Σόλωνος

14:20 2/6/2025 - Πηγή: Τα Νεα

Η ιστορία του βιβλίου, των εκδοτικών οίκων, της βιβλιοπαραγωγής δεν έχει γραφτεί ακόμα για τη χώρα μας. Σήμερα που ο χώρος ζει την απόλυτη μετάβαση και ο πολιτισμός μας μετακινείται από το να είναι βιβλιοκεντρικός στο να είναι καθολικά εικονοκεντρικός έχει μεγαλύτερη αξία να κοιτάξουμε προς τα πίσω. Να ξαναπιάσουμε το νήμα των μικρών εκδοτικών οίκων, των βιβλιοπωλείων, των χαρτοπωλείων και της συνολικής διακίνησης των ιδεών ακριβώς για να μπορούμε να καταγράψουμε καλύτερα και τις ευρύτερες κοινωνικές τάσεις. Υπήρχε μία εποχή εκεί γύρω στη δεκαετία του ’80 όπου η Σόλωνος για

παράδειγμα αποτελούσε έναν βιότοπο του βιβλίου με μικρά βιβλιοπωλεία σε ημιυπόγεια, σε ορόφους, σε ισόγεια πάνω από τυροπιτάδικα και δίπλα σε καφενεία. Ανθρωποι ζυμώνονταν εκεί γύρω από τη Νομική.

Ο Βασίλης Χατζηιακώβου, συνεκδότης της Παρουσίας, άνθρωπος με βαθιά γνώση του χώρου, είναι ένα από εκείνα τα πρόσωπα που ήρθαν από τις Σέρρες και μαζί με τον αδελφό του Γιώργο αλλά και μία άλλη παρέα εκλεκτών ανθρώπων – πολλοί εξ αυτών αυτομορφωμένοι – συνέβαλαν στο ρεύμα της βιβλιοφιλίας γύρω από τη Σόλωνος. Μνήμες από αυτά τα βιώματα ο Βασίλης καταγράφει τώρα σε ένα έξοχο ιδιοσυγκρασιακό αφήγημα με τον τίτλο «Η δική μου Σόλωνος… και τρία σύννεφα στον ουρανό» που έβγαλε ο Κωνσταντίνος Κορίδης από τις εκδόσεις του Ιωλκού και στο οποίο δεν περιγράφεται απλώς η βιβλιοκίνηση της δεκαετίας του ’80 αλλά και τρία σημαίνοντα πρόσωπα: ο μοναδικός βιβλιοπώλης Γιώργος Τσάκαλος του Ναυτίλου, ο ποιητής Ηλίας Λάγιος μαζί με τον οποίο ο Βασίλης έφτιαξε την Παρουσία και ο ηθοποιός του Τσαρούχη, του Μπέκετ, του Τζεφιρέλι Γιώργος Ορφανός – ένας αθεράπευτος επίσης βιβλιόφιλος. Ο όλος χώρος του βιβλίου δεν ήταν απλώς μία αγορά όπου σημειωνόταν η αναμέτρηση μεταξύ των μεγάλων ή των μικρών εκδοτικών οίκων, της Δωδώνης του Βαγγέλη Λάζου, του Φιλιππότη, της θρυλικής Εστίας, του Γρηγόρη, του Λιβάνη και άλλων.

Η όλη χωροταξία έμοιαζε με θεατρικό σκηνικό όπου κάθε αθεράπευτος βιβλιόφιλος ή άνθρωπος της Αριστεράς και των ιδεών γενικά μπαινόβγαινε στα βιβλιοπωλεία, μετείχε σε αντιπαραθέσεις ακόμα και σε καβγάδες για τον Μπούκτσιν, τον Τρότσκι, τον Μπατάιγ ή τον Μάξιμο τον Ομολογητή. Μία διαρκής ζύμωση από τη Νομική μέχρι και το Πολυτεχνείο. Κανενός είδους νοσταλγία δεν υπάρχει σε όσα περιγράφω και σε όσα λέει ο Βασίλης Χατζηιακώβου στο δικό του αφήγημα. Μόνον μία αναγκαιότητα υπογραμμίζω στο σημερινό σημείωμα, όχι απλώς να καταγραφεί εκείνη η κίνηση και τα πρόσωπα, αλλά και να υπενθυμίσουμε με ζωηρό τρόπο πως το βιβλίο πάνω από όλα είναι πράξη ηθική. Μια θέαση στον κόσμο που μας βοηθά να κατανοήσουμε καλύτερα και τον εαυτό μας και τον Αλλο.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο >>

Keywords