Τι ψάχνει η ευρωπαία εισαγγελέας

Αναφέρεται συνεχώς εδώ κι εκεί, και μάλιστα ότι συνδέεται άμεσα με το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, ότι η ευρωπαία εισαγγελέας Λάουρα Κοντρούτσα Κιόβεσι διερευνά, λέει, υπόθεση σύμφωνα με την οποία έλληνας πολιτικός είναι αποδέκτης ενός εμβάσματος 1,5 εκατ. ευρώ! Παρότι δεν δίνονται περισσότερες πληροφορίες αναφορικά με το σε τι συνίσταται η δωροδοκία (διότι αυτό εξυπονοείται), δεν είδα κάποια κυβερνητική αντίδραση. Ούτε καν κάποιο σχετικό σχόλιο. Διερωτώμαι τώρα εγώ, με το φτωχό μου το μυαλό, δεν θα έπρεπε το υπουργείο Δικαιοσύνης,

ας πούμε, να έρθει σε επικοινωνία με την ευρωπαία εισαγγελέα και να ζητήσει περαιτέρω ενημέρωση επί του θέματος; Πώς ανέχεται αυτή την ιταμή κατηγορία εις βάρος της ελληνικής κυβέρνησης;

Γιατί επιδεικνύεται αυτός ο αδιανόητος παχυδερμισμός;

Ενα καλώδιο, πολλές αντιδράσεις

Δεν είναι λίγες οι φορές που αναρωτιέμαι αν υπάρχει κάπου ένα τέλος στον διάχυτο και συνεχώς πανταχού παρόντα «ωχαδερφισμό» της ελληνικής κοινωνίας. Αν δηλαδή υπάρχουν όρια τα οποία να λειτουργούν απαγορευτικά σε αυτή την άθλια συμπεριφορά και στάση ζωής που μας χαρακτηρίζει ως κοινωνία. Κάθε φορά όμως παρουσιάζεται κάτι καινούργιο, που δεν λέω ότι με αφήνει με το στόμα ανοιχτό από την έκπληξη, αλλά τέλος πάντων με κάνει να μονολογώ ότι «όχι, δεν μπορεί… Κι αυτό;». Κι ύστερα καταλήγω μπροστά στη ζοφερή πραγματικότητα, να παραδεχθώ ότι ναι, δυστυχώς, συμβαίνει και αυτό!

Το τελευταίο λοιπόν που συμβαίνει είναι ότι, σύμφωνα με τον σχεδιασμό για την κυρίως ηλεκτρική διασύνδεση της Αττικής με την Κρήτη (έργο τεράστιας σημασίας, όχι μόνο οικονομικής…), θα χρησιμοποιηθεί και η Αίγινα. Δεν ξέρω τεχνικά γιατί συμβαίνει αυτό, ωστόσο δεν είναι το ζητούμενο. Για να το σχεδιάσουν οι ειδικοί, προφανώς πρέπει να συμβεί. Και ιδού η έκρηξη του «ωχαδερφισμού»! Εχουν ξεσηκωθεί οι παραθεριστές αλλά και οι μόνιμοι κάτοικοι μιας περιοχής που ονομάζεται Πλακάκια, διότι, λέει, ο ΑΔΜΗΕ, σύμφωνα με τον σχεδιασμό του έργου, θα περάσει από εκεί κολόνες υπερυψηλής τάσεως. Και ότι αυτό θα… αλλοιώσει το τοπίο.

Ο καθένας για την πάρτη του

Τους καταλαβαίνω. Πώς να απολαύσεις το ηλιοβασίλεμα από το σπίτι σου στα Πλακάκια ενώ από πάνω υπερίπτανται τα καλώδια; Σου κόβουν τη θέα. Κι η Κρήτη; Εντάξει, μωρέ, και τι έγινε με τους Κρητικούς; Τόσα χρόνια δηλαδή που έπαιρναν ρεύμα από τα εργοστάσια της ΔΕΗ, έπαθαν τίποτε;

Οχι, δεν έπαθαν. Εσύ όμως, οικολόγε μου, έπαθες! Γιατί πλήρωνες κάθε μήνα το κόστος της ηλεκτροπαραγωγής από τα εργοστάσια της ΔΕΗ στην Κρήτη. Και δεν το καταλάβαινες. Και ούτε θα το καταλάβεις και ποτέ. Διότι η αλληλεγγύη, η ενσυναίσθηση και η πίστη στο κοινό καλό δεν κατοικούν πια σ’ αυτή τη χώρα.

Ο καθένας για την πάρτη του, η κοπριά στα λάχανα και τα σκουπίδια στην αυλή του γείτονα.

Δεν υπάρχει σωτηρία, τελειωμένα πράγματα. Οπως μου έλεγε κάποτε και ένας παλιός κοινοβουλευτικός, που είχαν δει πολλά τα μάτια του στην πολύχρονη ενασχόλησή του με την πολιτική, «δεν φταίει ο θίασος, οι θεατές είναι το πρόβλημα»…

Τρικλοποδιά στον βετεράνο

Θεαματική ρελάνς, με άρωμα Τσίπρα, της προέδρου (μπλα… μπλα… μπλα…) Ζωής! Η οποία πρόεδρος, με αφορμή την ολοκλήρωση της δίκης για τους 104 αθώους που έκαψε η κρατική αδιαφορία στο Μάτι και προκειμένου να αποσείσει την κατηγορία ότι ασχολείται, μονοθεματικά, με το δυστύχημα των Τεμπών, άνοιξε το θέμα «τα αόρατα παιδιά – θύματα» που δεν εκπροσωπούνται ενώπιον της Δικαιοσύνης.

Η πρόεδρος κ.λπ., κ.λπ. Ζωή ζήτησε στις δίκες «να παρίστανται όχι μόνο οι πλησιέστεροι συγγενείς, αλλά να μπορούν να παρίστανται και εκείνοι που συνδέονται με δεσμούς αγάπης και άρρηκτης συμπόρευσης με τα θύματα, ακόμη κι αν δεν συνδέονται με δεσμούς αίματος και αγχιστείας. Για να μη μείνει κανένα παιδί, κανένας άνθρωπος, αόρατος ενώπιον της Δικαιοσύνης. Στη μνήμη των πέντε παιδιών – θυμάτων του Εγκλήματος στο Μάτι, που δεν έχουν εκπροσώπηση στη δίκη».

Δίκιο έχει, συνηγορώ ανεπιφύλακτα για το αίτημα, και είθε ο υπουργός Φλωρίδης να το κάνει αποδεκτό. Ομως, από το (στρεβλό) μυαλό μου δύσκολα διαφεύγει η συγκυρία κατά την οποία έγινε η παρέμβαση. Βρισκόμαστε στις παραμονές της ίδρυσης νέου κόμματος από τον πρόεδρο Αλέξη, τον απόμαχο, τον βετεράνο (αν πιστέψουμε τους απολογητές του). Τι κάνει λοιπόν η πρόεδρος (μπλα… μπλα… μπλα…) Ζωή; Θυμίζει σε όλους ότι ο βετεράνος είναι πολιτικά και ηθικά υπεύθυνος για την εκατόμβη των αθώων (πέντε εκ των οποίων ήταν μωρά) στο Μάτι…

Μπορώ να διαφωνήσω μαζί της; Δεν μπορώ…

Από την τραγωδία, στην κρουαζιέρα

Χθες εκδόθηκε η απόφαση του Εφετείου για το έγκλημα. Επτά ολόκληρα χρόνια πήρε να τελεσιδικήσει. Φυσικά, όλοι έπεσαν στα μαλακά. Για πλημμελήματα κατηγορούνταν, άλλωστε. Μεταξύ τους, κανείς πολιτικός. Ούτε ο αρμόδιος Τόσκας, ούτε οι υπόλοιποι. Ούτε καν όσοι πήραν μέρος στο άθλιο θέατρο της σύσκεψης υπό τον πρωθυπουργό Τσίπρα εκείνο το τραγικό βράδυ. Οταν όλοι (ο Φάμελλος, ο Σκουρλέτης, ο Πολάκης, ο Τόσκας κ.ά.) και πρώτος απ’ όλους ο Τσίπρας πρωθυπουργός υποδύονταν τους ανήξερους, ότι δεν τρέχει τίποτε, μια φωτιά ήταν, θα σβήσει και τελειώνουμε – ενώ γνώριζαν ότι υπήρχαν ήδη τουλάχιστον 13 με 15 καμένοι. Ο δε Τσίπρας ρωτούσε με ενδιαφέρον (γιατί άραγε;;;;) ποια είναι η εικόνα της φωτιάς στην… Κινέτα!

Διότι τον άνθρωπο, για τους δικούς του λόγους, η πορεία της φωτιάς στην Κινέτα τον «έκαιγε», όχι τα μωρά, οι παππούδες, οι γιαγιάδες, οι νέοι που είχαν χαθεί στην πυρκαγιά.

Κι ύστερα, ένα 15ήμερο αργότερα – όχι, θα το θυμίσω κι αυτό! – και ενώ ακόμη κάπνιζαν τα ερείπια, εκείνος πήγε χλιδάτη κρουαζιέρα στο Ιόνιο με το σκάφος της Παναγοπούλου. Για να ξεσκάσει και να αλλάξει παραστάσεις…

Αλλο Μάτι, άλλο Τέμπη

Πόσοι συγκεντρώθηκαν έξω από το Εφετείο χθες, περιμένοντας την απόφαση; Ούτε 20 άτομα – συγγενείς και φίλοι των αδικοχαμένων. Βλέπεις, η οργή, ο θυμός, η αγανάκτηση γι’ αυτό το έγκλημα έδωσαν τη θέση τους στη λήθη. Επίσης, γι’ αυτούς που προτίμησαν να μείνουν στο σπίτι τους, αντί να βρεθούν στο Εφετείο για συμπαράσταση στους συγγενείς των νεκρών, φαίνεται πως είναι διαφορετικός ο θυμός και η αγανάκτηση λ.χ. όταν πρόκειται για τον Παύλο Φύσσα ή ακόμη περισσότερο για τα Τέμπη. Αλλιώς δεν εξηγείται. Σίγουρα πάντως αξιολογούν διαφορετικά τις πολιτικές ευθύνες, οι οποίες προκαλούν την οργή τους: άλλο οι ευθύνες του Τσίπρα και της κυβέρνησής του για το Μάτι, άλλο του Μητσοτάκη και των δικών του για τα Τέμπη.

Τι ντροπή…

[Η κυρία πρόεδρος Καρυστιανού δεν θα βρει να σχολιάσει κάτι για τα πλημμελήματα για τα οποία δικάστηκαν οι υπεύθυνοι για το Μάτι; Για το γεγονός ότι δεν κατηγορήθηκε ποτέ ένας (αριθμός 1) πολιτικός για το έγκλημα θα πει κάτι;]

Ο χρησμός του Σαμαρά

Από όλα όσα συνέβησαν κατά την επίσκεψη του… θεοσεβούμενου Αντώνη Σαμαρά στο Αγιον Ορος αναδεικνύω δύο πράγματα: ότι τον συνόδευε ο «Σουσλόφ» του, Χρύσανθος Λαζαρίδης, κι ότι στη Μονή Βατοπεδίου τον υποδέχτηκαν με παρατεταμένες κωδωνοκρουσίες! Αλλη μία ένδειξη ότι ο ηγούμενος Εφραίμ και ο γέρων Αρσένιος, φίλος μου, έχουν τον τρόπο τους να τιμούν τους επισκέπτες τους.

Ο ίδιος ο πρόεδρος Αντώνης φέρεται απαντών σε σχετική ερώτηση συμπροσκυνητών του Ορους με το ακόλουθο, ιδιοφυές ως προς την αμφισημία του:

«Πολλοί ρωτούν αν κάνω κόμμα. Και θα συνεχίσουν να ρωτάνε».

Εγώ, πρόεδρε, όχι. Ξέρω!