Aλέξανδρος Ρήγας για Μουτίδου: «Δεν θα πω άσχημη κουβέντα για ΄κεινη γιατί…»!

Ο Αλέξανδρος Ρήγας έδωσε συνέντευξη στο περιοδικό People και μίλησε, μεταξύ άλλων, και για τις δύσκολες συνεργασίες που έχει.

Γιατί σηκώνει τα τηλέφωνα ο ίδιος στο θέατρο;

Το συνηθίζω καμιά φορά να κάνω ο ίδιος τις κρατήσεις. Και τα λέω όλα, ε; «Παρακαλώ, θέατρο Ριάλτο. Γεια σας, δύο εισιτήρια; Μάλιστα». Πριν από τις παραστάσεις, ελέγχω τα πάντα: Ακόμη κι αν είναι καθαρές οι τουαλέτες!

Γιατί

σε κάθε δουλειά του έχεις έναν ή και παραπάνω αντικειμενικά δύσκολους συνεργάτες;

Πιστεύω ότι οι ταλαντούχοι άνθρωποι έχουν μια ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση και ένα όχι τόσο ισορροπημένο νευρικό σύστημα. Όταν, για παράδειγμα, βλέπω τη Χρύσα Ρώπα, με την οποία έχουμε δουλέψει πολλές φορές μαζί και έχουμε «σκοτωθεί» άλλες τόσες, να ανεβαίνει πάνω στη σκηνή και να παθιάζεται, να παλεύει για την ατάκα –το μερτικό της στο σανίδι– και τελικά να την καθαγιάζει εκεί, τότε υποκλίνομαι. Και δεν με νοιάζει αν το ίδιο βράδυ μαλώσουμε και το επόμενο πρωί δεν μιλάμε πάλι. Σέβομαι πάρα πολύ το ταλέντο.

Με τη Σοφία Μουτίδου τι έγινε και αποχώρησε στα μέσα της σεζόν από την παράσταση Μπαμπά Μην Ξαναπεθάνεις Παρασκευή;

Η Σοφία είναι άλλος ένας ιδιαίτερος άνθρωπος. Πολύ έξυπνη, πολύ καλλιεργημένη, πολύ ταλαντούχα. Την εκτιμώ βαθύτατα και δεν θα πω άσχημη κουβέντα για εκείνη, γιατί έχουμε φάει και έχουμε πιει μαζί, έχω πάει στο σπίτι της, την έχω παντρέψει, έχω πάρει αγκαλιά το παιδί της, έχουμε κάνει άπειρα γέλια, δεν μπορώ όλα αυτά να τα παραβλέψω επειδή κάποια στιγμή κάτι στράβωσε. Οι επαγγελματικές σχέσεις κάνουν έναν κύκλο. Μπορεί και στη δική μας σχέση να μπήκε μια άνω τελεία, αλλά δεν μπορώ να ξεχάσω ό,τι μου έχει χαρίσει πάνω στη σκηνή. Άσε που καμιά φορά δεν καταλαβαίνουμε τις προσωπικές, υγιείς φιλοδοξίες του άλλου και στεκόμαστε, χωρίς να το γνωρίζουμε, εμπόδιο στη διαδρομή του.

Έχει υπάρξει σκληρός με συνεργάτες του;

Ναι, ειδικά στις πρώτες δουλειές στην τηλεόραση, υπήρχαν εντάσεις. Ήμουν συγκρουσιακός, αλλά ξέρεις τι γινόταν; Τώρα καταλαβαίνω, ύστερα από τόσα χρόνια, ότι έψαχνα τον χώρο μου και, επειδή ήμουν πιτσιρίκος, αισθανόμουν ότι έπρεπε να τον ορίσω και με κάποιον τρόπο να επιβληθώ. Και αυτό σε κάνει να πέφτεις συχνά σε φασιστικές συμπεριφορές και αυταρχισμούς, που δεν ταίριαζαν ούτε με τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργαζόμουν ούτε με την ιδιοσυγκρασία μου. Μέχρι το 2005 οι συγκρούσεις μου ήταν έντονες, είχα άσχημες περιόδους και αδίκησα ανθρώπους. Έπρεπε όλοι να γυρίζουν γύρω από τον τρόπο που εγώ σκέφτομαι και δουλεύω. Για θέματα που μπορούσαν να λυθούν με μια απλή κουβέντα εγώ ήμουν έτοιμος ανά πάσα στιγμή για μάχη. Έχω μετανιώσει για όλα αυτά. Στην τελική, όλοι το ίδιο πράγμα θέλαμε: την επιτυχία!

Διαβάστε ακόμα: Ο Γιώργος Μαυρίδης στο νοσοκομείο: «Αν δεν ξυπνήσω ποτέ να θυμάστε ότι…»