Πλανητάρχης και Πάπας: Πώς από μία εικόνα A.I. δημιουργήθηκε ο απόλυτος «Αντίχριστος»

Ποιος είναι όμως στ’ αλήθεια ο Αντίχριστος σύμφωνα με τις θεολογικές και πολιτισμικές αφηγήσεις;

«Πάπας Ντόναλντ»

Η προεδρία των ΗΠΑ και η παποσύνη ένωσαν τις δυνάμεις τους στις 3 Μαΐου, όταν ο Ντόναλντ Τραμπ δημοσίευσε στο Truth Social μια φωτογραφία του ίδιου ντυμένου ως πάπα, η οποία είχε δημιουργηθεί με τεχνητή νοημοσύνη.

Η εικόνα στη συνέχεια κοινοποιήθηκε από τους λογαριασμούς του Λευκού Οίκου.

Καθισμένος σε μια περίτεχνη χρυσή

καρέκλα, φορούσε λευκή στολή και επισκοπικό καπέλο, με το δεξί του δάχτυλο υψωμένο.

pic.twitter.com/x2HrR939tn

— The White House (@WhiteHouse) May 3, 2025

Ο Τραμπ δήλωσε έκτοτε στους δημοσιογράφους ότι «δεν είχε καμία σχέση με αυτό […] κάποιος το έκανε για πλάκα».

Αυτή η εικόνα του «Πάπα Ντόναλντ Α΄» έχει, σύμφωνα με το The Conversation, ιστορική σημασία, για λόγους που ο Λευκός Οίκος και ο Τραμπ αγνοούσαν ευτυχώς.

Όταν το A.I. φτιάχνει τον Αντίχριστο

Είναι η πρώτη εικόνα που συνδυάζει τις δύο πιο σημαντικές αντιλήψεις για τη φιγούρα του Αντίχριστου στη δυτική σκέψη: από τη μία πλευρά, αυτή ενός Πάπα και, από την άλλη, αυτή ενός αυταρχικού, δεσποτικού παγκόσμιου αυτοκράτορα.

Στις 22 Απριλίου, την ημέρα μετά το θάνατο του Πάπα Φραγκίσκου, ο Τραμπ δήλωσε: «Θα ήθελα να γίνω πάπας. Αυτή θα ήταν η πρώτη μου επιλογή».

Στις 28 Απριλίου, ο Τραμπ δήλωσε στο The Atlantic: «Εγώ κυβερνώ τη χώρα και τον κόσμο».

Έτσι, τόσο πάπας όσο και παγκόσμιος αυτοκράτορας.

Ο αυτοκρατορικός Αντίχριστος

Στην Καινή Διαθήκη, η Πρώτη Επιστολή του Ιωάννη λέει ότι, πριν από την επάνοδο του Χριστού, θα εμφανιστεί ο Αντίχριστος: το πιο εμφανές σημάδι ότι πλησιάζει το τέλος του κόσμου.

Ο Αντίχριστος θα είναι ο κατεξοχήν σατανικός άνθρωπος που θα διώξει τους Χριστιανούς πιστούς. Τελικά θα νικηθεί από τις δυνάμεις του καλού. Όπως πρότεινε ο Σερ Ισαάκ Νεύτωνας, «η αναζήτηση των προφητειών που [ο Θεός] μας έδωσε για να γνωρίσουμε τον Αντίχριστο» είναι χριστιανική υποχρέωση.

Η πρώτη περιγραφή της ζωής του Αντίχριστου γράφτηκε από έναν Βενεδικτίνο μοναχό, τον Άντσο του Μοντιέρ-εν-ντερ, πριν από περίπου 1.100 χρόνια. Σύμφωνα με τον Άντσο, ο Αντίχριστος θα είναι ένας τυραννικός κακός βασιλιάς που θα διαφθείρει όλους όσους τον περιβάλλουν με χρυσό και ασήμι. Θα ανατραφεί με κάθε είδους κακία. Κακά πνεύματα θα είναι οι δάσκαλοί του και οι μόνιμοι σύντροφοί του.

Ο Αντίχριστος, αριστερά, απεικονίζεται ως βασιλιάς, σε αυτή την εικόνα από ένα χειρόγραφο του 12ου αιώνα.

Αναζητώντας τη δική του δόξα, όπως το έθεσε ο Άντσο, αυτός ο βασιλιάς «θα αυτοαποκαλείται Παντοδύναμος Θεός».

Ο Αντίχριστος ήταν το αντίθετο του Χριστού.

Σύμφωνα με τη χριστιανική παράδοση, ο Χριστός ήταν πλήρως άνθρωπος, αλλά απαλλαγμένος από κάθε αμαρτία. Ο Αντίχριστος ήταν επίσης πλήρως άνθρωπος, αλλά «γεμάτος αμαρτία».

Ο Αντίχριστος δεν ήταν τόσο ένα υπερφυσικό ον που πήρε σάρκα, όσο ένας άνθρωπος που μετατράπηκε πλήρως σε δαίμονα.

Επηρεασμένοι από τις χριστιανικές ιστορίες για τον Αντίχριστο, ο Ισλαμισμός και ο Ιουδαϊσμός δημιούργησαν τους δικούς τους Αντίχριστους – τον αλ-Ντατζάλ, τον Αντίχριστο των Μουσουλμάνων, και τον Αρμίλου, τον Αντίχριστο των Εβραίων. Τόσο ο αλ-Ντατζάλ όσο και ο Αρμίλου είναι μεσσίες που μοιάζουν με βασιλιάδες.

Οι γνωστοί «διαβολικοί» ηγέτες

Κατά τη διάρκεια των αιώνων, πολλοί ηγέτες του κόσμου έχουν χαρακτηριστεί «Αντίχριστοι» – οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες Νέρωνας και Δομιτιανός θεωρήθηκαν Αντίχριστοι, και ο Γάλλος αυτοκράτορας Ναπολέων ονομάστηκε Αντίχριστος στην εποχή του.

Υπήρξαν και πιο πρόσφατοι ηγέτες που έχουν παρομοιαστεί με τον Αντίχριστο, μεταξύ των οποίων ο πρώην πρόεδρος του Ιράκ Σαντάμ Χουσεΐν, ο βασιλιάς Κάρολος Γ’, ο πρώην Ρώσος ηγέτης Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, ο ιδρυτής της Αλ Κάιντα Οσάμα Μπιν Λάντεν… και ο Τραμπ.

Η προφητεία του Πάπα

Το 1190, ο βασιλιάς Ριχάρδος Α΄ της Αγγλίας, καθ’ οδόν προς τους Αγίους Τόπους, ενημερώθηκε από τον Ιταλό θεολόγο Ιωακείμ του Φιόρε ότι ο επόμενος πάπας θα ήταν ο Αντίχριστος.

Στην ιστορία του Αντίχριστου, αυτή ήταν μια σημαντική στιγμή. Από τότε, ο τυραννικός Αντίχριστος έξω από την Εκκλησία θα αντιπαρατίθεται με τον παπικό απατεώνα μέσα σε αυτήν.

Το ότι ο καθολικός πάπας ήταν ο Αντίχριστος ήταν η κοινή άποψη για τον πάπα κατά την Προτεσταντική Μεταρρύθμιση του 16ου αιώνα.

Ο Μαρτίνος Λούθηρος (1483–1546), ιδρυτής της Προτεσταντικής Επανάστασης, δήλωσε ότι ο πάπας «είναι ο αληθινός […] Αντίχριστος που ανέβασε τον εαυτό του πάνω από τον Χριστό και τον έθεσε εναντίον του».

Όπως όλοι οι Χριστιανοί δεν θα λάτρευαν τον Διάβολο ως Θεό, συνέχισε λέγοντας, «έτσι δεν μπορούμε να επιτρέψουμε στον απόστολό του, τον πάπα ή τον Αντίχριστο, να κυβερνά ως κεφαλή ή κύριός μας».

Από την μεσαιωνική αντίληψη στο σήμερα

Καθώς επρόκειτο να καεί από την καθολική βασίλισσα Μαρία για τις προτεσταντικές του πεποιθήσεις, ο αγγλικανός επίσκοπος Τόμας Κράνμερ (1489-1556) δήλωσε: «Όσον αφορά τον Πάπα, τον απορρίπτω ως εχθρό του Χριστού και αντίχριστο με όλες τις ψευδείς διδασκαλίες του».

Ακόμη και το 1988, όταν ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄ μίλησε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ο σκληροπυρηνικός προτεσταντικός ηγέτης της Βόρειας Ιρλανδίας Ίαν Πέισλι φώναξε: «Αντίχριστε! Σε αποκηρύσσω, μαζί με όλες τις λατρείες και τα δόγματα σου», στο οποίο, λέγεται πως ο Πάπας απάντησε με ένα αμήχανο χαμόγελο.

Εκτός από τους πιο ακραίους προτεστάντες συντηρητικούς, η ιδέα του παπικού Αντίχριστου δεν έχει πλέον καμία απήχηση.

Εν τέλει, ο παπικός Αντίχριστος έχει εγκαταλείψει τη δυτική σκηνή για τον αυτοκρατορικό Αντίχριστο.

Ο Αντίχριστος και το τέλος του κόσμου

Στην ιστορία του Χριστιανισμού, η ιδέα του Αντίχριστου ήταν βασικό στοιχείο των προσδοκιών για την επιστροφή του Χριστού και το τέλος του κόσμου.

Στην τελική μάχη μεταξύ των δυνάμεων του καλού και του κακού, ο Αντίχριστος θα νικηθεί από τις δυνάμεις του Χριστού.

Εν ολίγοις, η άνοδος του παγκόσμιου αυτοκράτορα που ήταν ο Αντίχριστος ήταν σημάδι ότι το τέλος του κόσμου πλησίαζε.

Υπό το πρίσμα της δυτικής ιστορίας του «Αντίχριστου», η εικόνα του αυτοκρατορικού και παπικού προέδρου των ΗΠΑ είναι ένα ισχυρό σημάδι ότι η παγκόσμια τάξη – τουλάχιστον όπως την γνωρίζουμε τα τελευταία 80 χρόνια – μπορεί να φτάνει στο τέλος της.