Μία κακή παράσταση

Δεν ξέρω αν πρέπει να κλάψω ή να γελάσω. Ο ΣΥΡΙΖΑ που ξέραμε, ο ΣΥΡΙΖΑ της… καρδιάς μας, ο ΣΥΡΙΖΑ με τον οποίο έζησα, και έβγαλα το… ψωμί μου, τα τελευταία 13-15 χρόνια, δεν μένει πια εδώ. Χάθηκε. Τον πήρε και τον σήκωσε ο «τυφώνας Κασσελάκη». Αυτός ο περίεργος «τυφώνας» που ήρθε τόσο ξαφνικά, από το πουθενά, να αποκαλύψει ότι πολύ απλά, αυτό που τόσα χρόνια φανταζόμασταν, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ

Η αλήθεια, που πάρα πολλοί αρνούνταν πεισματικά να δουν με τα μάτια τους. Πίστευαν πως πρόκειται για κάτι άλλο, αποδείχθηκε όμως κάτι που στην πραγματικότητα δεν υπήρχε. Οσα συνέβησαν χθες και προχθές στο President, ας τα θεωρήσουμε λοιπόν – in memoriam – ως το τέλος μιας κακόγουστης παράστασης, με κακό σκηνοθέτη, ανύπαρκτο σενάριο, κάκιστους ηθοποιούς, και παραπλανημένους θεατές. Και για να παραφράσω μια γνωστή φράση «ποτέ άλλοτε τόσο κακοί ηθοποιοί δεν κατάφεραν να κρατήσουν στη σκηνή μία τόσο κακή παράσταση»!

Θέατρο!

Τους «έστησε» δύο ώρες

Η καλή ημέρα, πρέπει να πω, από το πρωί φάνηκε. Πριν καν ξεκινήσει το έργο «ώρα μηδέν στο τσίρκο Μεντράνο». Ούτε καν τα προσεχώς δεν είχαν πέσει. Ο πρόεδρος Κασσελάκης εμφανίστηκε στην αίθουσα έπειτα από…. δύο ολόκληρες ώρες από την προγραμματισμένη ώρα σύγκλησης της Κεντρικής Επιτροπής! Για τις 12 το μεσημέρι είχε προγραμματιστεί η έναρξη των εργασιών, πήγε 12.30, πουθενά ο πρόεδρος. Πήγε 1 παρά τέταρτο, ξεπεράστηκαν δηλαδή και τα όρια της «ώρας ΠΑΣΟΚ» που λέγαμε παλιά, άφαντος ο δικός μας. Εφτασε 1, τίποτε. Κατά τη 1.30 και όταν πια τα μουρμουρητά έδιναν και έπαιρναν, όπως εγκύρως μού… κατήγγειλε ο άνθρωπός μου στον ΣΥΡΙΖΑ (που ήταν κι αυτός στημένος να περιμένει στο δεύτερο υπόγειο του President), οι «απέναντι» της αντιπολίτευσης, άρχισαν να φωνάζουν, προκαλώντας ανοιχτά τους… προεδρικούς, ότι «πάει, την κοπάνησε για Μαϊάμι».

Μην τα πολυλογώ, ο πρόεδρος Κασσελάκης, χωρίς τον Τάιλερ, που απ’ ό,τι φαίνεται δεν περνάει καθόλου καλά τον τελευταίο καιρό στα μέρη μας (και δεν του φταίει το ΕΣΥ!), εμφανίστηκε δύο λεπτά πριν το ρολόι (του χρόνου και της… ιστορίας) δείξει 2 το μεσημέρι. Πού ήταν το προηγούμενο δίωρο, κανείς δεν έμαθε ποτέ. Γυμναστήριο; Εκανε προπόνηση για τη συμμετοχή του στον χθεσινό Μαραθώνιο; Βρισκόταν στους πάνω ορόφους του ξενοδοχείου, και του έκαναν εντατικά τι θα πει στη συνεδρίαση ο Παππάς με τον Καπνισάκη και τον Αποστολάκη; Μιλούσε στο τηλέφωνο; Αγνωστο. Σημασία έχει ότι εμφανίστηκε, και «δεν το ‘σκασε» όπως φωναχτά εκτιμούσε η «γαλαρία» της Κεντρικής Επιτροπής…

(Ευτυχώς πάντως, γιατί αν αργούσε λιγάκι ακόμη, θα γινόταν μεγάλο μπέρδεμα και με τη διεύθυνση του ξενοδοχείου, που ήθελε την αίθουσα νωρίς για να την ετοιμάσει για ένα γαμήλιο πάρτι που είχε προγραμματιστεί αμέσως μετά – από το ένα πάρτι στο άλλο πια σ’ αυτό το ξενοδοχείο…)

Μαθηματικά Κεντρικής Επιτροπής

Η αργοπορία του αρχηγού, μπορεί να μην ήταν και τόσο τυχαία. Ισως ήθελε να ξεκαθαρίσει κάπως η κατάσταση στην… υπόγα, διότι κάποιος («κάποιος» λέμε, ονόματα δεν λέω, υπολήψεις δεν θίγω) είχε κάνει μια ψιλοκινητοποίηση προκειμένου να έχει ένα κάποιο (θετικό) ακροατήριο ο πρόεδρος, που θα χειροκροτούσε όταν έλεγε όλα αυτά τα ωραία που θα έλεγε. Αλλά κάτι ανάλογο φαίνεται πως είχε γίνει και από την άλλη πλευρά. Το αποτέλεσμα ήταν να χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα, από κόσμο που είχε συρρεύσει για τη σύγκρουση, και δεν ήταν απολύτως εμφανές ποιοι υπερίσχυαν.

Τελικά αποδείχθηκε ότι ο «κάποιος» που προαναφέρω, τα είχε καταφέρει καλύτερα από τους άλλους, αν κρίνω από το γεγονός ότι όλοι αυτοί ή κάποιοι τουλάχιστον από αυτούς, έσπευσαν να καταλάβουν τις καρέκλες των μελών της Κεντρικής Επιτροπής που αποχώρησαν από τη διαδικασία – «ομπρέλες», τεμπονέρες, 6+6, και το λουρί της μάνας. Αυτό έδωσε τη δυνατότητα στους υποστηρικτές του προέδρου Κασσελάκη να υποστηρίζουν μετά ότι αποχώρησε μόλις το ¼ των μελών της Κεντρικής Επιτροπής – καμιά 80αριά άτομα.

Πόσοι αποχώρησαν κατά την αντιπολίτευση; 160! Οι διπλάσιοι, δηλαδή. Γι’ αυτό, όπως μου εξήγησε ο άνθρωπός μου στην Κουμουνδούρου, «δεν έγινε και η ψηφοφορία για την απόφαση για τις διαγραφές. Αν είχε γίνει, θα την είχαν χάσει οι προεδρικοί».

Υπερβολές, όπως φάνηκε χθες με την αποχώρηση της Ομπρέλας από τον ΣΥΡΙΖΑ – μόλις 45 μέλη διέθετε στην Κεντρική Επιτροπή. Και δύο μόνο βουλευτές στην Κοινοβουλευτική Ομάδα.

Ψηφιακές… «καρεκλιές»

Πολιτισμένα έφυγε η Ομπρέλα. Οι καρεκλιές, οι κανονικές καρεκλιές, που φοβούνταν πολλοί δεν έπεσαν. Επικράτησε η αστική ευγένεια του Τσακαλώτου. Πολλές και άγριες «καρεκλιές» όμως έπεσαν στο Διαδίκτυο, όπου τα τρολ του ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία τώρα πληρώνονται από το ταμείο που ελέγχει ο πρόεδρος, έδωσαν κανονικές μάχες υπέρ του. Με αυταπάρνηση, μπορώ να πω. Και παρά το γεγονός ότι εκείνος, τους είχε αποδοκιμάσει, έστω και με μισή καρδιά, κατά την ομιλία του στην έναρξη των εργασιών της Κεντρικής Επιτροπής. Και τον Φίλη έκραξαν (κάνοντας και απεχθές body shaming οι ελεεινοί), και κατά της Αχτσιόγλου επιτέθηκαν άγρια και με ανοίκειο ύφος, και τον Τσακαλώτο έκαναν ρόμπα – όλα καλά. Αξιος ο μισθός τους οφείλω να επισημάνω.

(Να δω τώρα, που η καταγγελία του Π. Σκουρλέτη για το αρχιτρόλ «Πεν Νταλαούρα» του δυσώδους Διαδικτύου, παίρνει τον δρόμο για την Εισαγγελία, τι θα κάνουν. Και τι θα κάνει και ο πρόεδρος Κασσελάκης…)

Το κόλπο του απόμαχου

Είχα διατυπώσει την περασμένη εβδομάδα το ερώτημα, αν ο Αλέξης ο απόμαχος, ο βετεράνος, θα παραστεί στην κρίσιμη σύνοδο της Κεντρικής Επιτροπής. Ή ακόμη αν θα παρέμβει με δήλωσή του προκειμένου να αποτρέψει τη διαφαινόμενη τραγωδία στο κόμμα. Τίποτε από όλα αυτά. Ούτε πήγε, ούτε μίλησε. Κάθεται πίσω από την κουρτίνα, και χασκογελάει με τα «επιτεύγματά» του. Για το πώς τα κατάφερε με το μαγικό κόλπο με Κασσελάκη, να διαλυθεί το μαγαζί. Μεγάλος.

«Τυχαία εκπυρσοκρότηση»

Αλλος ένας νεκρός από… «τυχαία εκπυρσοκρότηση» όπλου αστυνομικού. Δεν ξέρω πώς συμβαίνει αυτό κάθε φορά, και όλο «τυχαία» εκπυρσοκροτεί ένα όπλο, και όλως «τυχαίως» σκοτώνει κάποιον, και μάλιστα πιτσιρίκο. Παραβλέπω δε το χειρότερο, ότι συμβαίνει σχεδόν κάθε χρόνο, πάνω-κάτω τέτοια εποχή. Ενόψει πορείας για το Πολυτεχνείο και επετείου για τον φόνο του Γρηγορόπουλου. Ούτε επίτηδες να το κάνουν, για να γίνει και πάλι μπάχαλο διαρκείας η Αθήνα…

Με βεβαιότητα, σημειώνω (μετά και τη χθεσινή ανακοίνωση της ΕΛ.ΑΣ.) ότι θα ακούσουμε ξανά εξηγήσεις ότι ο αστυνομικός του οποίου το όπλο «εκπυρσοκρότησε τυχαία» (λες και τα όπλα δεν έχουν ένα πραγματάκι πάνω τους, που λέγεται ασφάλεια, το οποίο πρέπει να το χειριστείς για να το απασφαλίσεις) βρισκόταν σε νόμιμη άμυνα, ότι βρέθηκε σε δύσκολη θέση, ότι κινδύνευε από τον πιτσιρίκο, ότι ο μικρός επιχείρησε να του πάρει το όπλο κ.λπ. κ.λπ.

Ελεος όμως. Κάτι πρέπει να γίνει. Κι αυτό που πρέπει να γίνει, είναι να αντιληφθεί ο Πρωθυπουργός ότι στην ΕΛ.ΑΣ. έχει χαθεί η μπάλα. Διάλυση αδεία προέδρου Πρωτοδικών!

Ο υπουργός Γ. Οικονόμου δείχνει να μην έχει καταλάβει τι (του) γίνεται εκεί που έχει μπλέξει. Η δε ηγεσία του σώματος, προφανώς δεν έχει επισημάνει με τον πιο έντονο τρόπο στους αστυνομικούς ότι εδώ δεν είναι Φαρ Ουέστ, ούτε Τέξας, για να υποδύονται τους σερίφηδες. Εδώ είναι μια ευρωπαϊκή δημοκρατία. Με κανόνες. Τα όπλα δεν πρέπει να εκπυρσοκροτούν. Ποτέ. Ούτε τυχαία, ούτε κατά συνείδηση.

Και πως αν ένας επιχειρήσει να τους πάρει το όπλο, έχουν – ως εκπαιδευμένοι – τρόπο να τον απωθήσουν. Από πότε αλήθεια έχει να ασχοληθεί με την εκπαίδευση των αστυνομικών για τέτοια περιστατικά η ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ.;

Υπουργέ; Πρωθυπουργέ (που έχεις την ευθύνη του ορισμού του υπουργού και της ηγεσίας της ΕΛ.ΑΣ.);