Η λευκή πετσέτα και τα πολιτικά «λαϊκο-δεξιά» φρικιά

Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας. Ο ανασχηματισμός ήταν κατά πολύ κατώτερος των περιστάσεων.
Ήταν η λευκή πετσέτα που η κυβέρνηση πέταξε ως προς τη συνέχιση των ριζικών ανατροπών στο Κράτος και των μεταρρυθμίσεων που χρειάζονται για να γίνουμε μια σωστή χώρα του δυτικού κόσμου. Ξεκάθαρα πλέον ο δρόμος για τις επόμενες εθνικές εκλογές είναι ανοικτός. Τί άλλο να σηματοδοτεί η μεταρρυθμιστική ανάσχεση με την αποπομπή υπουργών που υποστήριξαν μεγάλες μα ταυτόχρονα δυσάρεστες αλλαγές; Τι άλλο επίσης να σηματοδοτεί

η επιστροφή πολιτικών «λαϊκο-φρικιών» που είχαν ξεχαστεί στο «χρονοντούλαπο» της ιστορίας ή σε κάποια παρακμιακά τηλεοπτικά πάνελ και τώρα ο Αντώνης Σαμαράς βαπτίζοντας το ψάρι – κρέας μας τα εισηγείται ως «σωτήρες».

Γιατί κακά τα ψέματα: με την Παπακώστα και τον Ντινόπουλο, δεν μπορείς να μιλάς για μια κυβέρνηση με ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Είναι το απόλυτο come back αυτού που μας έφερε εδώ: του τηλεοπτικού λαϊκισμού. Κι εδώ είναι η ένδεια της πολιτικής η οποία υποτάσσεται στα τηλεπαράθυρα. Στα πολιτικά τηλεβαμπίρ και τους φωνασκούντες «τηλεκανίβαλους».

Παράλληλα όμως η ζημιά προς τις μεταρρυθμιστικές δυνάμεις του τόπου είναι ακόμα μεγαλύτερη, καθώς ο πολυαναμενόμενος ανασχηματισμός διαφημίστηκε πως θα έχει «πολιτικά χαρακτηριστικά». Το μόνο «πολιτικό» που είχε, ήταν η προσπάθεια διάσωσης των δύο συγκυβερνούντων κομμάτων.

Είδαμε για παράδειγμα μια προσπάθεια να θωρακίσει η ΝΔ τα δεξιά της, είδαμε το ΠΑΣΟΚ να θέλει να μαζέψει την περιφέρεια, είδαμε προσπάθεια να χτυπηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ στην Αττική και τη Β΄Αθήνας ή τα Ιόνια νησιά.

Δεν είδαμε όμως τη ΝΔ να κάνει στροφή στο κέντρο το οποίο αγνοεί επιδεικτικά ως πολιτικό χώρο εδώ και πάρα πολύ καιρό, παρά την σοφή στρατηγική του Κώστα Καραμανλή. Αγνοούν ίσως κάποιοι στο Μαξίμου πως ο ΣΥΡΙΖΑ ήδη έχει στρατηγική γι’ αυτό το χώρο. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το πώς θα περιοριστούν οι απώλειες προς τη Χρυσή Αυγή ή τον Καρατζαφέρη.

Επίσης δεν είδαμε καμία προσπάθεια διεύρυνσης σε άλλα κόμματα. Δεν όφειλε για παράδειγμα η δικομματική να συνομιλήσει με τρόπο άμεσο με πιο διευρυμένους χώρους, με προσωπικότητες της ΔΗΜΑΡ που ενδεχομένως θα συνέπρατταν ή και με άλλους κομματικούς σχηματισμούς; Δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν έγινε, με αποτέλεσμα όλοι πλέον (και οι δανειστές μας δυστυχώς) να κατανοούν πως η δικομματική απλά πέταξε λευκή πετσέτα και ετοιμάζεται για εκλογές. Το πρόβλημα είναι όμως πως τη μάχη δεν μπορείς να πας να τη δώσεις με τα πολιτικά «φρικιά». Για να μείνεις σε ευρωπαϊκή τροχιά, πρέπει να έχεις στην παράταξή σου και σοβαρούς ανθρώπους. Κι αν δεν γίνει κάτι προς αυτή την κατεύθυνση με μια νέου τύπου ευρωπαϊκή συμμαχία, χωρίς αποκλεισμούς εντός του επόμενου – μικρού χρονικά – διαστήματος, η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι παραπάνω από βέβαιη.

Blogger Δημήτρης Μαρκόπουλος