Πρόβλημα με την αστυνομία

Με τους ακραίους που καταστρέφουν την καθημερινότητα προκαλώντας σοβαρές ζημιές η κυβέρνηση έχει υποσχεθεί να τα βάλει από την προηγούμενη τετραετία, και δεν είμαι σίγουρος ότι έφερε εντυπωσιακά αποτελέσματα. Ετσι κι αλλιώς, θα δείξει αν η αστυνομία μπορεί να διαφυλάξει την τάξη τις επόμενες εβδομάδες, μέχρι τους γιορτασμούς του Πολυτεχνείου. Φέτος ειδικά συμπληρώνονται πενήντα χρόνια από τα γεγονότα του Νοεμβρίου 1973 και είναι διάφορες οι ιδεολογικές σέχτες που θα θελήσουν, ορισμένες με βίαιο τρόπο, να βάλουν την υπογραφή τους στη μνήμη

– επί τη ευκαιρία μάλιστα της πολεμικής έντασης στο Ισραήλ. Οπότε σύντομα θα φανεί αν το κράτος έχει σχεδιάσει πώς θα προστατέψει την πόλη και τη χώρα από βανδαλισμούς.

Στη γενική πρόβα, όμως, προχτές, στη σύγκρουση εξτρεμιστών της Ακροδεξιάς και εξτρεμιστών του αναρχοαριστερισμού, η αστυνομία έκανε μερικά φάουλ.

Φάουλ πρώτο και σοβαρό: ο ξυλοδαρμός συλληφθέντος από αστυνομικό (ή αστυνομικούς) στην πλατεία Βικτωρίας. Ορθώς παρενέβη ο εισαγγελέας. Οι αστυνομικοί έχουν εκπαιδευτεί και ξέρουν ότι τέτοιες συμπεριφορές απαγορεύονται – δεν είναι μόνο αδικήματα, δείχνουν και αντιεπαγγελματική στάση. Κάθε επάγγελμα έχει κανόνες, και ο βασικός κανόνας στην επικράτεια της καταστολής είναι να μη χρησιμοποιείται βία σε πρόσωπα που έχουν συλληφθεί. Δεν δικαιολογείται ούτε ψυχική φόρτιση ούτε επιθυμία εκδίκησης: όποιος συλλαμβάνεται βγαίνει από το κάδρο, είναι πλέον στη δικαιοδοσία της ανάκρισης και της Δικαιοσύνης.

Φάουλ δεύτερο: το ότι, παρά την απαγόρευση της συγκέντρωσης των ακροδεξιών, έγινε δυνατή η συνάντηση αντίπαλων ομάδων στον ηλεκτρικό στο Μοναστηράκι, όπου απειλούσαν να βάλουν φωτιά σε συρμό. Η επαγγελματική εκπαίδευση των αστυνομικών προβλέπει την απομάκρυνση συμμοριών που συγκρούονται από μέρη όπου συγκεντρώνεται κόσμος. Το ότι κατάφεραν μπάχαλοι και νεοφασίστες να πλακώνονται σε έναν από τους κεντρικότερους σταθμούς είναι αποτυχία των αστυνομικών σχεδιασμών.

Προσωπικώς, με εντυπωσιάζει και η αδυναμία των επιτετραμμένων του κράτους να κατανοήσουν τα ιδεολογικά χαρακτηριστικά της δουλειάς τους. Από τη στιγμή που απαγορεύτηκε η συγκέντρωση των ακροδεξιών, έπρεπε να αντιμετωπιστούν ως απαγορευμένες και οι αντισυγκεντρώσεις των μπαχαλάκηδων. Η συντεταγμένη πολιτεία δεν μπορεί να ανέχεται αυτόκλητους κυνηγούς του φασισμού από ομάδες που έχουν τη θεία επιφοίτηση στο κυνήγι εχθρών. Επιπλέον, δεν υπάρχει πιο φασιστική συμπεριφορά από τις αντισυγκεντρώσεις – η παλαιά Αριστερά που δεν ταυτιζόταν με το λούμπεν έχει τραγική εμπειρία.

Γενικά μιλώντας πάντως, και στο πεδίο της αστυνόμευσης έχει κανείς την εντύπωση ότι βρισκόμαστε στις πρώτες ημέρες της απομάκρυνσης του ΣΥΡΙΖΑ από την εξουσία. Η αστυνόμευση του δημόσιου χώρου παραμένει πλημμελής. Τα πανεπιστήμια συνεχίζουν να λειτουργούν ως χώροι συγκέντρωσης παραβατικότητας, ενώ ακόμα και περιοχές που φυλάσσονται καλά (όπως τα Εξάρχεια, λόγω των κινδύνων δολιοφθοράς στον σταθμό του μετρό) μπορούν να γίνουν εστίες εντάσεων. Κάτι δεν πάει καλά με τη δημόσια τάξη.

Ενδεικτικό της αποτυχίας της ήταν η αδυναμία να αποτραπεί η πορεία του ΚΚΕ στο αεροδρόμιο. Από πού κι ως πού εκατοντάδες μέλη ενός κόμματος, με πανό, μπορούν να μπουκάρουν σε ένα χώρο με αυστηρούς κανόνες ασφάλειας για να διαδηλώσουν; Ποιος χορηγεί ασυλία στο συγκεκριμένο κόμμα να περιφρονεί συστηματικά κανόνες χωρίς καμία συνέπεια; Πότε θα αποκαθηλωθούν τα ιερά φετίχ της ανομίας, που την αποδεχόμαστε επειδή δηλώνει αριστερή και προοδευτική;

ΥΓ: Ο Πρωθυπουργός είχε πει ότι θα μεταφερθούν στον δρόμο αστυνομικοί που είναι αποσπασμένοι στη φύλαξη δημόσιων προσώπων. Θα έχει ενδιαφέρον ο απολογισμός εκείνης της εξαγγελίας. Εγινε τίποτα – ή μπα;