Το μοναδικό «φαινόμενο» του Silent Hill!

Η σειρά εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1999, με το πρώτο Silent Hill να κυκλοφορεί από την Konami για το πρώτο Playstation. Το παιχνίδι κατάφερε να συνδυάσει καινοτόμες ιδέες, χτίζοντας μια πόλη βυθισμένη στην ομίχλη, η οποία μαγνήτιζε τον παίκτη (και συγχρόνως απέφευγε τα μακρόσυρτα loading times που χαρακτηρίζουν την πρώιμη εκείνη

εποχή). Η ιδέα μιας πόλης κρυμμένης στην ομίχλη που την σκεπάζει μια προσωπική κόλαση για τον καθένα συνέχισε με μια επιτυχία, η οποία κράτησε πάνω από μια δεκαετία, με την τελευταία επίσημη κυκλοφορία της σειράς τον Οκτώβρη του 2012, και το P.T (demo του αδικοχαμένου Silent Hills) να ανακαλείται μόλις ένα χρόνο πριν. Σε αυτή την δεκαετία το Silent Hill μας προσέφερε 8 ολοκληρωμένα παιχνίδια για κονσόλες ή υπολογιστή, άλλα 5 παιχνίδια για διάφορες πλατφόρμες (βαριέσαι στα μέσα μεταφοράς; Μπορείς να παίξεις ένα από τα τρία παιχνίδια του Silent Hill για κινητό τηλέφωνο), καθώς και 1 (αρκετά αποτυχημένο) HD Collection re-release, όπως επίσης και 2 ταινίες.

Τα τέσσερα πρώτα παιχνίδια ήταν καρπός της Team Silent, μιας ομάδας δέκα ατόμων, οι οποίοι (παρόμοια με τον Hironobu Sakaguchi όταν παρουσίασε την ιδέα του Final Fantasy) είχαν αποτύχει στην πλειοψηφία τους σε διάφορα project της εταιρείας (τότε KCET-συντομογραφία για το μικρό σιδηρόδρομο Konami Computer Entertainment Tokyo) και σκόπευαν να την εγκαταλείψουν, μέχρι η επιτυχία της σειράς να τους κρατήσει μαζί μέχρι το 2004, όπου και έκλεισε ο πρώτος κύκλος της σειράς με το Silent Hill 4: The Room. Μετά από αυτό η ομάδα διαλύθηκε από την ίδια την Konami και τα υπόλοιπα παιχνίδια ανατέθηκαν σε διάφορα άλλα (δυτικά) studios όπως το Climax Studios και το Double Helix Games.

Τα τέσσερα αυτά παιχνίδια έχουν λατρευτεί από πλήθος gamers, παρά την ηλικία τους. Το Silent Hill 2, ιδιαίτερα, θεωρείται ένα από τα καλύτερα παιχνίδια όλων των εποχών, με την βαριά ατμόσφαιρα, το ιδιοφυές σενάριο και τα τέρατα τα οποία ακόμα και τώρα προκαλούν τρόμο (έχω ήδη αναφερθεί στο υπέροχο soundtrack της σειράς, έτσι;). Προσωπικά προτείνω σε οποιονδήποτε και το Silent Hill 3, όπου η θηλυκή πρωταγωνίστρια επιτρέπει να ταυτιστείς με την αναπάντεχη έκπληξη του να εγκλωβίζεσαι ξαφνικά σε ένα τελείως διαφορετικό κόσμο, όπου κυριαρχούν cults και αιμοβόρα τέρατα. Τον Απρίλιο του ’15 οι fans της μεγαλειώδους σειράς του Silent Hill έμειναν εμβρόντητοι από την ακύρωση του πιο πρόσφατου παιχνιδιού της σειράς, μετά από ένα demo το οποίο απόλαυσαν κριτικοί και κοινό.

Μετά από τόσες λεπτομέρειες σίγουρα μπορεί κάποιος να αναρωτηθεί, γιατί να ασχοληθεί κανείς πια με το Silent Hill εν έτει 2016; Η απάντηση σε αυτό είναι διαφορετική για τον καθένα, αλλά αν μη τι άλλο μία σειρά που άντεξε τόσο πολύ στο πέρασμα του χρόνου, σίγουρα κάτι θα έπρεπε να έκανε σωστά. Κατά τη γνώμη μου, τουλάχιστον, το Silent Hill ουσιαστικά εξάπλωσε την ιδέα της ατμόσφαιρας στα παιχνίδια τρόμου με εξαιρετικά γραφικά πρωτοποριακά στις περισσότερες περιπτώσεις.

Κλείνοντας, αν δεν είσαι τόσο των παιχνιδιών που σου σηκώνουν την τρίχα, μπορείς να παρακολουθήσεις την ομώνυμη ταινία του 2006, η οποία, αν και δεν έμεινε πιστή στην ιστορία του παιχνιδιού, κατάφερε να κρατήσει την ουσία και την ατμόσφαιρα της σειράς. Σαφώς μπορείς να παρακολουθήσεις και το Silent Hill: Revelation του 2012, αλλά πιθανώς θα απογοητευτείς με τον ίδιο τρόπο που απογοητεύτηκε το κοινό στην εμφάνιση του Silent Hill: Origins (σε περίπτωση που σκρόλλαρες σε αυτά τα εγκυκλοπαιδικά, είναι το πρώτο παιχνίδι που κυκλοφόρησε μετά τη διάλυση της Team Silent).

Long live the (Silent Hill) cult…

The post Το μοναδικό «φαινόμενο» του Silent Hill! appeared first on gameslife.