Γιώργος Βάλαρης: «Ο Τσάρλι και το Εργοστάσιο Σοκολάτας» ζωντανεύουν στο Εμπασσυ

Το μιούζικαλ που έχει συγκινήσει και ενθουσιάσει εκατομμύρια θεατών σε ολόκληρο τον κόσμο «Ο Τσάρλι και το Εργοστάσιο Σοκολάτας», έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σε απόδοση-σκηνοθεσία Γιώργου Βάλαρη. Ο ιστορικός κινηματογράφος «Εμπασσυ» στο Κολωνάκι, επαναλειτουργεί ως θέατρο κι ανοίγει τις πόρτες του στις 22 Δεκεμβρίου με μια παράσταση για όλη την οικογένεια.

Βασισμένο στο μυθιστόρημα του Ρόαλντ Νταλ, το μιούζικαλ «Charlie and the Chocolate

Factory» συνδυάζει την πρωτότυπη μουσική σύνθεση του με στίχους των Μαρκ Σέιμαν και Σκοτ Γουίτμαν.

Ο Γιώργος Βάλαρης υπογράφει την απόδοση και σκηνοθεσία της παράστασης ενώ η ατμόσφαιρα του μυθικού εργοστασίου «ζωντανεύει» σε μια υπερπαραγωγή με απόδοση στίχων από τον Γιώργο Βάλαρη και τη Φαίη Σούκου, σκηνικά από την Άννα Βεσκούκη, κοστούμια από την Παναγιώτα Κοκορού, μουσική διεύθυνση από τον Ηλία Καλούδη, χορογραφία από τον Mάρκο Γιακουμόγλου, φωτισμούς από την Κατερίνα Μαραγκουδάκη και ένα επιτελείο ταλαντούχων συνεργατών.

Τους ρόλους του έργου αναλαμβάνει ένας 30μελής θίασος με πρωταγωνιστές τους Αλέξανδρο Μπουρδούμη στο ρόλο του Γουίλι Γουόνκα, τον μικρό Σπύρο Ντούγια στο ρόλο του Τσάρλι και τον Πέτρο Ξεκούκη στο ρόλο του Παππού Τζo. Τους ηθοποιούς συνοδεύει ζωντανή ορχήστρα.

Ο Γιώργος Βάλαρης…

Με αφορμή τη νέα του παράσταση, ο Γιώργος Βάλαρης, μετρ του μιούζικαλ στη χώρα μας, μιλάει στα «Νέα».

Ποια είναι η οπτική σας στη σκηνοθεσία της παράστασης;

To συγκεκριμένο έργο μου δίνει την ελευθερία να δώσω στη σκηνοθετική μου γραμμή μια πιο σουρεαλιστική γραμμή απελευθερώνοντας τη φαντασία του κοινού σε φανταστικούς κόσμους.

Το συγκεκριμένο έργο έγινε ευρύτερα γνωστό στο κοινό μέσω του κινηματογράφου. Αποτελεί μια πρόκληση για εσάς το να μπορέστε να του δώσετε θεατρική ζωή;

Πέρα από την κινηματογραφική του διάσταση που το έκανε δημοφιλές παγκοσμίως αποτελεί από το 2014 και μια παγκόσμια επιτυχία θεατρικού μιούζικαλ στο Βroadway, το West End και πολλές περιοδείες και ανεβάσματα σε όλο τον κόσμο. Η πρόκληση είναι ότι πρόκειται για ένα απαιτητικό σκηνοθετικά και σκηνικά θέαμα με πολλές αλλαγές, πολλά πρόσωπα και πολλά εφέ!

Επηρεάστηκε καθόλου η δική σας προσέγγιση από την κινηματογραφική προϊστορία του κειμένου;

Φυσικά στοιχεία τόσο επιτυχημένα σε προκαλούν να τα ενσωματώσεις σε μια δική σου σκηνοθετική προσέγγιση. Η ερμηνεία του Τζόνι Ντεπ υπήρξε απαράμιλλη και έδωσε μια άλλη διάσταση στο ρόλο!

…και με τον μικρό τον μικρό Σπύρο Ντούγια στο ρόλο του Τσάρλι

Για σας ο Γουίλι Γουόνκα ποιος πραγματικά είναι; Σας θυμίζει κάποιο οικείο πρόσωπο;

Θα μπορούσε να είναι ένας δάσκαλος ζωής που απελευθερώνει κάθε δημιουργική φαντασία και σε οδηγεί σε δρόμους ελευθερίας και στόχων!

Στις μέρες που ζούμε, το εργοστάσιο σοκολάτας θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει όλους τους πειρασμούς που υπάρχουν γύρω μας και τα πέντε παιδιά που το επισκέπτονται να είναι όλοι εμείς;

Το έργο του Ρόαλντ Ντάλ έχει ένα διδακτισμό που το καθιστά διαχρονικό και όχι μόνο για τα παιδιά!

Η ακεραιότητα και η προσήλωση στους στόχους όπως υπενθυμίζει το έργο, θεωρείτε ότι είναι το κλειδί για να επιβιώσει κάποιος από τις δοκιμασίες της ζωής;

Είναι αυτό που με προκάλεσε για το ανεβασμά του και είναι μια πεποίθηση που έχω κι εγώ στη ζωή μου!

Η παράσταση ανεβαίνει στο Εμπασσυ, έναν ιστορικό κινηματογράφο που τώρα ανοίγει τις πόρτες του ξανά ως θέατρο. Πώς βλέπετε αυτή τη νέα ζωή του χώρου που ξεκινάει με εσάς;

Με βρίσκει ιδιαίτερα ευτυχή γιατί το θέατρο και κάθε θέατρο κάθε φορά είναι το δεύτερο σπίτι μου και σε αυτή την περίπτωση είναι ένα πανέμορφο σύγχρονο φιλόδοξο σπίτι με πολλά όνειρα και γεμάτο θετική ενέργεια!

Μέλη του θιάσου στη σκηνή του Εμπασσυ

Έχοντας πλέον μεγάλη εμπειρία στη σκηνοθεσία των μιούζικαλ, θεωρείτε ότι είναι στη χώρα μας ένα υποτιμημένο θεατρικό είδος;

Σαφώς δεν είναι το πιο αγαπημένο είδος για τους Έλληνες αλλά πιστεύω πως όταν το θέμα του μιούζικαλ αγγίζει την κουλτούρα του Έλληνα το τιμούν ιδιαιτέρως γιατί εμπεριέχει τη δύναμη της μουσικής !

Στη σκηνή βλέπουμε συνήθως προσαρμογές γνωστών μιούζικαλ του εξωτερικού. Υπάρχουν οι σωστές πρώτες ύλες για να γίνουν πρωτότυπες ελληνικές παραστάσεις αυτού του είδους;

Σαφώς και υπάρχουν και θεωρώ είναι θέμα χρόνου να το δούμε! Ένα βήμα ήταν οι προσαρμογές σε μιούζικαλ που έκανα στο παρελθόν στις κινηματογραφικές διασκευές όπως «Οι γοργόνες και μάγκες», το «Μαριχουάνα στοπ».

Θα δοκιμάζατε κάτι «ριψοκίνδυνο», να μετατρέψετε ένα κλασικό έργο όπως του Σαίξπηρ ή του Τσέχωφ σε μιούζικαλ;

Είστε στο μυαλό μου; Ακριβώς αυτή είναι η σκέψη μου για τα επόμενα βήματά μου στο μουσικό θέατρο! Ο Σαίξπηρ είναι αγαπημένος συγγραφέας και δίνει τροφή για μουσική διασκευή.