ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΕΝΙΚΟ Η µοναξιά των ηλικιωµένων

Κάθε πρωί ήταν εκεί. Γύρωστις 11, ίσως και πιο νωρίς. Απέναντι από το περίπτερο. Δίπλα απότη στάση των λεωφορείων. Στα σκαλάκια της πολυκατοικίας. Ο ηλικιωµένος µε το µουστάκικαι τα άσπρα µαλλιά κρατούσε πάντα στα χέρια τακλειδιά του σπιτιού. Με αυτά έπαιζε. Προφανώς ο ήχος τους τον ηρεµούσε. Κοιτούσε µε περιέργεια τον κόσµο που περίµενε να επιβιβαστεί. Αλλά κι εκείνους που κατέβαιναν από ταλεωφορεία για να τρέξουν όσο πιο γρήγορα µπορούσαν,...