Έδωσαν μάχη και κέρδισαν τη ζωή

Όταν στα 43 της χρόνια, έμαθε πως έχει καρκίνο του μαστού, η Δήμητρα Καλαμαρά, όπως χαρακτηριστικά λέει στα «ΝΕΑ» έχασε τη γη κάτω από τα πόδια της ενώ ένα τεράστιο «γιατί σε εμένα;» έγιναν μόνιμες σκέψεις της.

«Ευτυχώς για λίγο πείσμωσα τόσο πολύ και είπα «δε θα με νικήσεις εσύ αλλά εγώ η Δήμητρα θα σε παλέψω». Έτσι, τη θέση του φόβου πήρε η δύναμη και η αισιοδοξία ότι θα νικήσω», δηλώνει.

Για τη Μαρία Καλαμαρά, η διάγνωση της ασθένειας της μητέρας της συνέπεσε με το πρώτο έτος στη σχολή της.

«Ήμουν 20 ετών. Με την ανακοίνωση της διάγνωσης υποσυνείδητα ωριμάζεις, βλέπεις πως ο άνθρωπος, ο οποίος σε γέννησε, κινδυνεύει. Αναπτύσσεις άμυνες και γίνεσαι εσύ προστάτης ή τουλάχιστον έτσι πιστεύεις, εκτιμάς κάθε μικρή στιγμή της μέρας που σε άλλες συνθήκες περιφρονείς», λέει η 28χρονη, σήμερα, βοηθός φαρμακοποιού.

Το σοκ που υπέστη ήταν, όπως θυμάται, ισχυρό. «Ο "εχθρός" με ανάγκασε να βγάλω τα καλύτερα όπλα μου και να γίνομαι μαχητής για όλους.

Για το μόνο που λυπάμαι είναι ότι έπρεπε να περάσει η μητέρα μου όλο αυτό για να γίνω τελικά εγώ καλύτερος άνθρωπος. Το σκέφτομαι, δηλαδή, κάθε φορά που πάω να γκρινιάξω επειδή έχω πονοκέφαλο ή λίγο πυρετό, επειδή τσακώθηκα στην δουλειά», λέει η 28χρονη Μαρία, η οποία τα τελευταία χρόνια είναι εθελόντρια στον Πανελλήνιο Σύλλογο Γυναικών με καρκίνο του μαστού «Άλμα Ζωής».

Χιλιάδες γυναίκες με εμπειρία καρκίνου του μαστού, άνδρες, εθελοντές, μικροί και μεγάλοι, έτρεξαν πριν από λίγες ημέρες στον 3ο Αγώνα Δρόμου «Greece Race for the Cure» στο Ζάππειο, τον οποίο πραγματοποίησε ο Πανελλήνιος Σύλλογος Γυναικών με καρκίνο του μαστού «Άλμα Ζωής», σε συνεργασία με την Οργάνωση Susan G. Komen for the Cure.

Με την πτώση των δίδυμων πύργων στην Αμερική, στις 11 Σεπτεμβρίου 2001, κατέρρευσαν και τα όνειρα για την Ειρήνη Ζαννάρα, καθώς εκείνη τη μέρα έμαθε πως έχει καρκίνο.

«Ήμουν 32 χρόνων και ατένιζα το μέλλον με αισιοδοξία. Το ρολόι σταμάτησε και ο χρόνος απέκτησε καινούρια διάσταση. Τα σχέδια για το μέλλον έφταναν μόνο μέχρι την επόμενη μέρα. Ο άλλος μήνας ή ο άλλος χρόνος δεν είχαν θέση στο μυαλό μου», δηλώνει η 42χρονη σήμερα εθελόντρια και Αντιπρόεδρος στο «Άλμα Ζωής».

«Για μία μητέρα είναι πολύ δύσκολο να βλέπει το παιδί της να αρρωσταίνει και μάλιστα από μία ασθένεια που μέχρι τότε ήταν σε μένα γνωστή μόνο ως η "κακιά αρρώστια"», λέει η μητέρα της Ειρήνης, Αμαλία Ζαννάρα. Όλα έγιναν πολύ γρήγορα, θυμάται, μόλις δύο μέρες μετά τη διάγνωση, η κόρη της μπήκε για μαστεκτομή.

«Η περίοδος των χημειοθεραπειών ήταν η πιο δύσκολη για την Ειρήνη αλλά και για μας. Ήμασταν όλοι δίπλα της, κι εγώ έτοιμη να κάνω ό, τι μου ζητούσε. Έχουν περάσει 10 χρόνια αλλά θυμάμαι ακόμη που της ετοίμαζα φακές ή σπανάκι στον ατμό, γιατί έπρεπε να καταναλώνει τροφές με σίδηρο».

Πριν από 14 χρόνια, η Κλεοπάτρα Γαβριηλίδου, ψηλαφώντας το στήθος της που πονούσε, ανακάλυψε έναν ευμεγέθη όγκο. «Ο γιος μου ήταν η πηγή από την οποία αντλούσα δύ