[ ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΕΝΙΚΟ ] Η κυρία και ο γλάρος

Διπλώνει την πετσέτα µε αργές κινήσεις, µαζεύει τα κουβαδάκια και τα φτυαράκια ένα ένα, τα µαγιό, τα περιοδικά, τα βάζει όλα µέσα στην τσάντα. Περνάει την τσάντα στον ώµο, τραβάει και το παιδί από τη θάλασσα που τσαλαβουτούσε ακόµη εκεί έξω στα ρηχά – έλα, βρε Κωστάκη, θα αργήσουµε αγόρι µου – και φεύγει. Κάνει δηλαδή να φύγει, αλλά πώς µου έρχεται εκείνη την ώρα (στην πίσω οµπρέλα εγώ) και της λέω – «συγγνώµη, κάτι ξεχάσατε». Για ένα κλάσµα δευτερολέπτου περνάει από το ...