«Είδα τον Ορμπαν με τα μάτια μου»

Ε, δεν ήταν κι απ’ τα καλύτερα πλάνα που μπορείς να δεις, είχε όμως φοβερό ενδιαφέρον. Σε γενικές γραμμές και πρόχειρα περιγράφοντάς τον κ. Ορμπαν στις Βρυξέλες είχες την εντύπωση ότι έλκει την καταγωγή από τον χώρο του παραμυθιού και ειδικότερα της Χιονάτης ως κλαψιάρης νάνος, παρ όλο που είναι γνωστό τοις πάσι ότι είναι γεννηθείς στην Ουγγαρία, την οποίαν και κυβερνά κατά κάποιον τρόπο.

Είναι γνωστές οι θέσεις του που παραμένουν μετ’ επιτάσεως σε άκρως δεξιές γραμμές, και σε μια στιγμή φοβήθηκα

κιόλας, να την πω την αμαρτία μου, ότι θα κοπανήσει ένα ηχηρό βέτο και θα διαλύσει τα πάντα. Παρ’ όλ’ αυτά, ευτυχώς αποσύρθηκε στα παρασκήνια, ίσως σκέφτηκε πως από κει μπορεί να κάνει καλύτερα τη δουλειά του.

Το θέμα είναι ότι τελικά ψηφίστηκε η έναρξη των εργασιών για την ένταξη στην ΕΕ της Ουκρανίας και Μολδαβίας.

Εσκασε ο Ούγγρος όταν τον πληροφόρησαν κι άρχισε να λέει, να λέει… «Ας πάει να λέει. Το ουσιώδες είναι πως έσκασε» όπως γράφει κι ο μεγάλος Αλεξανδρινός.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το γεγονός της ένταξης των δύο κρατών στην ΕΕ είναι απ’ τα πιο σημαντικά που συνέβησαν τον τελευταίο καιρό. Τη στιγμή μάλιστα που η πληγή στη Γάζα είναι ανοιχτή και αιμορραγεί, ίσως είναι μια χαραμάδα ελπίδας ότι κάπως πάνε να γυρίσουν τα πράγματα, αν και ο Νετανιάχου δεν είναι απ’ αυτούς που θα ακούσει τις φωνές της Ευρώπης και τις ευγενείς προτροπές της Αμερικής – τώρα το θυμήθηκε ο Μπάιντεν, στην αρχή άλλα έλεγε, τέλος πάντων κάλλιο αργά παρά ποτέ –, το Ισραήλ αν δεν ξεκάνει όλη τη Γάζα δεν θα ησυχάσει κι αυτό θα το πληρώσουμε όλοι μας.

Κατά τ’ άλλα εμείς εδώ ζούμε μια μικρογραφία εφιάλτη, με το θέμα της οπαδικής βίας στα γήπεδα,  ποιο γήπεδο δηλαδή, μισό χιλιόμετρο μακριά έγινε η φονική επίθεση, μιλάμε για καθαρά εγκληματικές οργανώσεις, και δεν πα’ να βάλουν νόμους και παρανόμους, υπάρχουνε οι νόμοι, ποιος τολμάει να τους εφαρμόσει είναι το θέμα.

Κι όχι μόνο αυτό, οι μέρες μόνο παραμονές δεν θυμίζουν. Οι γυναικοκτονίες συνεχίζονται με κανονικό ρυθμό, τα σκυλιά αφήνονται από εγκληματικά ανεύθυνους να επιτίθενται και να σκοτώνουν αθώους μέσα στο ίδιο τους το σπίτι. Μ’ αρέσει ο δικηγόρος του ιδιοκτήτη που είπε ότι δεν φταίνε τα σκυλιά αλλά ακούσανε το αλυσοπρίονο από δίπλα και γι’ αυτό αγρίεψαν και όρμησαν, όχι σ’ αυτόν που το χρησιμοποιούσε αλλά στη δύστυχη γυναίκα που ήταν στον κήπο της. Μα ποιος είπε ότι φταίνε τα σκυλιά. Ο άνθρωπος στον οποίο ανήκουν φέρει όλη την ευθύνη και ακεραία.

Για να μην πούμε για τον Ολιβερ, το άμοιρο ζώο που βασανίστηκε μέχρι θανάτου. Και για το χειρότερο ακόμα που οι πρωτάνθρωποι του πληκτρολογίου αποφάσισαν ότι φταίει όλη η πόλη και πρέπει να τη σβήσουμε απ’ τον χάρτη. Ε ρε κατακαημένη Αράχοβα.

Τι να σας πω κι εγώ;

Καλά Χριστούγεννα, και πολύ μας είναι.

Α και μία εύθυμα νότα για να μη μείνετε με πικραμένα χείλη.

Εγραψε ο κ. Κουτσούμπας με τη φράση του αναφερόμενος στον ΣΥΡΙΖΑ για τον κ. Κασσελάκη.

«Αλήθεια έψαχναν πολύ καιρό να βρουν αυτό το φιντάνι;».

Χαιρετώ.