Η συμμορία της Δραχμής

Μέχρι πρόσφατα μιλούσαμε για τους «συνωμότες της δραχμής».

Ο αλλοπρόσαλλος και «φαντεζί» υπουργός Οικονομικών Γιάννης Βαρουφάκης δολοπλόκησε δίδοντας εντολή σε στενό του συνεργάτη εντολή να χακάρει τα ΑΦΜ των Ελλήνων φορολογούμενων και μιλούσε ανοικτά σε διεθνές φόρουμ για παράλληλο πρόγραμμα και bit coins.

Γκρίζες ζώνες υπάρχουν και ως προς το ρόλο του Παναγιώτη Λαφαζάνη, αναφορικά με προετοιμασίες στο νομισματοκοπείο, αποκαλύφθηκαν επίσης κινήσεις του Γ' Σώματος Στρατού ενώ πολλές δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ

υπέρ του εθνικού νομίσματος ήταν σε παραλληλία με τις κυβερνητικές ολιγωρίες που οδηγούσαν τη χώρα προς τα εκεί και οι οποίες αποφεύχθησαν κυριολεκτικά στο «και πέντε».

Κανένας φυσικά δεν μπήκε στον κόπο να διερευνήσει όλα τα παραπάνω. Να δούμε βρε αδελφέ αν υπάρχουν ή όχι ενδεχόμενες ποινικές ή άλλες ευθύνες. Αν υπήρξε συνωμοσία. Ενδεχόμενος δόλος.

Όσο όμως η κυβέρνηση δεν απαντά με τρόπο κάθετο, απαιτώντας δηλαδή την παραίτηση του τέως υπουργικού της στελέχους και νυν κοινοβουλευτικού της εκπροσώπου Νίκου Ξυδάκη, όσο τον αφήνει να επαναφέρει το θέμα, τόσο επικαιροποιεί το αίτημα. Να ψάξουμε να δούμε δηλαδή με τρόπο συντεταγμένο ποιοι και πως συνωμοτούσαν υπέρ της φυγής στη δραχμή. Ποια ήταν τα κίνητρα και οι ενέργειες τους το επίμαχο καλοκαίρι του 2015. Να βρούμε αν υπάρχει εντός αυτής της κυβέρνησης ένα οργανωμένο «δραχμικό έγκλημα». Μια συμμορία της δραχμής δηλαδή που έχει ακόμα και σήμερα υπαρκτούς και ζωντανούς πυρήνες.

Μπορεί ο κ. Ξυδάκης να έριξε «ολίγη από δραχμή» για να φοβίσει τον κόσμο και να κάνει τα επερχόμενα σκληρά μέτρα πιο εύπεπτα, μπορεί κάποιοι να θέλουν να κάνουν τον κοσμάκη να παρακαλά να κλείσει η αξιολόγηση υπό τον τρόμο της κατάρρευσης της χώρας για να δικαιολογήσουν την κωλοτούμπα μιας κυβέρνησης πρόθυμης να μείνει με κάθε κόστος στην εξουσία, όμως τα παιχνίδια με τη δραχμή κοστίζουν και από αυτά ορισμένοι κερδίζουν.

Στην πολιτική λοιπόν τίποτα δεν είναι αθώο. Όποιοι το πιστεύουν αυτό καλύτερα να πάνε στο καφενείο της γειτονιάς τους και να παίξουν πρέφα. Κάθε δήλωση, κάθε τοποθέτηση έχει αξία, δημιουργεί κινητικότητα και φέρνει τούμπα τις αγορές και την πραγματική οικονομία. Ιδιαίτερα όταν προέρχεται από θεσμικούς εκπροσώπους. Μπορεί λοιπόν για μια ακόμη φορά ένας εκπρόσωπος της κυβερνητικής πλειοψηφίας σε λογική «ό,τι του φανεί του Λωλοστεφανή» να λέει – τάχα- ό,τι του έλθει. Όμως πρέπει να διερευνηθεί εάν υπάρχει εκ νέου σχέδιο. Γιατί κάποιοι το ξεχνούν, όμως εμείς το θυμόμαστε. Πως δηλαδή στη βιογραφία του Γάλλου προέδρου Φρανσουά Ολάντ είχε γραφτεί πως ο Βλαντιμίρ Πούτιν του είχε εκμυστηρευτεί πως ο Τσίπρας ήθελε να τυπώσει δραχμές στη Ρωσία.