1969 «Ο Πεταλούδας»

Το 1969 ο Τσαρλς Μπρόνσον της μεγάλης οθόνης έπαιζε φυσαρμόνικα περιμένοντας το τρένο, το Μπόινγκ 747 πραγματοποιούσε την πρώτη του δοκιμαστική πτήση και η Σάρον Τέιτ έβρισκε τραγικό θάνατο στη βίλα της στο Λος Αντζελες. Ο Μάο δήλωνε ότι η Πολιτιστική Επανάσταση είχε προχωρήσει πολύ στη χώρα του και ο Νιλ Αρμστρονγκ έκανε στη Σελήνη εκείνο το μικρό βήμα που ήταν τεράστιο για την ανθρωπότητα. Ο Χο Τσι Μινχ άφηνε την τελευταία του πνοή στο Ανόι έπειτα από καρδιακό επεισόδιο, ο Πελέ πανηγύριζε το χιλιοστό του γκολ στο Μαρακανά. Εκείνη τη χρονιά στη Γαλλία, ο Σαρλ ντε Γκωλ εγκατέλειπε το Μέγαρο των Ηλυσίων έπειτα από το «όχι» της Γερουσίας στις μεταρρυθμίσεις του. Ηταν μια μέτρια χρονιά για τα κρασιά του Μπορντό αλλά εξαιρετική για τα κρασιά της Βουργουνδίας. Και στις προθήκες των βιβλιοπωλείων εμφανιζόταν ο «Πεταλούδας» του Ανρί Σαριέρ. Στα ελληνικά έμελλε να κυκλοφορήσει από τις Εκδόσεις Ράππα και το 1980 από τις Εκδόσεις Βασδέκης.Ηταν το αυτοβιογραφικό χρονικό μιας απόδρασης που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Robert Laffont τον Μάιο. Η επιτυχία ήταν άμεση. Τα πρώτα 20.000 αντίτυπα εξαφανίστηκαν μέσα σε μόλις τρεις εβδομάδες. Εναν μήνα αργότερα έφτανε το όριο των 100.000. Και ως το τέλος του καλοκαιριού είχε ξεπεράσει το ένα εκατομμύριο αντίτυπα. Πίσω από εκείνη την φοβερή επιτυχία του «Πεταλούδα» βρισκόταν η οξυδέρκεια του Ζαν Πιέρ Καστελνό, διευθυντή έκδοσης στον εκδοτικό οίκο Ζαν Ζακ Ποβέρ που είχε ήδη στο ενεργητικό του τρία μπεστ σέλερ: τα «L'Astragale» (1965), «La Cavelle» (1965) και «La Traversiere» (1966) της Αλμπερτίν Σαραζέν. Η μικροκακοποιός που είχε γίνει συγγραφέας, είχε αφήσει την τελευταία της πνοή τον Ιούλιο του 1967 έπειτα από επέμβαση στα νεφρά. Κάποιος έπρεπε να τη διαδεχθεί. Ο Καστελνό κατάλαβε από την πρώτη στιγμή ότι αυτό το «μούτρο» με τις μισοαληθινές-μισοψεύτικες ιστορίες από τα κάτεργα που άκουγε στο όνομα Ανρί Σαριέρ ήταν η ιδανική περίπτωση. Ο Σαριέρ υποστήριζε ότι είχε αποδράσει από το Νησί του Διαβόλου της Γαλλικής Γουιάνας το 1944. Είχε περάσει τα επόμενα 23 χρόνια της ζωής του στη Βενεζουέλα περιμένοντας να παραγραφεί το έγκλημα για το οποίο είχε καταδικαστεί προκειμένου να γυρίσει στη Γαλλία. Ισχυριζόταν ότι ήταν ένας αθώος που είχε πάει στη Γαλλική Γουιάνα στη θέση ενός άλλου. Γεννημένος στο Σεντ Ετιέν ντε Λουγκνταρέ στις 16 Νοεμβρίου 1906, ο Ανρί Σαριέρ κατατάχθηκε στο Πολεμικό Ναυτικό στα 19 του χρόνια. Εκεί έκανε το τατουάζ μιας μεγάλης πεταλούδας στο στήθος του, ενώ κατάφερε να απολυθεί ως ακατάλληλος για στράτευση όταν έχασε τον αντίχειρά του. Επιστρέφοντας στην πολιτική ζωή έγινε γνωστός ως «Πεταλούδας ο λειψοδάκτυλος» και πήγε στο Παρίσι μαζί με μια παρέα κορσικανών «μούτρων» που είχε γνωρίσει στον στρατό. Τον Μάρτιο του 1930 ο Ανρί Σαριέρ κατηγορήθηκε για τον φόνο ενός από τους φίλους του ο οποίος τον είχε καταδώσει στους αστυνομικούς προτού αφήσει την τελευταία του πνοή. Δικάστηκε τον Οκτώβριο του 1931 και καταδικάστηκε σε ισόβια καταναγκαστικά έργα στα κάτεργα του νησιού Σεντ Λοράν ντι Μαρονί, το Νησί του Δ