Σώθηκε λίγο πριν την κατεδάφιση ο στρατώνας Καστοριάς

Διασώθηκε λίγο πριν την κατεδάφιση και πλέον περνάει σε φάση αξιοποίησης από την εταιρία «Κτιριακές Υποδομές», ένα από τα πιο σημαντικά μνημεία της οθωμανικής περιόδου στη χώρα μας, με έντονες τις προσφυγικές μνήμες αλλά και τις νικηφόρες μάχες του ελληνικού στρατού.

Πρόκειται για τον εμβληματικό οθωμανικό στρατώνα της Καστοριάς, ένα από τα ελάχιστα κτίρια της οθωμανικής περιόδου που έχουν απομείνει στη χώρα. Το ιστορικό κτίριο αποφασίστηκε αρχικώς να κατεδαφιστεί προκειμένου να ανεγερθεί

εκεί το κτίριο της νέας Αστυνομικής Διεύθυνσης Καστοριάς. Έλαβε μάλιστα το πράσινο φως από το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων, το οποίο γνωμοδότησε κατά του χαρακτηρισμού του κτιρίου ως «μνημείου». Γεγονός που ξεσήκωσε όμως μια μεγάλη μερίδα κατοίκων που ζητούσαν να παραμείνει το κτίριο και να ανακατασκευαστεί. Προσέφυγαν στο ΣτΕ το οποίο ανέστειλε την κατεδάφιση ζητώντας εκ νέου γνωμοδότηση της ολομέλειας του ΚΣΝΜ, η οποία πριν από λίγες ημέρες χαρακτήρισε τελικώς το κτίριο ως «μνημείο», βάζοντας έτσι τέλος στο σενάριο της κατεδάφισης.

Τώρα, το κτίριο μνημείο περνάει στην ευθύνη της ΚΤΥΠ ΑΕ (η εταιρεία υπό την οποία συγχωνεύτηκαν ο Οργανισμός Σχολικών Κτιρίων, η ΔΕΠΑΝΟΜ και η Θέμις Κατασκευαστική). Πρόθεση της νέας προέδρου της εταιρείας κ. Ιωάννας Κοντούλη είναι να ανακατασκευαστεί το κτίριο και να γίνει επισκέψιμο, στο πλαίσιο του έργου κατασκευής της νέας Αστυνομικής Διεύθυνσης Καστοριάς που θα γίνει εντός του ακινήτου του στρατοπέδου, έκτασης 71 στρέμματα και το οποίο αποτελεί χρόνιο αίτημα των κατοίκων της περιοχής.

Το κτίριο του εγκαταλελειμμένου εδώ και πολλά χρόνια, παλιού στρατώνα της Καστοριάς, που αργότερα ονομάστηκε στρατόπεδο Μαθιουδάκη, χτίστηκε το 1903 από Γάλλους μηχανικούς.

Βρίσκεται σε περίοπτη θέση και εκεί υψώθηκε η ελληνική σημαία μετά την απελευθέρωση της πόλης από τον ελληνικό στρατό τον Νοέμβριο του 2012.

Μια δεκαετία μετά και για αρκετά χρόνια, φιλοξένησε πρόσφυγες που κατέφθασαν στην δυτική Μακεδονία, έπειτα από την Μικρασιατική Καταστροφή.

Μετά την κήρυξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου του 1940, αποτέλεσε έδρα των στρατευμάτων του ηρωικού συνταγματάρχη Κωνσταντίνου Δαβάκη.