O Πολάκης, η Σ. Βέιλ και οι «αστοιχείωτοι»

«Εμείς οι αστοιχείωτοι καταφέρνουμε και ξεπερνάμε πολλές φορές, ακόμα και θεσμικά εμπόδια, αυτών που έχουν ιδιαίτερη στοιχείωση και να μας στήνουν τέτοια εμπόδια, θα τα ξεπερνάμε», είπε ο πρωθυπουργός κατά την διάρκεια της ομιλίας του, κοιτώντας προς το μέρος του Παύλου Πολάκη και γελώντας με νόημα, ενώ μάλιστα στο σημείο εκείνο το κοινό που τον άκουγε διέκοψε με χειροκροτήματα.

Τάδε έφη ο πρωθυπουργός, κατά την ομιλία του, στο υπουργείο υγείας. Το μήνυμα είναι σαφές για τον κόσμο που έφερε στην εξουσία αυτή την διακυβέρνηση, το συνονθύλευμα ΣΥΡΙΖΑ

-ΑΝΕΛ. Δεν χρειάζονται οι πολύ μορφωμένοι για να τα καταφέρουν. Αρκεί κι ένας Πολλάκης για να φέρει την «επανάσταση» στην υγεία. Είναι τέτοιο δε το μέγεθος της προόδου στην υγεία ώστε μέσα στο 2017 όταν θα ολοκληρωθούν οι εξαγορές από ξένους επενδυτές, ο δημόσιος τομέας θα είναι σε κατάρρευση και εντελώς «γυμνός».

Στη Γαλλία λ.χ έκανε λάθος ο Βαλερί Ζισκάρ Ντεσταίν είχε διαλέξει την Σιμον Βέιλ ως υπουργό υγείας. Μια γυναίκα, η οποία έλαβε βαθιά μόρφωση από την αστική οικογένεια της. Γνώριζε αρχαία ελληνικά και το αρχαίο ελληνικό πνεύμα ήταν πάντα μαζί της ακόμη και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στο Άουσβιτς, στο Μπέργκεν Μπέλσεν. Ήταν δικαστής, αλλά πέτυχε ως υπουργός υγείας. Εξάλλου, κάπου έχει δίκιο και ο έγκλειστος του Μαξίμου. Η μόρφωση δεν αποτελεί πάντοτε διαβατήριο επιτυχίας. Ο ίδιος επέλεξε τον Βαρουφάκη, τον Τσακαλώτο και πρόσφατα τον υπουργό ανάπτυξης Παπαδημητρίου. O Bαρουφάκης καταδίκασε την οικονομία, ενώ ο Τσακαλώτος είναι ο καθηγητής που σήμερα έχει το δίλημμα να δανειστεί με 4,5% όταν δανείζεται με 0,90% από τον ESM. Τέτοια βαθιά γνώση.

Ο Παπαδημητρίου σε συνέντευξη του στη καθημερινή λαϊκή εκπομπή της ΕΡΤ ( σ.σ Θα αφήσουμε να γίνει Μνημείο των αγώνων ενώ η Marfin μένει κενή στην Σταδίου) άφησε τους πάντες άφωνους «Είμαι υπερήφανος για την καριέρα μου στην Αμερική επι 15 χρόνια. Έχω μεγάλες διασυνδέσεις!!!» Τρία στα τρία για τον πρωθυπουργό που νομίζει ότι θα φέρει επενδύσεις με ένα τέτοιο υπουργό ο οποίος διαφήμιζε το παράλληλο νόμισμα και πιστεύει ότι η φορολογία δεν εμποδίζει την ανταγωνιστικότητα.

Μισούσε τους καθηγητές ο Τσίπρας – λόγω και του παρελθόντος του, αλλά την πάτησε από αυτούς. Τώρα ενώ γνωρίζει πως η μοναδική του ευκαιρία είναι η ανάπτυξη δεν μπορεί να την φέρει γιατί αφενός δεν την πιστεύει και αφετέρου δεν έχει τους ανθρώπους. Όταν, όμως, λέει «εμείς οι αστοιχείωτοι» θεωρεί ότι θα είναι μαζί του, ο κόσμος; Όλοι αυτοί οι «αστοιχείωτοι» που θα στηρίζουν ένα κράτος που θα μεγαλώνει κι ένα τμήμα του θα τρέφεται με επιδόματα. Είναι τόσο «αστοιχείωτοι» οι Έλληνες να θέλουν προσλήψεις στα σκουπίδια, στην υγεία κλπ και να μην θέλουν ένα κράτος που να δίνει ίσες ευκαιρίες σ όλους. Και στους αστοιχείωτους και τους μορφωμένους και, κυρίως, όχι σ αυτούς που το απομυζούν ως «αεριτζήδες».