Ο φόβος των άκρων “λυγίζει” τη Μέρκελ. Ο Ντράγκι αναλαμβάνει (και πάλι) να σώσει την ευρωζώνη

Twitter@EmOikonomidis

Φυσικά και μπορεί να της προσάψει κανείς πολλά. Προχωρώντας μάλιστα σε σύγκριση με ηγέτες που στο παρελθόν σεργιάνισαν στην Ευρώπη των ιστορικών συγκρούσεων και της πολιτισμικής διαφορετικότητας, προφανώς και δεν μπορεί να προσδιοριστεί ως ισόρροπο μέγεθος.

Σε κάθε περίπτωση ωστόσο, η Άνγκελα Μέρκελ αποτελεί αυτή τη στιγμή τη σημαντικότερη και ισχυρότερη ηγέτη της Ευρώπης. Την πολιτικό που, αν παρακολούθησε το χθεσινοβραδινό debate των υποψηφίων για την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, θα κατάλαβε πέραν πάσης αμφιβολίας ότι… έτσι η Ευρώπη δεν πηγαίνει μακριά. Βασικά, δεν πηγαίνει πουθενά.

Στην κορύφωση της οικονομικής κρίσης των τελευταίων ετών, κατέστη απολύτως σαφές ότι η σημερινή ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μοιάζει με… παιδική χαρά, ακριβώς όπως την περιέγραψε η “Monde”.

Αν προσθέσουμε στην παραπάνω διαπίστωση την… αργόσυρτη υπέρβαση της κρίσης, και το γεγονός ότι η τυφλή λιτότητα που έχει επιβληθεί στο σύνολο σχεδόν της Ευρωπαϊκής Ένωσης ωθεί λαούς στα άκρα, και καθιστά τον λαϊκισμό περισσότερο… ανεκτό σε πολίτες που απογοητεύτηκαν, το μωσαϊκό του μέλλοντος κάθε άλλο παρά “φωτογενές” φαντάζει.

Ίσως γι’ αυτό η Άνγκελα Μέρκελ αποφάσισε να κινηθεί εγκαίρως. Ο φόβος των άκρων “λυγίζει” τη Γερμανίδα Καγκελάριο, η οποία γεννήθηκε στη λάθος πλευρά του Τείχους του Βερολίνου, και έχει πρωτογενή γνώση του… πόσο στραβά μπορούν να πάνε τα πράγματα, αν η κοινωνία αποφασίσει να απέχει και να περιοριστεί σε ρόλο θεατή των κοινών.

Ίσως γι’ αυτό ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι δηλώνει τις τελευταίες μέρες “σαν έτοιμος από καιρό”, να παρέμβει και να ενισχύσει με ρευστότητα την ευρωζώνη, αμέσως μετά τις ευρωεκλογές.

Το δίδυμο Μέρκελ-Ντράγκι ανησυχεί ότι η κάλπη της 25ης Μαϊου θα αποτελέσει… ωδή στα άκρα και τον λαϊκισμό. Κάτι που σημαίνει ότι η Ευρώπη της επόμενης μέρας θα είναι περισσότερο σύνθετη και χαώδης, για να τη διαχειριστεί κανείς. Πράγμα που θα καταστήσει την ευρωζώνη και πάλι ευάλωτη στις κερδοσκοπικές αγορές, η αφετηρία της στρατηγικής των οποίων εντοπίζεται στην άλλη όχθη του Ατλαντικού.

Εκεί… πέρα άλλωστε μπορεί κανείς να ανακαλύψει και τον πρόλογο της “ιστορίας των Καννών”, που αποκάλυψαν οι Financial Times, με τρόπο που απαξιώνει την πολιτική ηγεσία της Ευρώπης, και απωθεί, ενισχύοντας περισσότερο την τάση των πολιτών προς την αντίδραση και τα άκρα.

Η Μέρκελ ξέρει και καταλαβαίνει. Το ίδιο και ο Ντράγκι. Αν μπορούσαν να αγκαλιάσουν έστω και τώρα το αυτονόητο, δηλαδή την υιοθέτηση της στρατηγικής με την οποία ο Μπεν Μπερνάνκι και η Fed έσωσαν την αμερικανική οικονομία και επομένως τον πλανήτη, η ζωή μας θα ήταν πολύ διαφορετική.

Και η Ευρώπη, περισσότερο συναρπαστική.