Άσε μας ρε Ντάισελμπλουμ...

Η γιαγιά ήθελε την 25η Μαρτίου να φτιάξει μπακαλιάρο. Έτσι έχει μάθει από τις μέρες της πείνας και της στέρησης. Την 25η Μαρτίου ξαρμυρίζουμε μπακαλιάρο και τον τρώμε στο σπίτι με σκορδαλιά.

"Σώπα βρε γιαγιά που

Και πήγαμε. Μαζί με όλη την Ελλάδα. Που σιγά μη ξαρμυρίσει, αλευρώσει και τηγανίσει, αφού υπάρχει η ταβέρνα...

Στην ταβέρνα, η γιαγιά έφαγε μόνο μπακαλιάρο και σαλάτα, όπως έτρωγε πάντα την 25η Μαρτίου. Και κοίταζε αποσβολωμένη τι γινόταν γύρω της...

Οι υπόλοιποι εκτός από τον "πατροπαράδοτο" μπακαλιάρο, παραγγείλαμε και καμιά λακέρδα, καλαμαράκια για τα παιδιά, γαρίδες για το ούζο, μπαρμπούνια επειδή ήταν φρέσκα, παντζάρια και διάφορα άλλα που λόγω του πανικού που γινόταν, δεν θυμόμασταν στο τέλος αν τα φάγαμε, ή αν ξέχασε να τα φέρει το γκαρσόνι!

Όσα ήλθαν, ήλθαν με μιάμιση ώρα καθυστέρηση, επειδή κανείς πια δεν τηγανίζει μπακαλιάρο στο σπίτι, μη μυρίσουν οι κουρτίνες και το καθιστικό όταν το βράδυ είχε και ποδόσφαιρο κι είχαμε κανονίσει μπύρες και πίτσες με παρέα, διότι το μεσημέρι φάγαμε ελαφρά!

Αθάνατη Ελλάδα, που σε πρόσβαλλε ο Ντάισελμπλουμ, επειδή είπε οτι τα τρώμε στα ποτά και στις γυναίκες...

Ενώ αν έλεγε ότι τα τρώμε στους μπακαλιάρους και στα ταξίδια, δεν θα μας πείραζε καθόλου.

Τον Έλληνα δεν τον νοιάζει αν τον πεις χαραμοφάη. Μόνο μη του θίξεις τη γυναίκα...

Απ' όλη την ταβέρνα που ήταν γεμάτη το Σάββατο σε κάθε γωνιά της χώρας, η μόνη που δεν χρωστάει είναι η γιαγιά που ήθελε να φτιάξει τον μπακαλιάρο στο σπίτι. Επειδή είναι η μόνη που εξακολουθεί να σέβεται το χρήμα...

Οι υπόλοιποι ρωτάμε πότε θα κλείσει η αξιολόγηση και πότε θα τελειώσουν τα μνημόνια για να το ρίξουμε και πάλι στα ταξίδια, στα μεγαλεία και στο shopping therapy...

Φαίνεται στις ταβέρνες κάθε Κυριακή μεσημέρι. Φαίνεται στα αεροδρόμια και στις Εθνικές Οδούς κάθε τριήμερο. Από αυτούς που ξοδεύουν, μόνο ένας στους δέκα έχει να ξοδέψει, διότι είναι φοροφυγάς και γελάει με το κράτος που όλο απειλεί να τον συλλάβει.

Οι άλλοι εννιά παραπονιούνται ότι δεν έχουν. Αλλά περιμένουν να τελειώσει "η χούντα των μνημονίων" για να το ξαναρίξουν στις σπατάλες. Με το ζόρι συγκρατούνται...

Εξακολουθούμε να σουβλίζουμε δύο αρνιά το Πάσχα μήπως και δεν φτάσει το ένα. Και να πετάμε το ένα, επειδή χορταίνουμε με το κοκορέτσι και τα μεζεδάκια μέχρι να ψηθούν.

Στη Σουηδία, αν προκληθείς σε τραπέζι, ο ένας φέρνει το γλυκό κι ο άλλος το κρασί κατόπιν συνεννόησης.

Στην Ελλάδα θεωρούμε περιττή την συνεννόηση. Αγοράζουμε δυο γλυκά και δυο κρασιά ο καθένας (μη μας πούνε και καρμοίρηδες) και στο τέλος με τα κρασιά και τα γλυκά που έχουν μείνει ανοίγεις κάβα και ζαχαροπλαστείο.

Στην Ολλανδία του Ντάισελμπλουμ, αγοράζουν το καρπούζι με την φέτα και το πορτοκάλι με το κομμάτι.

Στην Ελλάδα αγοράζουμε ακόμα, τα μανταρίνια με την τσάντα και τις πατάτες με το σακί...

Στην Δανία του μηδενικού ελλείμματος, πάνε διακοπές για δύο εβδομάδες μια φορά τον χρόνο.

Στην Ελλάδα του μνημονίου, εμείς πάμε διακοπές Χριστούγεννα, Απόκριες, Πάσχα, Πρωτομαγιά, του Αγίου Πνεύματος και σε κάθε τριήμερο. Κι απαραιτήτως ένα μήνα το καλοκαίρι!

Διότι είμαστε ωραίοι, επειδή είμαστε Έλληνες.

Πίνουμε το κρασί μας εμφιαλωμένο, αλλά η ζωή μας είναι χύμα. Και καλά κάνουμε. Αφού υπάρχει ακόμα κάποιος να πληρώνει τον λογαριασμό μας...

Και δεν ανεχόμαστε μύγα στο σπαθί μας από κάτι ξενέρωτους τύπου Ντάισελμπλουμ...