Αποστολή εθνικής ευθύνης από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ

Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να κρίνει κανείς τα αποτελέσματα ενός πολιτικού ταξιδιού, όπως αυτό που πραγματοποίησε από τις 22 ως τις 26 Ιανουαρίου, αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, στις ΗΠΑ, με επικεφαλής τον πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, Αλέξη Τσίπρα.

Ένας από τους τρόπους αυτούς έχει να κάνει με την ένταση των αντιδράσεων των πολιτικών αντιπάλων: όσο πιο έντονες και παραπλανητικές είναι αυτές, τόσο ευκολότερα συνάγεται το συμπέρασμα ότι

το διεθνές ταξίδι ήταν αποτελεσματικό. Κανονικά λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ θα έπρεπε να είναι απολύτως ικανοποιημένος καθώς οι αντιδράσεις του βασικού κυβερνητικού εταίρου, της ΝΔ, αποδεικνύουν εκνευρισμό και πενία επιχειρημάτων.

Ωστόσο οι αντιδράσεις της ΝΔ προκαλούν θλίψη γιατί επιχειρούν να πλήξουν μία αποστολή, ένα ταξίδι που λειτούργησε υπέρ των συμφερόντων της χώρας. Και τούτο γιατί με τις σοβαρές επαφές και την παρουσίαση των θέσεων και των προτάσεων του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ σχετικά με μια κρίση που δεν είναι ελληνική, αλλά δομική ευρωπαϊκή που απειλεί να πλήξει και την παγκόσμια οικονομία, ο Αλέξης Τσίπρας διεθνοποίησε το πρόβλημα, προσφέροντας πολύτιμη υπηρεσία στη χώρα.

Το δε γεγονός ότι στους χώρους παραγωγής και λήψης των αποφάσεων, συναναντήσαμε και ανοικτές πόρτες και ευήκοα ώτα, μόνο θετικό μπορεί να χαρακτηριστεί. Το ίδιο είχε συμβεί και λίγες ημέρες νωρίτερα, κατά την επίσκεψη αντιπροσωπείας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, με επικεφαλής τον Αλέξη Τσίπρα στη Γερμανία και τη συνάντησή του με τον υπουργό Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. “Για πρώτη φορά ακούσαμε επιχειρήματα έστω κι αν δεν συμφωνούμε με αυτά”, έλεγαν μετά από τη συνάντηση αυτή, οι γερμανοί συνομιλητές του Αλέξη Τσίπρα.

Το γεγονός αυτό αποκαλύπτει ότι ούτε ο κ. Παπανδρέου, ούτε ο κ. Παπαδήμος, ούτε σήμερα ο κ. Σαμαράς μίλησαν τη γλώσσα των συμφερόντων της ελληνικής κοινωνίας στους γερμανούς συνομιλητές τους. Αντιθέτως ευθυγραμμίστηκαν πλήρως με τα δικά τους αιτήματα και ουδέποτε έθεσαν τα αιτήματα που έχει η Ελλαδα έναντι της Γερμανίας, όπως για παράδειγμα, το θέμα του κατοχικού δανείου, όπως το έθεσε ο κ. Τσίπρας στον κ. Σόιμπλε ή εκείνο της λίστας Χριστοφοράκου που “κοιμάται” στα συρτάρια της γερμανικής Δικαιοσύνης.

Εν πάση περιπτώσει, φάνηκε, όχι ένας εύκολος δρόμος αλλά ότι υπάρχει περιθώριο μιας δύσκολης αλλά δυνατής διαπραγμάτευσης. Και τούτο το συμπέρασμα δεν θα έβγαινε αν δεν γινόταν το ταξίδι του επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο Βερολίνο.

Το ίδιο χρήσιμο ήταν και το ταξίδι στις ΗΠΑ, όπου είναι γνωστή η διαφορετική προσέγγιση στην αντιμετώπιση τη οικονομικής κρίσης με μια επεκτατική δημοσιονομική πολιτική σε αντίθεση με την λιτότητα που πρεσβεύει το Βερολίνο και εφαρμόζει η τρικομματική κυβέρνηση στη χώρα μας.

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ άλλοτε, η Ελλάδα έχει ανάγκη διεθνών συμμαχιών προκειμένου να ξεκινήσει από την πατρίδα μας, στην Ευρώπη, η ανατροπή του σημερινού υφεσιακού παραδείγματος που προκαλεί κοινωνική τραγωδία. Προκειμένου να πάψει η Ελλάδα να είναι πειραματόζωο της πολιτικής της εσωτερικής υποτίμησης και της λιτότητας και να προτάξει ένα νέο υπόδειγμα παραγωγικής ανασυγκρότησης της οικονομίας.

Δεν θα περίμενε κανείς βέβαια ύμνους εκ μέρους της ΝΔ ωστόσο η προσφυγή στην επιχειρηματολογία μιας δήθεν διγλωσσίας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ εκτός και εντός Ελλάδας, εκείνο που κάνει ουσιαστικά είναι να αποδυναμώνει μια εκτός των συνόρων προσπάθεια για λόγους μικροκομματικού κέρδους.

Θα ανέμενε κανείς μια πιο υπεύθυνη στάση από ένα κόμμα που κάνει διαρκώς μαθήματα περί του τρόπου ορθής άσκησης της πολιτικής, επικρίνοντας μάλιστα τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ σχεδόν για τα… πάντα. Τελικά τα ταξίδια αυτά απέδειξαν την ωριμότητα της αξιωματικής αντιπολίτευσης έναντι μιας ανασφαλούς και άρα εξόχως επικίνδυνης ΝΔ – κάτι που φαίνεται και από την προσφυγή της στον αυταρχισμό για την αντιμετώπιση της διογκούμενης κοινωνικής δυσαρέσκειας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ απέδειξε ότι γνωρίζει να δίνει έμφαση στην πολιτική και όχι στην παραπολιτική. Στην ουσία και όχι στην επιφάνεια. Στο πραγματικό συμφέρον της χώρας.