Για να μην την πάθουμε σαν τους Τούρκους

Η περιγραφή στο ρεπορτάζ του Bloomberg στις τουρκικές τουριστικές παραθεριστικές πόλεις είναι η εικόνα ενός δυστοπικού τοπίου. «Τα εστιατόρια είναι μισοάδεια σε περίοδο τουριστικής αιχμής». Η εξήγηση του φαινομένου είναι από ταινία… επιστημονικής φαντασίας. «Οι ντόπιοι (Τούρκοι) βρίσκουν ότι είναι φθηνότερο να κάνουν διακοπές στη γειτονική Ελλάδα από το να μείνουν και να φάνε σε ένα από τα παγκοσμίου φήμης θέρετρα της χώρας τους».

Οι θυμωμένοι Τούρκοι

μοιράζονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τους λογαριασμούς που πληρώνουν. Ενας μιλάει για γεύμα πέντε ατόμων στο τουριστικό Μποντρούμ, όπου πλήρωσε το ισοδύναμο σε λίρες ποσό των 640 δολαρίων. Ενας άλλος έχει ανεβάσει μια απόδειξη από πέντε μπάλες παγωτό στο Τσεσμέ, όπου πλήρωσε 30 δολάρια!

Σε άλλες αναρτήσεις, χαρούμενοι Τούρκοι περηφανεύονται για την επιλογή τους να ταξιδέψουν στην Ελλάδα, καθώς όπως λένε, πληρώνουν πολύ λιγότερα από τις τιμές στην πατρίδα τους, ενώ και οι υπηρεσίες που λαμβάνουν είναι επίσης καλύτερες.  Οι τιμές των εστιατορίων και των ξενοδοχείων κατά μέσο όρο στην Τουρκία αυξήθηκαν τον Ιούνιο κατά 91% σε σχέση με το προηγούμενο έτος. Πάνω και από τον επίσημο μέσο πληθωρισμό του 71%. Το ρεπορτάζ αναφέρει ότι φέτος μόνο προς τη Σάμο θα κατευθυνθούν 150.000 Τούρκοι για τις διακοπές τους, από περίπου 40.000 το 2023. Στη Λέσβο, τη Χίο και τη Λήμνο η ίδια καλή κατάσταση, τα νησιά έχουν γεμίσει από υψηλής ποιότητας τούρκους τουρίστες.

Τίποτα από όλα αυτά δεν θα συνέβαινε αν δεν υπήρχε, εκτός της ακρίβειας στην Τουρκία, η συμφωνία για τη βίζα-εξπρές διάρκειας 7 ημερών που δίνεται εδώ και μερικούς μήνες για τουριστική διαμονή Τούρκων σε 10 ελληνικά νησιά. Ξαφνικά βλέπουν τι επικρατεί στην από εδώ πλευρά και συγκρίνουν.

Η ιστορία με τους τούρκους τουρίστες που «επελαύνουν» στα ελληνικά νησιά είναι μια ιστορία επιτυχίας μιας καλής ελληνοτουρκικής συμφωνίας. Είναι όμως και ένα μικρό μάθημα για όλους εμάς εδώ στην Ελλάδα, που θεωρούμε ότι θα αναπτυσσόμαστε τουριστικά για πάντα, στον «αυτόματο πιλότο». Αλλά και πώς μπορεί ένας γειτονικός προορισμός να εκμεταλλευτεί τα προβλήματά σου, αν εσύ εγκαίρως δεν βρεις τον τρόπο να τα αντιμετωπίσεις. Και η αλήθεια είναι ότι οι ελληνικοί προορισμοί έχουν πολλά προβλήματα.

Οι υποδομές φτάνουν στα όριά τους. Τα σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ασχολούνται περισσότερο με το στριμωξίδι, με τα πλοία που δεν έρχονται στην ώρα τους, με το στοίβαγμα παντού. Είναι σαφές ότι αν υπήρχε κάποιος σχεδιασμός, τότε στις εβδομάδες αιχμής των μεγάλων αφίξεων, αυτός έχει ξεπεράσει τα όριά του. Χρειαζόμαστε έναν νέο τρόπο οργάνωσης των προορισμών μας. Με πιο ανθεκτικές υποδομές, σαφείς επιλογές για την έννοια του κορεσμού περιοχών. Οχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά προκειμένου να συνεχίζουμε να κερδίζουμε από τη βασική πλουτοπαραγωγική πηγή της χώρας. Με 32,5 εκατομμύρια τουρίστες να μας επισκέπτονται πέρυσι, κατά 18% περισσότεροι σε σχέση με πρόπερσι και φέτος να τρέχουμε με αύξηση άνω του 20%, δεν έχουμε περιθώρια να αφήσουμε την κατάσταση στην τύχη της. Οχι τίποτα άλλο, αλλά κινδυνεύουμε να την πάθουμε σαν τους Τούρκους. Να αρχίσει να μας εγκαταλείπει, δηλαδή, η εγχώρια πελατεία μας.