Τα βραχιολάκια βροντούν στην Υγεία

Η εφαρμογή του νέου ψηφιακού εργαλείου, ενός από τα πλέον διαφημιζόμενα δεδομένης της (θετικής και αρνητικής) απήχησης της τεχνολογίας ΑΙ στην καθημερινότητά μας, συνοδεύτηκε από τυμπανοκρουσίες. Το βραχιολάκι – το οποίο αποτελεί γεγονός στον Ευαγγελισμό ιχνηλατώντας τη διαδρομή των ασθενών στις εφημερίες του μεγαλύτερου νοσοκομείου της χώρας – σηματοδοτεί πως το ΕΣΥ πέρασε το κατώφλι της νέας εποχής.

Εφεξής τα δεδομένα που συλλέγονται σε πραγματικό χρόνο – ροή περιστατικών, αναμονές σε εξεταστήρια και εργαστήρια, βαρύτητα περιστατικών που προσέρχονται στα Επείγοντα κ.ο.κ. – στοιβάζονται

«Ε και;» είναι η πρώτη (ίσως) αντίδραση. Δηλαδή, τι ακριβώς δεν γνωρίζαμε; Οτι οι αναμονές στις εφημερίες ισοδυναμούν με ταλαιπωρία για τους πολλούς ή πως το σύστημα πάσχει από ελλείψεις;

Οι τεχνοκράτες (λάτρεις των δεδομένων) επιμένουν πως για τη χάραξη της πολιτικής χρειάζονται hard data (σκληρά δεδομένα) και big data (πολλά δεδομένα). Συνεπώς, το ίδιο σχέδιο θα επεκταθεί και σε άλλα νοσοκομεία. Ετσι, λένε, θα αποτυπωθεί η πραγματική εικόνα. Και αυτή θα είναι «στεγνή» – χωρίς δηλαδή γλαφυρά κυβερνητικά αφηγήματα («παραμύθια», όπως θα τα αποκαλούσε κυνικά κάποιος) ή συνδικαλιστικές υπερβολές (είναι;).

Με λίγα λόγια δηλαδή, το βραχιολάκι διεκδικεί να αναχθεί σε συνώνυμο της διαφάνειας και της ειλικρίνειας. Ναι, αλλά ποια αλήθεια θα αποτυπώνει και σε ποια χρονική στιγμή; Και έπειτα, πώς θα ερμηνεύεται αυτή;Ηδη, ακούγονται φωνές αισιόδοξες, βασιζόμενες σε εκείνα που έχει ήδη μαρτυρήσει το χρήσιμο αυτό εργαλείο. Πως, δηλαδή, στον Ευαγγελισμό οι αναμονές δεν ξεπερνούν λίγο-πολύ τις 5 ώρες. Και πως τα επείγοντα περιστατικά περιμένουν μόλις λίγα λεπτά μέχρι να εξεταστούν από γιατρό.

Για τους ασθενείς που απειλείται η ζωή τους άμεσα, η ανάλυση περιττεύει. Τα αντανακλαστικά των γιατρών είναι ακονισμένα και δοκιμασμένα και εκείνοι ξέρουν καλύτερα από όλους πως μια ζωή μπορεί να κριθεί μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Από την άλλη όμως, το «βραχιολάκι» πρωτοεφαρμόστηκε σε μια «βελούδινη» περίοδο, όπου η κυκλοφορία των αναπνευστικών ιών (π.χ. γρίπη και COVID) στην κοινότητα έχει καταλαγιάσει και συνάμα έχει μειωθεί και η προσέλευση στα Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών (ΤΕΠ) ασθενών μέτριας ή χαμηλής βαρύτητας.

Ποια θα είναι όμως η εικόνα τον χειμώνα; Οταν πιθανώς το προσωπικό θα δοκιμάζεται και κανένας τους δεν θα περισσεύει; Μήπως οδηγηθούμε μοιραία στα χιλιοειπωμένα;Οτι, δηλαδή, η «μαύρη τρύπα» στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ) καταπίνει τα νοσοκομεία; Ισως, πάλι, τότε να αναδειχθεί μια άλλη, πιο θετική,αλήθεια· εκείνη που θέλει το μέτρο της ένταξης συγκεκριμένωνΚέντρων Υγείας στο σύστημα εφημεριών να αποδίδει καρπούς, όπως και η σταδιακή αναδιοργάνωση των ΤΕΠ ανά τη χώρα.Οπως και να έχει,τα βραχιολάκια και οι αλγόριθμοι δεν λύνουν προβλήματα αν δεν ακολουθεί πολιτική βούληση και συστηματική υλοποίηση.

Γιατί εάν τα δεδομένα που θα συλλεχθούν στα δύσκολα (ξανα)αποδείξουν ότι το ΕΣΥ θέλει ενίσχυση και προσαρμογή σε μια σύγχρονη αρχιτεκτονική, τότε όποια ολιγωρία στις παρεμβάσεις θα ισοδυναμεί με αυτογκόλ.