Malicious Fallen Review

Το Malicious Fallen είναι ξεκάθαρα ένα παιχνίδι δράσης. Το καταλαβαίνεις με το που το βλέπεις ακόμα κι αν δεν έχεις ξανακούσει τίποτα για αυτό στο παρελθόν. Η σειρά Malicious είναι δημιουργία της ιαπωνικής Alvion, η οποία έχει στο παρελθόν βοηθήσει να αναπτυχθούν παιχνίδια σειρών όπως είναι τα Metal Gear και Siren. Το πρώτο Malicious κυκλοφόρησε στην Ευρώπη το 2012, με το Malicious Rebirth να κυκλοφορεί το ίδιο έτος. Το Rebirth ήταν το remaster του αρχικού παιχνιδιού, με το Malicious

Fallen να είναι το remaster και των δύο για το PlayStation 4, περιλαμβάνοντας νέα bosses, levels και κινήσεις. Πολλά πράγματα έχουν διορθωθεί από τις προηγούμενες εκδόσεις (το framerate πιο εμφανώς από όλα), αν και ακόμα και με τις επιπλέον προσθήκες το παιχνίδι μοιάζει σύντομο και θυμίζει… μεζεδάκι.

O remastered τίτλος της Alvion φαντάζει ως μία καλή επιλογή σε περίπτωση που σου αρέσει να παίζεις καθαρόαιμο ξυλίκι με μία σειρά από κλιμακούμενα challenges. Το backstory είναι απόλυτα προαιρετικό και μπορείς να το διαβάσεις στο αρχικό μενού, ενώ το παιχνίδι σε βάζει μέχρι τα μπούνια στη δράση χωρίς πολλά πολλά. Προσωπικά πιστεύω ότι αξίζει να ρίξεις μια ματιά στην ιστορία, καθώς δίνει περισσότερο βάθος στην ύπαρξη των bosses που θα κληθείς να αντιμετωπίσεις. Στο Malicious Fallen είσαι το spirit vessel, μία αρσενική ή θηλυκή ανθρωποειδής μορφή που στόχο έχει να σώσει τον κόσμο (ή έστω το βασίλειο Santiville). Ακολουθείς τη θέληση των “Προφητών”, μιας φυλής “πιο κοντά στην αλήθεια από τον άνθρωπο”, οι οποίοι σου παρέχουν δυνάμεις ώστε να καταφέρεις το σκοπό σου. Εσύ πρέπει να υπερισχύσεις των 4 παλαιών προστατών του κόσμου, οι οποίοι έχουν μετατραπεί σε απάνθρωπα τέρατα (ο κάθε ένας με τη δική του ιδιαίτερη δύναμη), αλλά και του ανωτέρου όλων, ονόματι Malicious, της πιο μεγάλης απειλής προς την ανθρωπότητα.

Το μεγαλύτερο μέρος του Malicious Fallen αναλώνεται σε boss battles, 5 συγκεκριμένα, το ένα πιο δύσκολο από το άλλο, ενώ το παιχνίδι φαίνεται να βασίζεται στο φαινόμενο του grind-fest και της trial and error λογικής, στοιχεία που δεν αρέσουν στην πλειονότητα των gamers. Κάτι ακόμα που μου έκανε μάλλον κακή εντύπωση είναι ότι δεν υπάρχει ιδιαίτερη ποικιλία και ελευθερία στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεις τους αντιπάλους. Παρά τη συνεχή δράση και την όμορφη αισθητική του παιχνιδιού, από τη στιγμή που καταλαβαίνεις τι πρέπει να κάνεις για να κερδίσεις, το παιχνίδι μοιάζει “λίγο” από άποψη χρόνου και επιλογών. Σίγουρα θα ήθελα μεγαλύτερη διάρκεια στο gameplay και περισσότερη ελευθερία και ποικιλία στον τρόπο με τον οποίο μπορείς να αντιμετωπίσεις τους αντιπάλους, καθώς υπάρχουν σημεία που το παιχνίδι καλλιεργεί την αίσθηση αυτόματης επανάληψης (το grinding που ανέφερα και παραπάνω).

Παρόλα αυτά, τα levels είναι μεγάλα και γοητευτικά (τα γραφικά είναι σίγουρα αξιοπρόσεκτα) και οι αντίπαλοί σου χωρίζονται στο main boss του level και τα minions του. Τα bosses που νικάς σου αφήνουν επιπλέον κινήσεις και δυνάμεις, τις οποίες θα δεις από πρώτο χέρι όσο σου επιτίθενται. Εσύ, πέρα από την ικανότητα που έχεις να περπατάς σε οριζόντιο και κάθετο άξονα (βλ: περπατάς σε τοίχους), κομβικής σημασίας για την εξέλιξη (και επιβίωση) σου αποτελούν το Mantle of Cinders και η Aura σου. Το πρώτο είναι μία κάπα που φοράς και κάνει τη δουλειά του ξύλου για σένα, καθώς μετατρέπεται στα όπλα που χρησιμοποιείς. Το δεύτερο είναι κάτι σαν το «nitro» των επιθέσεων, κάνοντας τες πιο δυνατές και όντας ο μόνος τρόπος να νικήσεις τα bosses.

Σε κάθε level θα χρειαστεί να κάνεις λίγο farming για Aura, σκοτώνοντας τα minions που επιχειρούν να μπλοκάρουν το δρόμο σου, την οποία αργότερα μπορείς να την χρησιμοποιήσεις ώστε να δώσεις περισσότερη δύναμη στα χτυπήματά ή να επαναφέρεις την υγεία σου. Η υγεία αυτή μετράται στα μέλη που έχεις χάσει, οπότε καλό θα είναι να ρίχνεις μια ματιά στο αν έχεις… πόδια και χέρια. Στη χειρότερη περίπτωση (και όταν πλέον θα έχεις δεχθεί μπόλικο ξύλο) η οθόνη σου θα “ραγίσει”, κάτι που σημαίνει ότι είσαι ακριβώς 1 χτύπημα πριν από την άδοξη ήττα. Σου προτείνω να δοκιμάσεις όλα τα tutorials πριν ξεκινήσεις το παιχνίδι, κι ας μην σου προσφέρουν πολλά. Κάτι ακόμα που σου προτείνω με απόλυτη πεποίθηση είναι να διαλέξεις εσύ την πανοπλία σου. Μπορείς να επιλέξεις να δώσεις έμφαση στην επίθεση, την άμυνα, τη συλλογή aura ή ένα συνδυασμό αυτών και αν διαλέξεις σοφά θα κάνεις τη ζωή σου πολύ πιο εύκολη.

Το Malicious Fallen είναι ένα game που δυσκολεύεται να ξεφύγει από την μετριότητα. Αν σου αρέσουν η καθαρή δράση και οι προκλήσεις, αλλά βαριέσαι τα cutscenes και τους πολλούς διαλόγους, τότε το παιχνίδι είναι μια καλή επιλογή για σένα. Μπορείς να το λιώσεις ξανά και ξανά μέχρι το ranking σου να είναι αψεγάδιαστα A, χωρίς να ασχοληθείς με σενάρια, ιστορίες κλπ. Ακόμα και αφού το τερματίσεις μία φορά, σίγουρα θα σου βαρέσει (μεταφορικά) μια μέρα να το ξαναπιάσεις στα χέρια σου και να βαρέσεις (κυριολεκτικά) ό,τι βρεθεί στο δρόμο σου. Μία σίγουρα καλή πρόταση για εκείνους που θέλουν να ξεσπάσουν ύστερα από μία κοπιαστική και δύσκολη μέρα στη δουλειά ή στο σχολείο, οι υπόλοιποι που αναζητούν μία πιο deep gaming εμπειρία, μάλλον θα το προσπεράσουν…

Ανάπτυξη: Alvion Έκδοση: SCEE Διάθεση: Sony Hellas

The post Malicious Fallen Review appeared first on gameslife!.