Τέλος στην “αποσπασματική” οικονομία

Μάνος Κρανίδης

Πολιτικός Μηχανικός ΕΜΠ,MSc

Δημοτικός Σύμβουλος – Αντιδήμαρχος Περιβάλλοντος Χαλανδρίου

@mkranidis (twitter),[email protected]

Η ελληνική οικονομία χαρακτηρίζεται διαχρονικά από την πλήρη έλλειψη στρατηγικού σχεδίου. Βέβαια αυτή η δομική αδυναμία φαντάζει ανούσιο να αναλυθεί περαιτέρω όσον αφορά στο παρελθόν. Ποιος άλλωστε απαιτούσε να υπάρχει σχέδιο σε μια οικονομία κρατισμού, διαφθοράς, ρουσφετιού, κομματισμού, και χρεών. Άλλωστε ένα πραγματικό στρατηγικό σχέδιο είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την έννοια της αξιοκρατίας, της δικαιοσύνης, της

Την εποχή των μνημονίων συνεχίζουμε να ζούμε σε μια «αποσπασματική» οικονομία χωρίς πυξίδα, χωρίς διεθνή χαρακτήρα, σε διαρκή ύφεση. Η οικονομική πολιτική κυριαρχείται από την δέσμη δημοσιονομικών μέτρων χωρίς λογική και προστιθέμενη αναπτυξιακή αξία. Βέβαια σήμερα, με την οικονομία καθοδόν προς το σημείο μηδέν, η έννοια ενός ξεκάθαρου σχεδίου ανασυγκρότησης είναι απόλυτο προαπαιτούμενο για την βιώσιμη ανάκαμψη. Εάν πάλι αφεθεί η οικονομία να κινηθεί στην τύχη ή ποδοπατηθεί ξανά από τους διαχρονικούς ιδιοτελείς χειρισμούς τότε «το φως στο τούνελ» θα αποδειχθεί «το τρένο από την άλλη μεριά».

Τέσσερις είναι οι βασικοί άξονες στους οποίους πρέπει να εστιάσει η ελληνική κυβέρνηση για την εφαρμογή μια στρατηγικής κατεύθυνσης και ενός σχεδίου αναδόμησης για την ελληνική οικονομία.

1ον. Να υλοποιήσει πολιτικές για την προσέλκυση άμεσων μικρών και μεγάλων επενδύσεων όπως ένα νέο, απλό και σταθερό φορολογικό σύστημα, η δραστική μείωση γραφειοκρατίας, η αποδοτική διαχείριση ευρωπαϊκών κονδυλίων, κλπ

2ον. Να κατευθύνει τις νέες επενδύσεις στους τομείς με διεθνές ανταγωνιστικό πλεονέκτημα της ελληνικής πραγματικής οικονομίας.

3ον. Να αναδιαρθρώσει τον κρατικό μηχανισμό ώστε επιτέλους να λειτουργήσει επικουρικά και υποστηρικτικά προς τους πολίτες για την ανάπτυξη των δραστηριοτήτων, επενδύσεων και της εργασίας τους. Η παραγωγική λειτουργία του δημοσίου τομέα οφείλει να αποτελέσει πρότυπο για την λοιπή οικονομία.

4ον. Να προχωρήσει στην αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας με τέτοιο τρόπο ώστε να δώσει το στίγμα για τι είδους ανάπτυξη θέλουμε στην Ελλάδα.

«Λεφτά δεν υπάρχουν» αλλά οι δημόσιοι «πόροι», όπως η περιουσία, το προσωπικό, οι κρατικές δομές, οι επιχειρήσεις δημοσίου συμφέροντος, τα ευρωπαϊκά κονδύλια, οι δημόσιες επενδύσεις, το φορολογικό σύστημα είναι τα όπλα που πρέπει με ένα ξεκάθαρο σχέδιο αναδόμησης να αξιοποιηθούν από την κυβέρνηση ώστε να ανάψει την σπίθα της ανάπτυξης στην ελληνική οικονομία. Μόνο τότε θα εμπιστευθούν νέοι επενδυτές, έλληνες και ξένοι, τα κεφάλαια τους στην οικονομία, διευρύνοντας την απαραίτητη ζήτηση και την τόσο αναγκαία ρευστότητα. Απαιτείται να δοθεί ένα οριστικό τέλος στη λογική των αποσπασματικών μέτρων. Χρειάζεται ξεκάθαρη στρατηγική, σχέδιο και πράξεις η ελληνική οικονομία να γίνει, το συντομότερο δυνατόν, από τις πιο ανταγωνιστικές ελκυστικές και δυναμικές στην υφήλιο. Αναμφίβολα στη κρίση, με τις τεράστιες θυσίες, είναι καθολικό και συλλογικό πατριωτικό καθήκον να το πετύχουμε. Είναι εφικτό!