Γνωστός Έλληνας τραγουδιστής αποκαλύπτει: «Δύο θάνατοι με συγκλόνισαν…αυτός του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα και του Αντώνη Βαρδή»

Ο Πάνος Κατσιμίχας έδωσε συνέντευξη στο Agiosdimitriosnews και μίλησε για τα παιδικά του χρόνια, τις συνεργασίες του αλλά και για την είδηση θανάτου του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα.

«Με τον συγχωρεμένο το Λαυρέντη γνωριζόμασταν από πολύ παλιά. Από το `80. Πριν ακόμα κάνουμε εμείς τα  »Ζεστά Ποτά»  και πριν ξεκινήσει εκείνος καριέρα μόνος του. Γνωριζόμασταν αρκετά καλά, συμπαθούσαμε ο ένας τον άλλον, αλλά δεν κάναμε πολλή παρέα γιατί μέναμε μακριά και δεν είχαμε τις ίδιες παρέες. Πολύ καλός καλλιτέχνης. Συναντηθήκαμε μουσικά, όταν ένα πρωί τραγουδήσαμε στο στούντιο  »Σιέρρα»

, στη Μεσογείων, το 1988, νομίζω,  ανήμερα του Πάσχα. Ήτανε ο Λαυρέντης, εγώ κι ο Χάρης , ο Αντώνης Βαρδής, που τότε εμφανιζόταν στη δισκογραφία, και τραγουδήσαμε ένα εμβληματικό τραγουδι. Μιλάω για το »Σχήμα  Λόγου» (Συγκάτοικοι είμαστε όλοι στην τρέλα), που τους στίχους  είχε γράψει ο Κώστας ο Τριπολίτης.

Η είδηση του θανάτου του με συγκλόνισε. Όπως και η είδηση του θανάτου του Αντώνη του Βαρδή πριν μερικά χρόνια. Πώς να το κάνουμε; Όταν τα καλοκαίρια τραγουδάω σε συναυλίες μου το τραγούδι αυτό, δε γίνεται παρά να ανακαλέσω μνήμες, στιγμές πολύτιμες και να θυμηθώ αυτούς τους δυο καλούς φίλους που τόσο νωρίς φύγανε από κοντάς μας.»

Μια άγνωστη ιστορία που δεν έχει μοιραστεί ποτέ για κάποιο από τα τραγούδια του;

Θα σας πω μια ιστορία που αφορά το τραγούδι »Υπόγειο», το οποίο υπάρχει στον πρώτο μας δίσκο τα »Ζεστά Ποτά». Ήταν Χριστούγεννα του 1980, και  μετά από πολλές περιπλανήσεις είχα βρεθεί στην Αθήνα περιμένοντας να απολυθώ από το στρατό, μετά από 3 μήνες. Ένα απαίσιο πρωί, σε ένα απαίσιο στρατόπεδο, μου συνέβη ένα μικρό θαύμα.  Υπηρετούσα  στη σχολή Ευελπίδων στη γραμματεία, όπου ανάμεσα στις άλλες υποχρεώσεις μου (σκοπιές και τέτοια)  ήταν  να παραλαμβάνω την αλληλογραφία και να τη μοιράζω στους αξιωματικούς και τους καθηγητές της σχολής. Ένα πρωί, ήρθε το ταχυδρομείο και ανάμεσα στους εκατοντάδες φακέλους, στις επιστολές και διάφορα έγγραφα που έπρεπε  να ταξινομήσω και να παραδώσω, έπεσε στα χέρια μου και ένα παλιό λογοτεχνικό περιοδικό  η »Νέα Εστία», ένα πολύ σοβαρό και έγκυρο έντυπο, που κυκλοφορούσε από τη δεκαετία του `30.

Ξεφυλλίζοντάς το βιαστικά, έπεσε το μάτι μου σε μια σελίδα, όπου υπήρχε ένα ποίημα , το »Υπόγειο», της Ρίτας Μπούμη-Παππά. Το διάβασα βιαστικά, έσκισα τη σελίδα και την έβαλα στην τσέπη μου. Μετά από 2- 3 μέρες που είχα έξοδο, είδα το Χάρη, (ο οποίος κατά σύμπτωση είχε  γυρίσει πριν μια βδομάδα από το Δ.Βερολίνο για να κάνει Χριστούγεννα μαζί μας). Του έδωσα το ποίημα και του είπα »για κοίταξε εδώ, αυτό μπορεί να σε ενδιαφέρει». Στην επόμενη έξοδό μου, όταν ξανασυναντηθήκαμε , μου είπε »έλα ελα σου έχω μια έκπληξη».Πήγαμε στην ταράτσα, στο παλιό φοιτητικό  μας δωμάτιο, πήρε την κιθάρα και μου έπαιξε το Υπόγειο, όπως το ξέρετε.

Αν δεν άνοιγα τυχαία το περιοδικό και αν τυχαία δεν έπεφτε το μάτι μου στη σελίδα, δε θα υπήρχε το τραγούδι, ούτε εμείς θα το είχαμε γράψει, ούτε εσείς θα το είχατε  ακούσει ποτέ. Απλά δε θα υπήρχε. Αν δεν είναι τυχαίο, σίγουρα είναι μεταφυσικό όλο αυτό που συνέβη. Έτσι τουλάχιστον το νιώθω εγώ.

Διαβάστε ακόμα: Ναταλία Γερμανού: «Έχω φερθεί πολύ άσχημα σε ανθρώπους, κάτι για το οποίο μετανιώνω οικτρά»

Sharon Stone: Έκανε ξανά το θρυλικό σταυροπόδι από το «Βασικό Ένστικτο» και έστειλε το μήνυμα της!

Σίσσυ Χρηστίδου: Η φωτογραφία του γιου της και το τρυφερό μήνυμα για τη γιορτή του!