οι ίδιες πηγές, «αυτά γίνονται κατά κόρον πια. Επειδή τα χωράφια βρίσκονται στην Ελλάδα και δεν είναι δυνατόν να... μετακομίσουν στο εξωτερικό, τα κοντέινερ περνάνε κατά εκατοντάδες τα σύνορα κατάφορτα με τόνους προϊόντων της ελληνικής γης, για να καταλήξουν σε εργοστάσια ή στην αγορά της Βουλγαρίας».

Η εικόνα, όπως την περιγράφουν γνώστες της κατάστασης, είναι η εξής: φορτηγά διέρχονται τα σύνορα από τη Βουλγαρία με προορισμό τα χωράφια συγκεκριμένων παραγωγών ή διαλογητήρια εμπόρων που έχουν αγοράσει ήδη προϊόντα από τους αγρότες και έχουν κάνει τις συνεννοήσεις με πελάτες από τη Βουλγαρία. Λέγεται ότι πρόκειται για Ελληνες επιχειρηματίες που έχουν μεταφέρει τη δραστηριότητά τους στη γειτονική χώρα.

Τα φορτία μετά βγαίνουν και πάλι από τη χώρα μας χωρίς ουσιαστικό έλεγχο στα σύνορα. Τη στιγμή της φόρτωσης εκδίδονται το αναγκαίο τιμολόγιο αγοραπωλησίας και το συνοδευτικό έγγραφο μεταφοράς CMR. Καθώς πρόκειται όμως για ενδοκοινοτική παράδοση και η απόδοση γίνεται στη Βουλγαρία, τα φορτία διέρχονται τράνζιτ χωρίς το φορτηγό να σταματά για έλεγχο στα εσωτερικά σύνορα της Ε.Ε.

Ετσι ο μεταφορέας και ο πωλητής κόβουν μεν το παραστατικό που συνοδεύει το φορτίο μέχρι τα σύνορα, αλλά μόλις τα φορτηγά τα περάσουν αυτό πετιέται από όλους και δεν εμφανίζεται ποτέ ξανά - ούτε στην Ελλάδα, ούτε στη Βουλγαρία.
Ετσι ο διακινητής αγοράζει από τον αγρότη ή τον έμπορο στην Ελλάδα τοις μετρητοίς μέρος της παραγωγής του (π.χ. με 30 λεπτά το κιλό τα ροδάκινα) αλλά στην πραγματικότητα τα λεφτά αυτά είναι μαύρα.

Γλιτώνουν φόρους

Οι Ελληνες αγρότες καταφεύγουν στη λύση αυτή επειδή γλιτώνουν τους νέους φόρους και τις ασφαλιστικές εισφορές. «Πουλάνε έτσι εμπόρευμα, π.χ., για 10.000 ευρώ και δεν πληρώνουν τίποτα, ενώ κανονικά θα τους έπαιρνε τα μισά το κράτος», εξηγούν οι αρμόδιοι.

Το πρόβλημα εντοπίζεται, όπως λένε οι γνωρίζοντες, κυρίως στα ροδάκινα, νεκταρίνια, μήλα, ακτινίδια, κεράσια και αχλάδια που προορίζονται για βρώση. Σε μικρότερη έκταση αφορά βιομηχανοποιημένα συμπύρηνα ροδάκινα ή ντομάτες κ.λπ. που προορίζονται για κονσερβοποιία επειδή είναι λίγα (μόλις 3 ή 4) τα κοντινά εργοστάσια στη Βουλγαρία που παράγουν κομπόστες και χυμούς.

Το πρόβλημα για τις διωκτικές αρχές είναι ότι δεν μπορούν να συλλάβουν τους παραβάτες επειδή η διακίνηση αγαθών στα εσωτερικά ευρωπαϊκά σύνορα γίνεται ελεύθερα, ενώ τα πρόστιμα είναι της τάξης των 500 ή 1.000 ευρώ.