[ ΑΝΑΛΩΣΙΜΑ ] Δεν υπάρχουν χέρια

Το αυτοκίνητο τσουλάει στον παραλιακό του Πηλίου απαλά, ή μήπως είναι απαλό το πράσινο χρώμα των ελαιώνων και τα κάνει όλα τόσο αρμονικά; Αναστενάζει η ηλικιωμένη ντόπια φίλη από απόλαυση ή νοσταλγία. «Αχ, λέει, τι ομορφιά, το χρώμα της ελιάς, τι ευλογημένος τόπος, τόσες ελιές, αλλά δεν υπάρχουν χέρια...Ποι- ος να μαζέψει τις ελιές;». Αναστενάζω κι εγώ. Δεν υπάρχουν χέρια, πράγματι. Πριν είκοσι χρόνια μάλιστα θα έλεγε κανείς ότι οι ελαιώνες θα ξεπατώνονταν ή θα γίνονταν δάση, γιατί όντως δεν υπήρχαν χέρια, οι νέοι είχαν καλυτερέψει τη μοίρα τους, είχαν μορφωθεί και δεν ήταν διατεθειμένοι να κάνουν τόσο βαριές δουλειές.