Πώς διασώσεις και Ελλάδα «εξάντλησαν» τον EFSF

Ανησυχητική τροπή λαμβάνει η πορεία των δύο ευρωπαϊκών ταμείων διάσωσης. Ιδιαίτερα στην περίπτωση του EFSF, οι προοπτικές του αρχικού μηχανισμού διασώσεων κρατών από την κρίση, σε ό,τι αφορά την ικανότητά του να συγκεντρώνει μακροπρόθεσμα κεφάλαια για να μπορεί να κάνει τη δουλειά για την οποία δημιουργήθηκε εξαρχής, γίνονται όλο και δυσκολότερες.

Παρά το γεγονός ότι η προηγούμενη εβδομάδα ήταν αρκετά αξιοπρεπής αναφορικά με την έκδοση ομολόγων, το EFSF

παρέμεινε στο περιθώριο. Αντιθέτως, το «αδελφάκι» του, ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Στήριξης, εξέδωσε εύκολα δεκαετείς τίτλους, συγκεντρώνοντας μέσω του βιβλίου προσφορών το υπερδιπλάσιο ποσό από τα 3 δισ. ευρώ που ζητούσε. Καμία σχέση δηλαδή με το αντίστοιχο εγχείρημα του EFSF τον προηγούμενο μήνα, που χαρακτηρίστηκε από παντελή έλλειψη ενθουσιασμού και ενδιαφέροντος για την έκδοση τίτλων λήξης 2056.

«Φτωχός συγγενής»

Οι επενδυτές ζητούν μεγαλύτερο premium για ταν ομόλογα του EFSF, ο οποίος έχει πολύ μεγαλύτερη έκθεση στην Ελλάδα απ' ό,τι ο ESM.

Επιπλέον, το spread του έναντι του ESM διευρύνεται, με τους αναλυτές της NatWest Markets να αναμένουν ακόμα μεγαλύτερη «ψαλίδα». Κάποτε το spread μεταξύ των δύο ήταν πολύ σφιχτό, κάτι που πλέον δεν ισχύει, και παραμένει άγνωστο τι θα μεταστρέψει αυτή την τάση, καθώς γίνονται εμφανείς οι δομικές διαφορές τους.

Η δομή του ESM είναι καλύτερη, καθώς έχει καταβεβλημένα κεφάλαια ύψους 80,7 δισ. ευρώ, την ώρα που ο EFSF έχει μόλις 30 εκατ. και βασίζεται αποκλειστικά στις εγγυήσεις από χώρες της ευρωζώνης. Αυτό σημαίνει ότι αν οποιοδήποτε από τα δάνεια ή τις επενδύσεις του EFSF αποβεί ζημιογόνο, τότε το κεφάλαιο θα είναι απαιτητό – εξέλιξη δυσάρεστη πόσο μάλλον μεσούσης μιας εκλογικής περιόδου.

Την ίδια ώρα, το EFSF είναι κλειστός σε νέα δάνεια, ενώ ο ΕΜΣ μπορεί να καλύψει απρόβλεπτες ανάγκες. Δυστυχώς για το EFSF, αυτό σημαίνει ότι είναι πολύ επιβαρυμένο από τις δύο πρώτες ελληνικές διασώσεις, έχοντας παράσχει 130 δισ. ευρώ από τα 170 δισ. που έχει λάβει η Ελλάδα ως δάνειο.

Παράλληλα, ο ESM έχει μια έκθεση καλύτερης πιστοληπτικής ποιότητας, π. Στις ισπανικές τράπεζες που βρίσκονται σε πολύ καλύτερη κατάσταση από τις ελληνικές.

Eπιπλέον, η διάσωση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος περιλαμβάνει μια ελεύθερη επιλογή για αλλαγή των δανείων κυμαινόμενου επιτοκίου σε δάνειο σταθερού επιτοκίου για 30 ή και παραπάνω χρόνια.

Ο EFSF έχει καταφέρει να συγκεντρώσει το 25% του στόχου των 40 δισ. ευρώ που έχει τεθεί για φέτος, αλλά τα 2,5 δισ. εξ αυτών είναι σε ομόλογα λήξης άνω των 5 ετών.

Από την άλλη, ο ΕSM επίσης έχει μακροπρόθεσμες υποχρεώσεις, αλλά σε μια ευρύτερη γκάμα περιφερειακών χωρών, ενώ έχει μικρότερο μερίδιο έκθεσης στο ελληνικό χρέος, Επίσης, έχει καταφέρει να συγκεντρώσει το 39% του στόχου των 17 δισ. ευρώ που έχει τεθεί γαι το 2017 μέσω τίτλων λήξης 10 και 29 ετών.
Σε ό,τι αφορά την ελληνική περίπτωση, εάν το EFSF έρθει αντιμέτωπο με σοβαρές δυσκολίες αναφορικά με τις κεφαλαιακές απαιτήσεις, τότε αυξάνονται και οι πιθανότητες να μην καταφέρει να είναι εντάξει στις δεσμεύσεις του προς τις ελληνικές τράπεζες και κάτι τέτοιο θα ήταν αδιανόητο. Κι ακόμα κι αν κάτι τέτοιο αποτελεί μακρινή πιθανότητα, καλύτερα να γίνουν τα απαραίτητα για να αποφευχθεί μια κρίση, παρά να έρθουν όλοι μπροστά στην ανάγκη αντιμετώπισης ενός χάους.