Μάγδα Φύσσα για Κολωνό: Να μη λάβει κανείς υπ’ όψιν την πρόταση της εισαγγελέως (video)

To “παρών” σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε την Τρίτη στη Νομική Σχολή για το 12χρονο κορίτσι από τον Κολωνό έδωσε η μητέρα του Παύλου Φύσσα, Μάγδα, η οποία έστειλε ένα συγκινητικό μήνυμα συμπαράστασης στην άτυχη κοπέλα.

“Είμαστε σήμερα εδώ για να μιλήσουμε για το παιδί. Για το παιδί που αν γλιτώσει, θα υπάρχει ελπίδα. Είμαστε εδώ για να μιλήσουμε για τα αυτονόητα. Το ότι το παιδί δε φταίει σε κάτι. Το παιδί είναι θύμα. Εγώ θα ήθελα να απευθυνθώ στο μικρό και να του πω ότι έχει παρά πολύ κόσμο που το αγαπάει και δε φταίει αυτό που άνοιξε τα ματάκια του και κοίταξε τη ζωή

κατάματα και έπεσε πάνω σε αυτό το τέρας και γνώρισε τον πιο άσχημο, τον πιο απαίσιο κόσμο. Δεν φταίει αυτό. Όμως εμείς φταίμε. Και γι΄ αυτό είμαστε σήμερα εδώ, για να το στηρίξουμε, αυτό που θα πρέπει να ξέρει και αυτό και τα αδέλφια του είναι ότι δεν θα το αφήσουμε. Δεν ξέρουμε τι θα κερδίσουμε, τι θα καταφέρουμε. Θέλουμε να καταφέρουμε το αυτονόητο, να καταδικαστούν και να μη λάβει κανείς υπ’ όψιν του την πρόταση της εισαγγελέως. Θα προσπαθήσουμε. Αυτό που πρέπει να ξέρει εκείνο είναι ότι η ζωή του ανήκει. Δεν τη χρωστάει σε κανέναν“, ανέφερε στον σύντομο χαιρετισμό της η Μάγδα Φύσσα.

Η ίδια κατέληξε: “Θα είμαστε δίπλα της, δίπλα σε όλη την οικογένεια σε ό,τι χρειαστούν”.

Υπενθυμίζεται ότι στην ίδια εκδήλωση η 12χρονη απευθύνθηκε για πρώτη φορά δημόσια με γραπτή επιστολή της, στην οποία ανέφερε τα εξής:

«Είμαι η … (12χρονη) και θέλω να σας εκφράσω μια τελευταία φορά τα συναισθήματα μου. Ακούστε με σας παρακαλώ, ακούστε με. Εσείς ήσασταν η λύτρωση μου, η βοήθεια που περίμενα τόσο καιρό μέσα στον εφιάλτη που ζούσα.

Σας εμπιστεύτηκα, σας μίλησα… περίμενα τη βοήθεια σας για να μην περάσει κανένα άλλο παιδί όσα πέρασα εγώ.

Η τιμωρία μου όμως δεν έχει τελειώσει. Οι εφιάλτες μου είναι ακόμα εδώ. Όχι τη μαμά μου.

Πήγαινα στην πλατεία με το ποδήλατο μου, όπως όλα τα παιδιά της γειτονιάς. Μακάρι να μην είχε εμφανιστεί ποτέ αυτό το τέρας μπροστά μου. Όμως εμφανίστηκε.

Σας ζητώ συγγνώμη που δε μίλησα από την αρχή… φοβόμουν πολύ. Ήρθε η ώρα όμως, ήρθε η λύτρωση μου, ήρθατε εσείς. Πίστεψα ότι τελείωσαν οι εφιάλτες μου και ξαφνικά: Που είναι η μαμά μου; Γιατί τη μαμά μου; Που είναι τα αδέλφια μου; Που είναι η οικογένεια μου; Γιατί με αφήσατε μόνη μου;

Εγώ φταίω, εγώ φταίω που δε σας μίλησα νωρίς. Όχι η μαμά μου. Θέλω να σταματήσουν οι εφιάλτες μου εδώ.

Τα Χριστούγεννα δεν με άφησαν ούτε τη μαμά μου να δω.

Θέλω να σας πω κάτι κυρία εισαγγελέα: όλα τα αποδεικτικά στοιχεία που έχετε στα χέρια σας ήταν όλα μια πλάκα; Αυτό θέλετε να μου πείτε μετά από όλα αυτά που πέρασα;

Αυτό που ζητάω από το δικαστήριο και από τον κύριο πρόεδρο, τους δικαστές και τους ενόρκους είναι να με πιστέψουν ότι η μητέρα μου δε γνώριζε τίποτα από όλα αυτά που έκανα και όχι ότι στα μισά λέω αλήθεια και στη μαμά μου λέω ψέματα. Η μαμά μου είναι αθώα και θα το λέω συνέχεια μέχρι να το καταλάβουν όλοι».