Πρέπει…

Στο τελευταίο του γράµµα, που ξεχειλίζει από αγάπη για τους ανθρώπους και τη ζωή την ώρα που το τέλος είναι µπροστά, ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης, παρότι στωικός και ήρεµος, βγάζει την τελευταία του κραυγή. Μακάρι στα αυτιά όλων µας να ακουστεί όπως είναι: µε το µεγαλείο και το αποτύπωµα της ζωής µας ή µε µια ζωή άψυχη; Με τους Μίχους και τη φάρα τους ή µε τους Νικολαΐδηδες;