Σχέδιο ελεημοσύνης πριν τις κάλπες

Όταν τα κυβερνητικά στελέχη ερωτώνται, γιατί επιμένουν η διεξαγωγή των εκλογών σώνει και καλά, πρέπει να γίνει τον Σεπτέμβρη του 2019, απαντούν πως, μέχρι τώρα το κυβερνητικό έργο ήταν εγκλωβισμένο στη μνημονιακή μέγγενη και τώρα που έληξε το πρόγραμμα, θέλουν να εφαρμόσουν με μεγαλύτερη ευχέρεια τις δεσμεύσεις που είχαν αναλάβει έναντι του λαού.

Πόσο αλήθεια όμως είναι αυτό και πόσα απ' όλα όσα είχαν υποσχεθεί μπορούν στ' αλήθεια να εφαρμόσουν στους επόμενους μήνες;

Ελάχιστα έως καθόλου απ' όσο ξέρουμε πια όλοι μας.

Ίσα- ίσα που η κυβέρνηση θέλει κι άλλο χρόνο παραμονής στην

εξουσία μήπως και καταφέρει και δεν περικόψει κι άλλο τις συντάξεις, να κλείσει το Σκοπιανό γιατί έχει δεσμευτεί στους ισχυρούς νεόκοπους φίλους της, να μοιράσει κάποια φιλοδωρήματα στους πολύ αδύναμους και να διορίσει όσους περισσότερους μπορεί στο δημόσιο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.

Περί αυτού πρόκειται κι ας μη γελιόμαστε με τα βαρύγδουπα που ακούμε.

Μόλις προχθές ο Νίκος Φίλης, εν τη ρύμη του λόγου του, δήλωσε πως η έγνοια της κυβέρνησης είναι να προλάβει να δώσει κάποια πράγματα και στη μεσαία τάξη που έχει πληγεί βαρύτατα τα τελευταία χρόνια. Να πάρουν δηλαδή κι αυτοί το κάτι τις τους, μήπως και τσιμπήσουν και δώσουν άφεση αμαρτιών στην κυβερνητική λαίλαπα των προηγούμενων χρόνων.

Όλα δηλαδή εφεξής και για όσο διάστημα αποφασίσουν να παραμείνουν στην εξουσία ,θα έχουν ένα και μόνο στόχο. Την ψηφοθηρία και των εκμαυλισμό των ψηφοφόρων. Επιδόματα, κατάργηση του νόμου Κατρούγκαλου με συναίνεση των δανειστών ή ακόμα και χωρίς αυτή, προσλήψεις όπου είναι δυνατόν άμεσα αλλά και υποσχέσεις για τα επόμενα χρόνια που όμως δεν θα είναι οι ίδιοι στην κυβέρνηση, κλείσιμο των ανοικτών υποθέσεων στη δικαιοσύνη που σέρνονται χρόνια με τη σύνταξη κατηγορητηρίων όταν πρόκειται για πολιτικούς αντιπάλους και προπαγάνδα χωρις όρια μέχρι να καταπνιγούν όλες εκείνες οι φωνές που κάνουν κριτική και διατυπώνουν αντίθετη άποψη. Ούτε ο ΕΝΦΙΑ πρόκειται να καταργηθεί όπως έλεγε το πρόγραμμα τους, ούτε σεισάχθεια πρόκειται να επιβληθεί , ούτε 13η σύνταξη πρόκειται να δοθεί, ούτε αφορολόγητο στις 10.000 ευρώ πρόκειται να ψηφισθεί, ούτε κατώτατο μισθό στα 751 ευρώ πρόκειται να δούμε.

Θα δούμε όμως διευθετήσεις διαφόρων εκκρεμών θεμάτων που ούτε τολμούσαν να το διανοηθούν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, από καζίνα μέχρι διαδικτυακό τζόγο και κύριος οίδε τι άλλο.

Και άντε να δεχθούμε πως όλα αυτά μπορούν να ενταχθούν μέσα στο πολιτικό παιγνίδι και πως ούτως ή άλλως, το έκαναν όλες οι κυβερνήσεις κατά τις προεκλογικές χρονιές. Χρειάζονται όμως κάποια αντισταθμίσματα στις παροχές και τα βολέματα. Όπως για παράδειγμα αναπτυξιακά έργα, επενδύσεις που ανοίγουν τις πόρτες στην απασχόληση, φοροελαφρύνσεις και αλλαγή του μίγματος της δημοσιονομικής πολιτικής για όλους και όχι μόνο σε στοχευμένα κοινά. Είναι δε προκλητικό η υποχρεωτική εφαρμογή δικαστικών αποφάσεων για κάποιες ομάδες που προσέφυγαν γιατί θεώρησαν ότι αδικήθηκαν από τις μειώσεις μισθών (δικαστικοί, ένστολοι, ακαδημαϊκοί κλπ) να παρουσιάζεται ως κυβερνητική μεγαθυμία.

Ούτε ιδεολογίες επομένως ,ούτε κοινωνικές ευαισθησίες και συνέπεια υποσχέσεων με έργα. Όλα γίνονται για λίγους μήνες ακόμα για την καρέκλα της εξουσίας, ελπίζοντας ότι τα ψίχουλα που θα μοιράσουν, θα μετατραπούν σε ψήφους επιδοκιμασίας και αποφυγής της συντριβής. Αν θα τα καταφέρουν θα το δούμε, αν και όλες οι δημοσκοπήσεις συντείνουν πως «καλά το πάνε» και πως τίποτα δεν τέλειωσε ακόμα, αφού η ψαλίδα κλείνει. Αποδεικνύεται δηλαδή πως έχουν μελετήσει καλά το εκλογικό σώμα και ξέρουν να το χειρίζονται καλύτερα προς όφελος τους. Για το που πάει όμως η χώρα, αυτό ελάχιστους απασχολεί κι αυτοί ούτως ή άλλως δεν διαμορφώνουν πλειοψηφίες ούτε μπορούν να επηρεάσουν την εξέλιξη της ιστορίας.