Η δύναμη μας, το δίκτυο!

Του Κώστα Τσαούση

Ο αεικίνητος και ενθουσιώδης Νεοϋορκέζος manager Jimmy Αθανασόπουλος, λίγο πάνω από τα 40, θα μπορούσε αν ήθελε να αφηγηθεί και ο ίδιος μια ιστορία επιτυχίας. Μια ιστορία επιτυχίας η οποία, εν πολλοίς, αφορά και τον ίδιο, το όραμα αλλά και τις ικανότητες του. Μια ιστορία επιτυχίας που θα μπορούσε κάλλιστα να τεκμηριώσει απλώς και μόνο παραθέτοντας στοιχεία και δεδομένα.

Ας τα βάλουμε κάτω … Το 2012 o Jimmy Αθανασόπουλος εντάχθηκε στο Libra Group και αμέσως μετά ανέλαβε την ευθύνη να «στήσει» εξ αρχής ένα

Σήμερα, το πρόγραμμα επιβράβευσης για νέες ελληνικές επιχειρήσεις, που την διαχείριση και την χρηματοδότηση του έχει αναλάβει ο επιχειρηματικός όμιλος Libra Group (οικογένεια Λογοθέτη) για λογαριασμό του μη κερδοσκοπικού, μη κυβερνητικού Ιδρύματος που φέρει τον τίτλο Ελληνική Πρωτοβουλία (The Hellenic Initiative) που αποτελείται από επιχειρηματίες της διασποράς αλλά και της φιλελληνικής κοινότητας έχει καταφέρει όχι μόνο να καθιερωθεί ως ένας ισχυρός αξιόπιστος και φερέγγυος πυλώνας στήριξης της νέας και της νεανικής επιχειρηματικότητας αλλά και να διαμορφώσει συμπεριφορές και τάσεις σε ένα δύσκολο χώρο όπου η φιλοδοξία και ο ενθουσιασμός για την κατάκτηση της επιτυχίας «κτυπούν» …κόκκινο. Στο πρώτο διαγωνισμό τα επιχειρηματικά σχέδια που υποβλήθηκαν σε κρίση ήταν 295, ενώ πέντε χρόνια μετά στον διαγωνισμό του 2017, συμμετείχαν περισσότεροι από 4.000 άνθρωποι υποβάλλοντας προς κρίση 1.250 επιχειρηματικές προτάσεις. Συνολικά έχουν αναδειχθεί 19 νικητές από την έναρξη του ελληνικού Βραβείου Επιχειρηματικότητας (ΕΒΕ) το 2012, που έχουν μοιραστεί συνολικά χρηματοδότηση ύψους 4.775.000 ευρώ.

Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί πως τα λεφτά της χρηματοδότησης – φέτος ξεπέρασαν το ποσό 1,2 εκατ. ευρώ- αποτελεί το πιο σημαντικό το κίνητρο της συμμετοχής . Μπορεί αλλά δεν είναι και κάτι απόλυτο. Μπορεί να μετράει – πιθανότατα περισσότερο στην αρχή- αλλά δεν είναι η μόνη πτυχή της ελκυστικότητας του. Η μεγαλύτερη δύναμη του Βραβείου, όπως παραδέχονται και οι περισσότεροι νικητές, είναι πλέον η δικτύωση – μια έννοια στην οποία στάθηκε ιδιαίτερα και ο σαραντάρης manager. Το δίκτυο των ανθρώπων και το ανθρώπινο δίχτυ.

Η απονομή του 2017

Ο πρόεδρος του Ελληνικού Βραβείου Επιχειρηματικότητας Jimmy Αθανασόπουλος ανεβαίνοντας στην σκηνή του Θεάτρου στον «Ελληνικό Κόσμο» για τις βραβεύσεις και την απονομή των βραβείων στους νικητές του 2017 έδωσε όλο το βάρος του στην ανάγκη ανάδειξης αυτού του ανθρώπινου δικτύου που έχει την πολυτέλεια να παράγει και να υπερασπίζεται στα πέρατα του κόσμου τούτος ο μικρός τόπος.

Ολόκληρη η ομιλία του έχει ως εξής:

«Μέσα στην καρδιά μου -περίεργο πράγμα- κρατάω πέρα από την ελληνική Ιστορία, πέρα από τις σπουδαίες προσωπικότητες, πέρα από τον Παρθενώνα, τα μνημεία, πέρα από όλα τ’ άλλα… αυτό το αντικείμενο που βλέπετε πίσω.

Το αναγνωρίζετε όλοι φαντάζομαι. Είναι ο ομφαλός των Δελφών.

Υποθέτετε, φαντάζομαι, ότι έγινε το δικό μου, ας πούμε, “τοτεμικό” σύμβολο που με συνδέει με την Ελλάδα, διότι υποβάλλει την έννοια του κέντρου: Ομφαλός της Γης… Δελφοί… κέντρο του Κόσμου… Ελλάδα.

Χμμμ, όχι τόσο γι’ αυτό.

Προσέξτε καλύτερα την εικόνα.

Βλέπετε ότι πάνω του έχει ένα πλεχτό μοτίβο; Τα βιβλία λένε ότι ονομάζεται “αγρηνός” και πως αντιγράφει έναν αρχαιότερο Ομφαλό που ήταν μέσα στον ίδιο τον ναό του δελφικού Απόλλωνα.

Τέλος πάντων, για μένα αυτό το πλέγμα είναι όλη η ουσία του ελληνισμού!

Γιατί τι άλλο ήταν στην αρχαιότητα οι Δελφοί και τα άλλα βέβαια μαντεία, παρά ένα πλέγμα, ένα δίκτυο πληροφόρησης, ένα database -να πούμε- συλλογής πληροφοριών που συμβούλευε, κατηύθυνε, κρατούσε σε συνοχή τον ελληνισμό.

Από εδώ άλλωστε λάμβαναν το τελικό ΟΚ όταν άπλωσαν οι αρχαίοι παππούδες μας τις αποικίες τους σε όλη τη Μεσόγειο και τον Εύξεινο Πόντο, φτιάχνοντας ένα άλλο δίκτυο, εμπορικών επαφών και πνευματικού πάρε-δώσε, που απέβη ο πραγματικός γεννήτορας αυτού που σήμερα αποκαλούμε Ευρώπη.

Αυτή είναι η ουσία μας κι αυτή η δύναμή μας: το δίκτυο.

Ο Αλέξανδρος ιδρύοντας ο ίδιος πάνω από 70 νέες πόλεις σε μια Ανατολή, που μέχρι τότε τη σκέπαζε το βαρύ σύννεφο της θεοκρατίας και του δεσποτισμού, τι άλλο έκανε από το να απλώσει ένα web δίκτυο ελληνικής παιδείας και ελευθεροφροσύνης, όπου κόμβοι αυτού του δικτύου ήταν αυτές ακριβώς οι πόλεις που έφτιαξε ο ίδιος, και οι διάδοχοί του αργότερα, οι Αλεξάνδρειες, οι Αντιόχειες, οι Απάμειες, οι Σελεύκειες…- φάροι εμπορίου, παιδείας, έρευνας, επιστήμης, θεάτρων, βιβλιοθηκών...· φάροι Ελλάδας!

Το δίκτυο ο Έλληνας, και σήμερα, το έχει μέσα του! Δεν είναι νησί ο Έλληνας, κι ας μοιάζει καθένας μας κάποτε, ανεξάρτητο κρατίδιο με δικό του μπαϊράκι· όχι!

Μέσα του ο κάθε Έλληνας κρύβει ένα πλέγμα, βαθύ και στέρεο, που τον συνδέει με τους Έλληνες του παρελθόντος, του παρόντος, μα και με τους αγέννητους που λέει ο Παλαμάς.

Τη μοναξιά δεν την νιώθει όσο μαύρη και ανυπόφορη την αισθάνονται άλλοι λαοί· είναι το δίκτυο που τον προστατεύει.

Είναι αυτό που διατηρεί ακόμα σε ζηλευτή ισχύ τη δύναμη της οικογένειας στον τόπο τούτο, που διατηρεί ειλικρινείς -ακόμα κι αν είναι πολυκύμαντες και με τσακωμούς και πλακώματα, ίσως ακριβώς γι’ αυτό, επειδή δεν είναι επιδερμικές- ειλικρινείς τις δικές μας φιλίες, και είναι αυτό που διατηρεί σφιχτό -ακόμη- τον κοινωνικό ιστό.

Αλλά είναι κι ένα δίχτυ, αυτό το εσωτερικό web του Έλληνα, που δεν τον κρατά περίκλειστο, οχυρωμένο.

Το δίχτυ του ξέρει και ανοίγεται, δεν γνωρίζει σύνορα.

Κρατά στέρεους τους δεσμούς με τα πατρώα, αλλά κινείται με επιδεξιότητα και χάρη σε… παράλληλα δίκτυα.

Δεν λέμε πως ο Έλληνας καταφέρνει αμέσως να… δικτυώνεται; Όπου βρεθεί. Εφόσον, γι’ αυτόν… “όπου γης και πατρίς”;

Είμαστε και εμείς απόψε εδώ ένα “δίχτυ”.

Και είμαστε εδώ να συσφίξουμε τους κόμπους.

Για 5η χρονιά, σκοπός του Ελληνικού Βραβείου Επιχειρηματικότητας είναι να υπενθυμίσει την έννοια και τη δύναμη της στήριξης· τι μπορεί να καταφέρει η ενίσχυση των δημιουργικών ιδεών.

Δεν είστε μόνοι σας. Είστε Έλληνες, με φωτεινές ιδέες, με όραμα, με όρεξη για δημιουργική εργασία, και δική μας δουλειά, στο μετέωρο άλμα προς την υλοποίηση της αρχικής ιδέας και στο πρώτο βάδισμά της στον κόσμο της πραγματικής αγοράς, είναι να σας εξασφαλίσουμε ένα γερό “δίχτυ προστασίας”…».