Ο Κάμερον θα θυσιαστεί (;) όπως η Θάτσερ…

Εκτός από τις δημοσκοπήσεις που δημοσιεύονται, υπάρχουν και εκείνες που παραμένουν μυστικές, ή πάντως δεν λαμβάνουν τη δημοσιότητα των πρώτων. Επειδή πολύ απλά θεωρούνται περισσότερο “προσεγμένες”, ενίοτε και περισσότερο αντικειμενικές, διερευνώντας και αναλύοντας τα λεγόμενα ποιοτικά δεδομένα και τις παραμέτρους των διαθέσεων της κοινής γνώμης, ώστε οι άμεσα ενδιαφερόμενοι να έχουν εγκαίρως μια πλήρη και όσο το δυνατόν περισσότερο πειστική απεικόνιση της πολιτικής πραγματικότητας. Και της εκλογικής συμπεριφοράς

Στη Μεγάλη Βρετανία, τέτοιου είδους “μυστικές” δημοσκοπήσεις διενεργούνται συνήθως από τους… δωρητές των μεγάλων κομμάτων. Εκείνους δηλαδή που επείγονται να έχουν εγκαίρως μια ξεκάθαρη εικόνα των διαθέσεων της βρετανικής κοινωνίας, ενόψει των επόμενων εκλογών, ώστε να αποφασίσουν αν θα συνεχίσουν να επενδύουν τα χρήματά τους εκεί που… το κάνουν σήμερα, ή αν θα επιλέξουν διαφορετική κομματική δεξαμενή.

Σύμφωνα λοιπόν με δημοσιεύματα του βρετανικού Τύπου, οι μεγάλοι δωρητές του Συντηρητικού Κόμματος, των Τόρις που ασκούν την εξουσία υπό την ηγεσία του Ντέιβιντ Κάμερον, διαπιστώνουν με έκδηλο προβληματισμό στις δημοσκοπήσεις που φτάνουν στα χέρια τους, ότι το κόμμα που εγκαθίδρυσε πολυετή πολιτική ηγεμονία στο Νησί, λόγω της Μάργκαρετ Θάτσερ, δεν έχει καμία ελπίδα να κερδίσει τις επόμενες εκλογές υπό τη σημερινή ηγεσία του.

Ο Ντέιβιντ Κάμερον, ένας από τους πλέον σύγχρονους και επικοινωνιακούς πολιτικούς ηγέτες των νεώτερων γενεών, ο “Τόρι Μπλερ” όπως τον είχαν αποκαλέσει για την προσπάθεια να αντιγράψει το παράδειγμα και τη στρατηγική συμπεριφορά του Τόνι Μπλερ, μοιάζει να έχει χάσει αμετάκλητα την προνομιακή σχέση που είχε με τη βρετανική κοινωνία.

Τα ευρήματα των “μυστικών” δημοσκοπήσεων δείχνουν ότι αν οι εκλογές γίνονταν την επόμενη Κυριακή, οι Εργατικοί θα σάρωναν, και θα επικρατούσαν σχεδόν με διψήφια διαφορά έναντι του Συντηρητικού Κόμματος. Ακόμη κι αν ο ηγέτης τους, ο Εντ Μίλιμπαντ, δεν έχει καταφέρει να πείσει τη βρετανική κοινη γνώμη ότι είναι καλύτερος ή περισσότερο αξιόπιστος από τον Ντέιβιντ Κάμερον.

Το ζητούμενο στην προκειμένη περίπτωση, όπως και σε κάθε άλλη τέτοια παρόμοια, είναι ο ηγέτης που φεύγει. Εκείνος προς τον οποίο… γυρίζει την πλάτη η κοινωνία η οποία μέχρι πρότινος τον στήριζε και τον εμπιστευόταν. Αν οι Τόρις βρίσκονται σε αυτό το σημείο, το πιθανότερο είναι ότι οι διεργασίες αντικατάστασης του Ντέιβιντ Κάμερον στην ηγεσία, που μέχρι πρότινος υφίσταντο μόνο σε θεωρητικό-παρασκηνιακό επίπεδο, θα βγουν… στο ξέφωτο.

Αλλαγή… εν πτήσει άλλωστε, το Συντηρητικό Κόμμα είχε κάνει άλλη μια φορά στο παρελθόν: Τότε που η Μάργκαρετ Θάτσερ υποχρεώθηκε να θυσιαστεί, το 1990, για να μην κερδίσει την ηγεσία των Τόρις ο Μάικλ Χέζελταϊν, αλλά και για να διαμορφώσει προοπτικές επικράτησης του διαδόχου που η ίδια επέβαλε στο Συντηρητικό Κόμμα, Τζον Μέιτζορ, έναντι του τότε ηγέτη των Εργατικών Νιλ Κίνοκ.

Το ιστορικό παράδειγμα είχε… επιτυχή κατάληξη. Δυο χρόνια μετά, το 1992, ο Τζον Μέιτζορ κέρδισε τις εκλογές, και οι Συντηρητικοί στρογγυλοκάθισαν στην εξουσία για άλλα πέντε χρόνια, μέχρι τις εκλογές του 1997, και τον ερχομό του Τόνι Μπλερ με τους Νέους Εργατικούς… σαν αστραπή.

Ο Ντέιβιντ Κάμερον ενδεχομένως να δυσκολεύεται να βρει τη δύναμη της Μάργκαρετ Θάτσερ. Ο δήμαρχος του Λονδίνου Μπόρις Τζόνσον ωστόσο, είναι έτοιμος να γίνει… Τζον Μέιτζορ.