Ο Μακρόν παίζει τα ρέστα του, ρισκάροντας επικίνδυνα…

«Ο κόσμος τρελάθηκε ε;». Αυτή τη μικρή φράση είπε ο Εμανουέλ Μακρόν την περασμένη εβδομάδα, κατά τη συνάντησή του με τον Πάπα Φραγκίσκο, στο περιθώριο της συνόδου των G7 στην Ιταλία.

Χαλαρός και μιλώντας στον ενικό στον Πάπα, ο γάλλος πρόεδρος επέμεινε να δείχνει άνετος χαμογελώντας μπροστά στον Ποντίφικα, αλλά και στους άλλους αρχηγούς κρατών. Είναι μάλιστα ο μόνος που έχει το χέρι στην τσέπη στην οικογενειακή φωτογραφία των αρχηγών.

Αλλά ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες. Εκτός από τις επίσημες φωτογραφίες, δεν υπάρχει πλάνο του γάλλου προέδρου στην Ιταλία

Η χαλάρωση λοιπόν ήταν μόνο επιφανειακά. Ολη η εβδομάδα του γάλλου προέδρου ήταν στον ίδιο ρυθμό. Με το τηλέφωνό του να τον ενοχλεί ακόμα και στις μεγάλες τελετές. Ωστόσο, ο γάλλος πρόεδρος επιμένει και υπογράφει, αφού ανακοίνωσε τη διάλυση της Εθνοσυνέλευσης μετά την ήττα του στις ευρωεκλογές και τη διεξαγωγή πρόωρων βουλευτικών εκλογών στις 30 Ιουνίου και στις 7 Ιουλίου. Πριν από λίγες μέρες, είπε σε έναν μεγάλο γάλλο βιομήχανο ότι ήταν ενθουσιασμένος με την ανακοίνωσή του: «Είμαι χαρούμενος που έριξα τη χειροβομβίδα στην καρδιά του γαλλικού πολιτικού τοπίου. Την ετοίμαζα καιρό». Η πρόταση αφήνει άφωνο όποιον την ακούει. Διότι πρέπει να πούμε ότι το πλάνο του λειτούργησε. Ολα εξερράγησαν. Ολόκληρη η γαλλική πολιτική τάξη έχει γίνει μπαρούτι και έχει μετατραπεί σε κωμικοτραγικό σίριαλ.

ΑΝΑΖΗΤΟΥΝ ΣΥΜΜΑΧΙΕΣ. Στη Δεξιά. Το ιστορικό κόμμα του στρατηγού Ντε Γκολ, οι Ρεπουμπλικανοί, σφράγισαν το διαζύγιό τους όταν ο πρόεδρός τους Ερίκ Σιοτί ανακοίνωσε ότι ήθελε να υποστηρίξει την υποψηφιότητα του Ζορντάν Μπαρντελά και τους ακροδεξιούς της Μαρίν Λεπέν (RN). Το μισό δεξιό κόμμα προσπάθησε να τον διώξει αλλά τα δικαστήρια δεν επικύρωσαν αυτή την πράξη. Οι αντι-Σιοτί αναζητούν τώρα συμμαχίες με το κόμμα του Μακρόν για να επιβιώσουν.

Μέσα στο κόμμα του ακροδεξιού συντηρητικού Ερίκ Ζεμούρ υπάρχει πόλεμος. Ο ίδιος αναγκάστηκε να διώξει τη Μαριόν Λεπέν, η οποία τελικά αποφάσισε να υποστηρίξει τη θεία της, Μαρίν, για τις εκλογές. Τώρα, κατηγορεί το κόμμα της τελευταίας για οικογενειοκρατία αφού η Μαρίν τοποθέτησε την αδελφή της Μαρί-Καρολίν στην περιφέρεια Σαρτρ, απέναντι στον πρώην δεξιό πρωθυπουργό Φρανσουά Φιγιόν. Στο μεταξύ, η Μαρί-Καρολίν Λεπέν είναι η μελλοντική πεθερά του Ζορντάν Μπαρντελά… παρακολουθείτε;

Στην Ακρα Αριστερά, ο ηγέτης Ζαν-Λικ Μελανσόν βλέπει ήδη τον εαυτό του ως Πρωθυπουργό και εκδικείται τα μέλη του κόμματος του που τόλμησαν να επικρίνουν τη συμπεριφορά του τους τελευταίους μήνες. Ετσι το ζεύγος Αλεξί Κορμπιέρ και Ρακέλ Γκαριντό δεν μπορούν καν να κατέβουν υποψήφιοι και προσπαθούν να μοιράσουν την πίκρα τους στα ΜΜΕ.

Ο ΟΛΑΝΤ Στα αριστερά, η επιστροφή του Φρανσουά Ολάντ αποθαρρύνει ολόκληρο το σοσιαλιστικό κόμμα, τα μέλη του οποίου αναρωτιούνται πώς ο πρώην πρόεδρος θα ήθελε να γίνει πρωθυπουργός του πρώην υπουργού Οικονομίας (Μακρόν) που τον πρόδωσε όπως ο Βρούτος (σημ.: Ο Εμανουέλ Μακρόν ήταν ο στενός σύμβουλος του Φρανσουά Ολάντ αρχικά και στη συνέχεια υπουργός Οικονομίας του όταν ήταν πρόεδρος).

Μεταξύ των μακρονιστών, το κλίμα είναι χειρότερο. Βλέπουν τις δημοσκοπήσεις που τους δίνουν τρίτο κόμμα. Ολοι πιστεύουν ότι ο αγώνας έχει χαθεί εκ των προτέρων και όλοι οι υπουργοί αναζητούν νέες θέσεις εργασίας.

Είναι λοιπόν ακριβώς όπως το ήθελε ο Μακρόν. Ανατινάχθηκαν τα πάντα.

Και οι Γάλλοι; Παρακολουθούν αυτό το στενόχωρο θέατρο και παλεύουν για να επιβιώσουν. Σχεδόν το ένα τρίτο των Γάλλων αντιμετωπίζει θέμα από τα μέσα του μήνα.

ΜΠΡΕΖΕ: Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΥΣΕ  Ωστόσο, δεν τα είδαμε όλα. Από αυτές τις εκλογές, μπορούν πλέον να προκύψουν τα πάντα, συμπεριλαμβανομένου ενός θεσμικού μπλοκαρίσματος. Διότι, εάν ο δεύτερος γύρος καταλήξει σε απόλυτη πλειοψηφία για ένα κόμμα τότε θα γίνει συγκατοίκηση κατά το μοντέλο του 1997. Τι θα γίνει όμως αν υπάρχει σχετική πλειοψηφία, όπως πολλοί προβλέπουν;

«Τότε η Γαλλική Δημοκρατία θα βαδίσει προς το άγνωστο. Μπορεί και προς το χάος», εκτιμά ο Αλεξί Μπρεζέ, διευθυντής της εφημερίδας «Le Figaro». Οπως λέει στα «ΝΕΑ», όλα ήταν ήδη ρευστά και η κατάσταση χειροτέρευσε. «Επί δύο χρόνια, η ισχνή πλειοψηφία του Μακρόν επιβίωσε με δυσκολία γιατί δεξιά και αριστερά δεν ενώθηκαν για να ρίξουν την κυβέρνηση. Αλλά τώρα, υπάρχει κάθε λόγος να πιστεύουμε ότι μια κυβέρνηση Μπαρντελά θα ανατραπεί από την Αριστερά.

Δεν θα άντεχε, βέβαια, ούτε μια κυβέρνηση Μελανσόν. Σε αυτή την περίπτωση, ο πρόεδρος της Δημοκρατίας θα διαπίστωνε την αποτυχία και θα μπορούσε να επιδιώξει μια άλλη πλειοψηφία, ενώνοντας τα κεντρικά όργανα «κατά των άκρων». Αλλά δεν θα μπορέσει όμως να κυβερνήσει γιατί θα ανατρεπόταν σε κάθε περίπτωση. Τότε η Εθνοσυνέλευση θα παραλύσει τελείως.

Εκτός εάν… τελικά πολλοί Γάλλοι αποφασίσουν μπροστά στο αδιέξοδο να μείνουν με τον Μακρόν. Τότε, θα τον λένε ευφυή και θα είναι πια ο απόλυτος αρχηγός. Αλλά το στοίχημα είναι πολύ επικίνδυνο και σχεδόν ακατόρθωτο.