Τα αγαπημένα μας βιβλία για σήμερα: “Εκατό φθινόπωρα” και “Το δέντρο που είχε φτερά”!

Κορίτσια! Κάθε μέρα, μέσα από την καινούργια μας στήλη με βιβλία που θα λατρέψετε και απευθύνονται τόσο σε εσάς, όσο και στα παιδάκια σας θα σας έχουμε δύο τέλειες προτάσεις από το αγαπημένο μας greekbooks.gr, που σίγουρα θα σας ξετρελάνουν.

Εννοείται πως τα συγκεκριμένα βιβλία τα έχουμε διαβάσει κι εμείς γι’ αυτό και σας τα προτείνουμε. Τα καλά νέα όμως δεν σταματούν εδώ! Στο τέλος της κάθε εβδομάδας θα σας περιμένει ένας φανταστικός διαγωνισμός στο λογαριασμό μας στο Instagram

Τα αγαπημένα μας για σήμερα:

ΕΚΑΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΑ, ΜΥΛΟΠΟΥΛΟΥ ΑΛΕΞΙΑ

Η Αρετή και η Όλγα, δύο γυναίκες, πολλές ζωές. Η µια άφησε τον Πόντο, η άλλη άφησε τη Μικρά Ασία. Περπάτησαν τον δρόµο µε τα χιλιάδες πεσµένα σώµατα. Άφησαν πίσω τους κοµµάτια της ψυχής. Έχτισαν ένα καινούριο αύριο σε άγνωστα χώµατα. Η ιστορία του χαµού και της επανασύστασης. Δύο κόσµοι που φαίνεται ότι χάθηκαν, αλλά οι µνήµες πέρασαν από γενιά σε γενιά σε πείσµα των καιρών. Μονοπάτια χωρισµένων οικογενειών, που συναντήθηκαν οι δρόµοι τους χρόνια αργότερα για να κάνουν τον απολογισµό. Έρωτες που χάθηκαν και ξαναβρέθηκαν στη δίνη των πολέµων. Έρωτες που αντρείεψαν τις καρδιές. Που γενναία αντιστάθηκαν στον χρόνο. Δηλώνοντας ότι η ζωή είναι ένας κύκλος ευτυχίας και λύπης, καλών και σκληρών στιγµών. Και προχωράµε µε την πίστη ότι οι καλοί καιροί βρίσκονται πάντα µπροστά και γι’ αυτό δεν εγκαταλείπουµε ποτέ.Ένα βιβλίο που σίγουρα δε θέλεις να τελειώσει. ΟΤΑΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΤΟΤΕ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙΣ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ. Πέρασαν εκατό φθινόπωρα και θα περάσουν άλλα χίλια. «Θα σας πω δύο ιστορίες. Την ιστορία της Αρετής και την ιστορία της Όλγας. Αυτές ήταν οι γιαγιάδες µου, κι οι ιστορίες τους είναι όµορφες µα και σκληρές. Μακάρι να ήταν αµακιγιάριστες από σκιές και θολούρες. Μακάρι να τους περίσσευαν οι γλυκές στιγµές. Αλλά δεν ήταν έτσι. Έζησαν σε χρόνια θυµωµένα, τότε που οι θάλασσες κατάπιναν τα ψάρια τους κι η στεριά γκρέµιζε την ανθρωπότητα. Τότε που τα πουλιά µετανάστευαν κυνηγηµένα και τα όρνεα παραφυλούσαν πάντα µέσα από κρύπτες µυστικές. Αυτές όµως δεν έµειναν αθώες πριγκίπισσες, µα σήκωσαν στα χέρια τα όπλα της ζωής και µε µια ανάσα πέρασαν ετοιµόρροπες γέφυρες και διέσχισαν τα νερά µε σάπιες βάρκες. Γιατί τότε ο ουρανός είχε κατέβει πολύ χαµηλά, γιατί ήταν τότε που η άνοιξη είχε χαθεί και τα πελάγη είχαν χάσει το χρώµα τους…»

Για να αποκτήσετε το βιβλίο κάντε κλικ ΕΔΩ!

ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΦΤΕΡΑ, ΔΑΡΛΑΣΗ ΑΓΓΕΛΙΚΗ

Κάποτε ήταν ένας κάμπος που διέφερε από τους υπόλοιπους. Γιατί ακριβώς στη μέση του υπήρχε ένα μεγάλο, όμορφο, γερό δέντρο. Αυτό το δέντρο ήταν που έκανε εκείνον τον κάμπο ιδιαίτερο. Κι αυτό που έκανε εκείνο το δέντρο ξεχωριστό ήταν η μοναξιά του. Ήρθε όμως μια μέρα που όλα άλλαξαν… Στα κλαριά του δέντρου έκατσε ένα μικρό πουλί που μόλις είχε βγει από το αυγό του και ανακάλυπτε τον κόσμο. Άραγε γίνεται τα πουλιά να έχουν ρίζες και τα δέντρα να έχουν φτερά; «Κι όμως, γίνεται!» θ’ απαντήσουν τα παιδιά και θα χαμογελάσουν. Ευτυχισμένα. (Και στο εξής θα ονειρεύονται δέντρα που πετάνε.) Μια ιστορία για τη δύναμη της αγάπης, που μπορεί να μεταμορφώσει την καθημερινότητα έτσι ώστε να μοιάζει με θαύμα ή παραμύθι. Μια ιστορία για παιδιά και για γονείς, για να περνάει ο καιρός… όμορφα.

Για να αποκτήσετε το βιβλίο κάντε κλικ ΕΔΩ!

Μια ματιά ακόμα: Τα αγαπημένα μας βιβλία για σήμερα: “Κόλλα πέντε” και “Ο εραστής της Λαίδης Τσάτερλυ”!