Η κατάρα της τρόικας

Όλες οι κυβερνήσεις της μνημονιακής περιόδου, δεν ευτύχησαν να επιτύχουν βίο μεγαλύτερο της διετίας. Εκεί κάπου στη διετία, οι κυβερνήσεις εξαντλούνται και οι αντοχές εξαφανίζονται. Κάθε πακέτο μέτρων που ψηφίζει μία κυβέρνηση γίνεται στο τέλος η επιτύμβια πλάκα της. Λες και κάπου εκεί στα δύο χρόνια ζωής έρχεται η κατάρα της τρόικας να αφανίσει τους μέχρι πρότινος εκλεκτούς της.

Η κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά δεν ξέφυγε απ΄ αυτόν τον κανόνα. Ούτε ο πρωθυπουργός μα ούτε και τα υπόλοιπα στελέχη της κυβέρνησης δείχνουν

Ο πρωθυπουργός ήλπιζε πως θα μπορούσε να αποτελέσει την εξαίρεση, έχοντας να επιδείξει τα επιτεύγματα του πρωτογενούς πλεονάσματος και την επιτυχή σε γενικές γραμμές εκτέλεση του Μνημονίου. Ήλπιζε πως θα έχει τη στήριξη της κ. Μέρκελ και του Σόϊμπλε και πως θα μπορούσε να ολοκληρωθεί η θετική αξιολόγηση της τρόικας που θα σήμαινε το τυπικό τέλος του Μνημονίου. Πόνταρε στην πολιτική στήριξη , θεωρώντας πως οι εταίροι μας θα σκεφτούν όπως κι εκείνος και, άρα, θα τον στηρίξουν.

Πλανήθηκε όμως ο κ. Σαμαράς κι έτσι οδηγήθηκε σε βασικά λάθη. Έσκισε τα Μνημόνια, έφερε την ανάπτυξη, έβγαλε τη χώρα από την κρίση κι εκεί που εμφανίσθηκε νικητής και τροπαιούχος, αναγκάσθηκε να προσγειωθεί ανώμαλα στις νέες απαιτήσεις της τρόικας, η οποία όχι μονάχα δεν στερέωσε την καρέκλα του κ. Σαμαρά με τα στιβαρά της χέρια, αλλά αντιθέτως του τράβηξε το χαλί κάτω απ’ τα πόδια.

Κι έτσι η κυβέρνηση Σαμαρά έχοντας κλείσει τα δύο χρόνια εξουσίας που της αναλογούν, σύρθηκε στην επίσπευση των εκλογικών διαδικασιών, αναγνωρίζοντας πως άλλο πακέτο μέτρων δεν μπορεί να περάσει από αυτή τη Βουλή, ο κόσμος να χαλάσει. Και γι’ αυτό προτίμησε να χαλάσει τον κόσμο παρά να «διασυρθεί» ψηφίζοντας νέα επώδυνα μέτρα την επομένη του κουρελιάσματος των μνημονίων.

Μέχρι σήμερα, σε όλη τη διάρκεια της κρίσης, κάθε κυβέρνηση περνούσε κι ένα βαρύ πακέτο μέτρων, το οποίο μπορούσε να υποστηρίξει έως ένα βαθμό. Θα πρέπει να αναγνωρισθεί στην κυβέρνηση Σαμαρά πως εφάρμοσε περισσότερα μέτρα από τις προηγούμενες και πέτυχε περισσότερα πράγματα. Αλλά στην άλλη του όψη αυτό το νόμισμα έχει πόνο και αίμα για χιλιάδες πολίτες, άνεργους, άστεγους, ανασφάλιστους, χωρίς σύνταξη και με βαρύτατο φορτίο φόρων.

Υπό αυτές τις συνθήκες θα ήταν ανθρωπίνως αδύνατον η κυβέρνηση να καταφέρει να ψηφίσει τα νέα μέτρα που ζητά η τρόικα και να συνεχίσει ακλόνητη έως την εξάντληση της θητείας της. Πώς θα μπορούσαν να αγνοήσουν οι βουλευτές πως η ψήφιση των επώδυνων για τους πολίτες μέτρων σημαίνει για κείνους βέβαιη έξοδο από τη Βουλή; Ήδη με το ζόρι εμφανίζονται στις εκλογικές τους περιφέρειες οι περισσότεροι, ενώ ούτε ο κ. Σαμαράς γλύτωσε από την οργή των Ναυπλιέων όπως είδαμε πρόσφατα.

Εάν ο κ. Σαμαράς είχε τη στήριξη των εταίρων και δανειστών μας, θα μιλούσε σήμερα από θέση ισχύος. Το λάθος του ήταν ότι θεώρησε πως μπορούσε να τους εμπιστευθεί, παραβλέποντας τη συμπεριφορά τους απέναντι στον κ. Παπανδρέου και απέναντι στον ίδιο όταν βρισκόταν στην άλλη όχθη του Ζαππείου.

Με την ίδια ακριβώς συνέπεια, οι εταίροι και δανειστές μας, συμπεριφέρονται σήμερα και στην παρούσα κυβέρνηση και στη μελλοντική.

Νομοτελειακά, κανένα κόμμα από τα κόμματα εξουσίας που εκτέθηκε στη διακυβέρνηση την περίοδο αυτή, δεν μπορεί να παραμείνει αλώβητο μετά τη συναναστροφή της με την τρόικα. Συνέβη παντού στον κόσμο, απ’ όπου πέρασε το ΔΝΤ. Συμβαίνει και στην Ελλάδα. Το ΠΑΣΟΚ υπέστη πρώτο το σοκ της συρρίκνωσης, της εσωστρέφειας και της φαγωμάρας που συνεχίζεται ακόμα με τις φιλότιμες προσπάθειες του κ. Γιώργου Παπανδρέου. Η ΝΔ μπαίνει πανηγυρικά σ’ αυτή τη φάση τώρα. Μετά τις εκλογές το κόμμα της δεξιάς θα περάσει δύσκολα.

Ο δε ΣΥΡΙΖΑ από την πρώτη στιγμή κιόλας της διαφαινόμενη νίκης του, θα πρέπει ν’ αρχίσει να μετράει αντίστροφα για τη δική του διετία. Την οποία για να μπορέσει να τη βγάλει θα πρέπει άμεσα να επιδείξει αν διαθέτει προσαρμοστικές ικανότητες. Το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης αμφισβητείται όσο δεν έχουν αμφισβητηθεί τα δύο κόμματα της συγκυβέρνησης. Οι παρεμβάσεις στα εσωτερικά της χώρας είναι καθημερινές συνεχείς και απροκάλυπτες. Το Grexit επανήλθε στους τίτλους των μεγάλων ξένων εφημερίδων. Οι εταίροι μας επιστρατεύουν την κατάρα από πριν, σπέρνοντας τον τρόμο. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει καθόλου χρόνο, δεν θα έχει περίοδο χάριτος από κανέναν. Τον θεωρούν υπεύθυνο για τα μελλούμενα δεινά πριν καν κερδίσει τις εκλογές. Γι’ αυτό και αν τις κερδίσει, οφείλει να εξηγήσει τι και πως και να λάβει υπόψη του ότι ο κόσμος που θα του δώσει τη διαχείριση της εξουσίας δεν του παραδίδει και τη χώρα για να την καταστρέψει. Αλλιώς θα πρέπει να ξέρει ότι ίσως δεν προλάβει να κλείσει ούτε τη διετία, επιβεβαιώνοντας εκείνους που τον θεωρούν μια ακόμη παρένθεση