Στο γραφείο του Βρούτση

Αν διακοπεί το πρωτάθλημα μπάσκετ, οι ομάδες θα χάσουν τα έσοδα των εισιτηρίων. Η δημόσια τηλεόραση θα υποστεί απώλεια διαφημιστικού χρόνου. Και το φιλοθεάμον κοινό δεν θα απολαύσει αυτό που περιμένει ολόκληρη τη χρονιά. Να, εγώ που είμαι οπαδικά ουδέτερος, αλλά φανατικός του θεάματος, είμαι για να σκάσω. Σοβαρολογώ. Είμαι στην αρχαία Ρώμη και πάω στο Κολοσσαίο για να δω το Κέλτες – Γαλάτες μέχρι θανάτου και στη συνέχεια το Χριστιανοί All Stars εναντίον λιονταριών. Και λίγο πριν μπω στο στάδιο μαθαίνω ότι ο Καίσαρας ματαίωσε τα παιχνίδια.

Οι καταβολές των σπορ βρίσκονται, πράγματι, στην αρχαία Ελλάδα. Ομως το αθλητικό θέαμα ξεκινάει από το Κολοσσαίο. Ναι, μακροπρόθεσμα το θέαμα τείνει να αποκτήσει θεατρικά χαρακτηριστικά. Και οι κερκίδες εξημερώνονται. Μπορείς να μεγαλώσεις μία τίγρη σαν γατάκι. Αλλά δεν πρόκειται ποτέ να ξεριζώσεις το άγριο ένστικτο από μέσα της.

Ας με συγχωρέσει, λοιπόν, ο αρμόδιος υπουργός Βρούτσης επειδή έβαλα τα γέλια με τις δηλώσεις του. Ζήτησε να έρθουν οι παράγοντες των ομάδων στο γραφείο του και να στείλουν ένα κοινό μήνυμα κατά της βίας και της τοξικότητας. Ακολουθούν χάχανα. Ελειπε μόνο ένα «ο αθλητισμός είναι για να ενώνει, όχι για να χωρίζει τους ανθρώπους». Θα μου πείτε ότι όταν δεν μιλάνε τα αρμόδια αθλητικά όργανα, κάποιος πρέπει να πάρει τον λόγο. Και ο κλήρος έπεσε στον Βρούτση. Και έχω αγωνία για το πώς θα στηθεί η σκηνή στο γραφείο του. Θα κάτσει ο υπουργός στο τραπέζι. Πάνω από το κεφάλι του θα τοποθετηθεί ρολόι. Καλύτερα ψηφιακό. Οι κάμερες θα έχουν στο ίδιο πλάνο τα δευτερόλεπτα που κυλούν και την παγωμένη έκφραση του Βρούτση. Θα μπει ο Γιαννακόπουλος και θα ανεβάζει story. Θα εμφανιστεί μία κυρία για να γεμίσει τα ποτήρια με νερό. «Δεν χρειάζεται» θα πει κοφτά ο υπουργός. Τελευταίο πλάνο, ο Βρούτσης βάζει τα πόδια επάνω στο τραπέζι και ο DPG κάνει διάγγελμα στο Instagram.

Αρκετές φορές έχω επικρίνει τη στεγαστική πολιτική της κυβέρνησης με μέτρα που ενισχύουν τη ζήτηση εις βάρος της προσφοράς και οδηγούν σε αύξηση τιμών και ενοικίων. Για αυτό και τώρα οφείλω να αφήσω εδώ έναν καλό λόγο. Το Δημόσιο θα διαθέσει ακίνητα προς αντιπαροχή για την κατασκευή κοινωνικής κατοικίας με προσιτό ενοίκιο και προοπτική αγοράς. Τα έργα θα υλοποιηθούν από ιδιώτες με υποχρέωση να διαθέσουν το 30% των διαμερισμάτων υπέρ του προγράμματος. Και ελπίζω ότι αν το πρόγραμμα εξελιχθεί κατά το σχέδιο, τότε θα επεκταθεί με εμπλοκή και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης που διαθέτει πλήθος αναξιοποίητων ακινήτων. Το ερώτημα είναι θα βρεθούν επενδυτές; Λογικά θα εμφανιστούν. Και το άλλο ερώτημα προβάλλει αναπόφευκτα. Αν η κυβέρνηση έπαιρνε τις ίδιες πρωτοβουλίες πριν από πέντε χρόνια, πόσο θα είχε επηρεαστεί η αγορά ακινήτων;

Δεν δύναμαι να εκφράσω άποψη για τις ποινές που επιβλήθηκαν στη δική για το Μάτι, ειδικά για την αθώωση των πολιτικών προσώπων. Θα σταθώ όμως στην επισήμανση μίας δικηγόρου, από την πλευρά των θυμάτων. Δήλωσε ότι «τους αθώωσαν για να πέσουν στα μαλακά και οι υπεύθυνοι για τα Τέμπη». Μάλιστα. Η δικηγόρος, που εκπροσωπεί ένα βραχίονα στο σύστημα απονομής της Δικαιοσύνης, αμφισβητεί την ευθυκρισία και, αν θέλετε, την εντιμότητα του δικαστηρίου. Αυτή η στάση δεν είναι μεμονωμένη. Αντανακλάται στο σώμα της κοινωνίας και περιγράφει τη δυσπιστία προς τους θεσμούς, την έλλειψη εμπιστοσύνης προς τη Δικαιοσύνη. «Αίσχος» φώναζαν οι συγγενείς των θυμάτων. Το ίδιο θα ακουστεί και από ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας. Θα υπάρξουν βέβαια και εκείνοι, αυστηρά προσανατολισμένοι στην κομματική τους πυξίδα, που θα ισχυριστούν ότι στο Μάτι η Δικαιοσύνη λειτούργησε, αλλά κάνει τα στραβά μάτια στα Τέμπη. Καλώς αθωώθηκε η Δούρου, κακώς βρίσκεται εκτός φυλακής ο Μητσοτάκης. Είναι κάποιες φορές που απελπίζεσαι…