Οι συμπαθητικές γυναίκες θεωρούνται και ελκυστικές για τους άνδρες

Για τους άνδρες, οι γυναίκες που είναι «συμπαθητικές» είναι επίσης και «ελκυστικές». Όμως για τις γυναίκες δεν ισχύει το ίδιο όταν συναντούν για πρώτη φορά έναν άνδρα, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο Personality and Social Psychology Bulletin.

«Αν και τα πρότυπα της πρώτης γνωριμίας έχουν αλλάξει με την πάροδο των ετών, η στερεοτυπική συμπεριφορά βάσει του φύλου, εξακολουθεί να υφίσταται στα ραντεβού», σύμφωνα με την επίκουρη καθηγήτρια Γκουριτ Μπιρνμπαουμ, από την Σχολής Ψυχολογίας του

Διεπιστημονικού Κέντρου στην Χερζλίγια, του Ισραήλ.

«Περιμένουμε από τις γυναίκες να νοιάζονται περισσότερο και να ανησυχούν για τους άλλους, συγκριτικά με τους άνδρες. Οι τελευταίοι περιμένουμε να έχουν τον έλεγχο του πρώτου ραντεβού», συμπληρώνει η ερευνήτρια.

Παλαιότερες μελέτες είχαν δείξει ότι στα ετεροφυλόφιλα άτομα, αυτοί που έχουν γενικά τα τυπικά χαρακτηριστικά του φύλου τους είναι ελκυστικά στο αντίθετο φύλο.

Η ισραηλινή ερευνήτρια θέλησε λοιπόν να τσεκάρει κατά πόσο τα «συμπαθητικά» χαρακτηριστικά ενός αγνώστου γυναικείου προσώπου είναι ελκυστικά για τους άνδρες. Συγκρότησε μια ομάδα 100 ετεροφυλόφιλων, ελεύθερων φοιτητών από ένα ισραηλινό πανεπιστήμιο.

Η μελέτη εκπονήθηκε σε τρία στάδια: στο πρώτο, οι φοιτητές με τυχαία επιλογή ζευγαρώθηκαν με άτομο του αντίθετου φύλου σε εργαστηριακό περιβάλλον. Το ένα μέλος του ζευγαριού κλήθηκε να εξιστορήσει μια πρόσφατη δυσάρεστη εμπειρία που είχε, όπως η αποτυχία στις εξετάσεις, την οποία στη συνέχεια συζήτησαν με το έτερο μέλος για πέντε λεπτά.

Στην συνέχεια το άτομο που είχε αφηγηθεί την ιστορία έπρεπε να βαθμολογήσει την ικανότητα του άλλου ως προς την κατανόηση που είχε εισπράξει κατά τη διάρκεια της συζήτησης. Επίσης, έπρεπε να αξιολογήσει την ερωτική επιθυμία και τον ανδρισμό ή την θηλυκότητα που απέπνεε το άτομο στο οποίο είχε διηγηθεί την ιστορία.

Οι άνδρες γενικά θεωρούσαν την άγνωστη γυναίκα που είχε ανταποκριθεί στην συζήτηση, ως πιο θηλυκή, αλλά οι γυναίκες δεν ταύτιζαν την ανταπόκριση με τον ανδρισμό.

Στη δεύτερη φάση της μελέτης, έγινε μια παρόμοια συζήτηση μεταξύ δύο αγνώστων σε online περιβάλλον, όπου οι εθελοντές έπρεπε να αποκαλύψουν ένα δυσάρεστο συμβάν σε άτομο του αντίθετου φύλου, το οποίο όμως απαντούσε βάσει σεναρίου με ενδιαφέρον ή αδιάφορο τρόπο.
Και πάλι για τους άνδρες αλλά όχι για τις γυναίκες, ένα συμπαθητικό άτομο γινόταν αντιληπτό και ως πιο θηλυκό και ελκυστικό επίσης.

Στο τρίτο σκέλος της μελέτης, επαναλήφθηκε το σκηνικό της δεύτερης φάσης αλλά προστέθηκαν οι παράμετροι της σεξουαλικής αφύπνισης και επιθυμίας για μια μακροχρόνια σχέση.

Για τους άνδρες, οι γυναίκες που είχαν δείξει ενδιαφέρον να ακούσουν την ιστορία τους θεωρούνταν πιο θηλυκές και τους προκαλούσαν ερωτική διάθεση καθώς και μεγαλύτερη επιθυμία για δημιουργία μακροχρόνιας σχέσης.

Στα ετεροφυλόφιλα ζευγάρια λοιπόν, ο σύντροφος του οποίου το βιολογικό φύλο και τα χαρακτηριστικά του ταιριάζουν, είναι πιο ελκυστικός. Η συμπάθεια δηλαδή ταιριάζει με τις κοινωνικές απαιτήσεις για το γυναικείο φύλο, αλλά όχι και για το ανδρικό.

«Εξακολουθούμε πάντως να μην καταλαβαίνουμε γιατί οι γυναίκες δεν έλκονται από άνδρες που δείχνουν ενδιαφέρον για τους άλλους ανθρώπους. Ενδεχομένως να θεωρούν ότι το ενδιαφέρον τους είναι προσποιητό ή το κάνουν για να αποκομίσουν σεξουαλικά οφέλη ή ακόμη ότι είναι απελπισμένοι και άρα λιγότερο σεξουαλικά ελκυστικοί», σχολιάζει η Δρ Μπιρνμπαουμ.