Ο κ. Σόιμπλε κάνει τη δική του δουλειά, καταστρέφοντας την Ελλάδα

Η φιέστα που έχει στηθεί για την επίσκεψη του κ. Σόιμπλε θα ήταν κωμική, αν οι στιγμές που ζει η χώρα μας δεν ήταν τραγική.
Έρχεται ο κήρυκας της λιτότητας στην Ευρωζώνη να στηρίξει την εγχώρια κυβέρνηση η οποία κάθε λίγο και λιγάκι κλυδωνίζεται από τα αδιέξοδα και τις κοινωνικές και πολιτικές αντιδράσεις.
Ο κ. Σόιμπλε έχει κάθε λόγο να στηρίζει την ελληνική κυβέρνηση γιατί η πολιτική που εφαρμόζει η τελευταία

Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι την ίδια στιγμή η πολιτική αυτή καταστρέφει την Ελλάδα.
Μπορεί η λιτότητα να βυθίζει στην ύφεση την ευρωζώνη, να απειλεί την παγκόσμια οικονομία και οι πάντες να εξεγείρονται, αλλά η Γερμανία κερδίζει, βραχυπρόθεσμα τουλάχιστον.

Το γερμανικό κράτος και οι επιχειρήσεις δανείζονται με χαμηλά επιτόκια και διαφυλάσσουν τα πλεονάσματα τα οποία συσσώρευσαν τα προηγούμενα χρόνια. Την ίδια στιγμή, επιβάλλουν πολιτικό και οικονομικό έλεγχο σε όλη την Ευρωζώνη η οποία είναι “στα γόνατα”.
Στον αντίποδα, η πολιτική αυτή καταστρέφει τη δική μας χώρα και όλο τον Ευρωπαϊκό Νότο, συνολικά.
Μακροχρόνια, βέβαια, γίνεται ευρύτερη ζημιά, την οποία πιθανότατα θα πληρώσει και η ίδια η Γερμανία, αλλά προς το παρόν αυτό δεν φαίνεται να απασχολεί το δίδυμο Μέρκελ - Σόιμπλε.
Ακόμα και τα υποτιθέμενα “δώρα” τα οποία κομίζει ο κ. Σόιμπλε στην Αθήνα, στην πραγματικότητα είναι μεθοδικά υπολογισμένες διευθετήσεις για να εξυπηρετήσουν τα γερμανικά συμφέροντα.

Μπίζνες με λεφτά των άλλων

Στο περίφημο “κοινό ταμείο επενδύσεων” η Γερμανία θα έχει στρατηγικό μερίδιο (ίσως και 40%) δια της ειδικευμένης γερμανικής τράπεζας KFW.
Μέσα από το ταμείο αυτό θα διοχετευθούν κρατικά, ιδιωτικά και ευρωπαϊκά κεφάλαια σε επενδύσεις στην Ελλάδα.
Είναι σαφές δηλαδή ότι πρόκειται για έναν μηχανισμό με τον οποίο η γερμανική πλευρά θα ασκεί σημαντικό έλεγχο στην επενδυτική δραστηριότητα, ακόμα και εάν αυτή γίνεται με κοινοτικά ή ίδιωτικά χρήματα. Μπίζνες και εξουσία, δηλαδή, "με λεφτά των άλλων".
Αλλά και στο περίφημο νέο “κούρεμα” του ελληνικού χρέους, το οποίο το ΔΝΤ αλλά και όλες οι σοβαρές αναλύσεις θεωρούν απαραίτητο για να καταστεί βιώσιμο το χρέος.
Η γερμανική πλευρά επιχειρεί και πάλι να περιοριστεί σε μια επιμήκυνση και μείωση επιτοκίων, έτσι ώστε να μην “απελευθερωθεί” οριστικά η Ελλάδα από ένα μέρος του χρέους, αλλά να διατηρήσει τις υποχρεώσεις και την εξάρτηση από τον πολιτικό και οικονομικό έλεγχο των δανειστών.
Είναι σαφές -και γίνεται ολοένα και πιο ξεκάθαρο- ότι τα συμφέροντα της Ελλάδας, αλλά και όλου του Ευρωπαϊκού Νότου συγκρούονται με εκείνα της Γερμανίας.
Είναι απαράδεκτο η ελληνική κυβέρνηση να ταυτίζεται πλήρως με τη γερμανική πολιτική.